Jesaja 65
01Ik bin opzöcht,
mor nait deur dij om mie vruigen;
ik bin vonden,
mor nait deur dij mie zöchten.
"Hier bin ik! Hier bin ik!"
zee ik tegen n volk dat mien noam nait aanropt.
02Haile dag deur heb ik mien handen oetstoken
noar n rebels volk dat t slechte pad opgaait,
heur aigen wil achternoa;
03n volk dat mie taargt liek in mien gezicht.
Aalgedureg ovvern ze in toenen,
branden wierook op altoars van stain.
04Ze kroepen om in groaven
brengen naacht over in duustere holen,
swienevlaais eten ze,
schuddels vol onnuur braauwsel.
05"Blief doar ie binnen!" zeggen ze,
"kom mie nait aan,
ik bin te haaileg veur joe!"
Rook is dat altmoal in mien neus,
vuur, dat aal mor deur braandt.
06t Staait bie mie te bouk;
ik hol nait eerder op,
veurdat ik heur t finoal betoald zet heb,
07veur heur aigen misdoaden
en dij van heur veurolden,
- zegt de HEER.
Zai hebben wierook braand op baargen
en mie op högten te schaande moakt.
Ik zet heur t betoald
wat ze vrouger altmoal doan hebben.
08Dit zegt de HEER:
Zo laank as ter nog sap in droevetrös zit, zegt men:
"Vernail hom nait, want der zit nog zegen in."
Zo zel ik doun mit mien knechten:
ik zel heur nait altmoal vernailen.
09Noazoaten zel ik geven aan Jakob
en aarfgenoamen aan Juda,
mien baargen zellen ze in aigendom hebben
dij ik oetkeurd heb, zellen ze aarven,
mien knechten zellen der wonen.
10 t Leeglaand van Saron wordt vetwaaide
veur schoapen en sikken,
in t Daal van Achor rusten koien oet
van t volk dat noar mie aan zöcht is.
11 Mor ie, dij de HEER verzoaken
en mien haailege baarg vergeten,
dij toavel kloarmoaken veur Gad
en beker inschenken veur Meni,
12 joe bestem ik veur t sweerd,
kop boegen zel ie mouten om ofslacht te worden.
Want dou ik raip, heb ie gain antwoord geven,
dou ik wat zee, heb ie nait lusterd,
doan heb ie wat min is in mien ogen,
wat of mie nait zinde, dat heb ie kozen.
13 Doarom - zegt God, de HEER:
Mien knechten zellen eten,
mor ie zellen honger hebben;
mien knechten zellen drinken,
mor ie zellen dörst lieden;
mien knechten zellen blied wezen,
mor ie zellen beschoamd stoan.
14 Mien knechten zellen joechaaien van bliedschop,
mor ie zellen schraiven van haartzeer
en hoelen van verdrait.
15 Noam dij ie achterloaten,
zellen dij ik oetkeurd heb
bruken as vluikwoord:
"God, de HEER, dut joe dood aan!"
Mor mien knechten geef ik n aander noam.
16 Elkenain in t laand dij n zegen over zok ofropt,
zel dat doun bie God dij traauw is.
Elkenain in t laand dij n aid sweren wil,
dut dat bie God dij traauw is.
Ale ellèn van eertieds is vergeten,
veurgoud oet mien ogen verswonnen.
17 Joa, ik schep n nije hemel en n nije eerde.
Aan wat of vrouger west het,
doar denk we nait meer aan,
t komt nait meer bie ons op.
18 Ik schep veur joe
vree en vrolekhaid veur aaid.
Van Jeruzalem moak ik n vroleke stad,
van bewoners n blied volk.
19 Den zel ik jubeln om Jeruzalem
deurhèn blied wezen om mien volk.
Jammern en jeuzeln, wordt ter nait meer heurd.
20 Potjes blieven in leven,
ol boazen worden stafold;
want lutjeste komt oet tied in n older van honderd joar,
dij gain honderd wordt, mout wel n vluik op liggen.
21 Dij n hoes baauwt, zel der zulm in wonen;
dij n droevetoen poot, zel zulm vrucht ter van eten.
22 Ze baauwen nait meer doar n aander in wonen zel
en poten niks om t deur n aander opeten te loaten.
Want leven zellen ze
net zo laank as n boom,
dij deur mie oetkeurd binnen
zellen zulm genot hebben van heur waark.
23 Ze zellen zok nait ofpokkeln veur niks
en kinder brengen ze nait op wereld veur t ongelok.
Want de HEER zien zegen rust op heur,
op heur en heur noazoaten.
24 Nog veurdat ze roupen, zel ik heur antwoorden,
as ze nog aan proat binnen, luster ik ter al noar.
25 Wolf en laam zellen mit zien baaident groazen,
laiw vret heu net as kou
en stof zel vouer veur slaang wezen.
Kwoad of onhaail wordt ter nait meer sticht,
op hail mien haailege baarg nait - zegt de HEER.
|
