Jesaja 57
01Rechtveerdege komt om,
en gainain gaait dat aan t haart;
dij traauw binnen, worden votreten,
mor gainent dij denkt:
joa, rechtveerdege gaait aan t kwoad ten onder.
02Mor toch - dij t rechte pad holden hebben,
betreden t laand van vree
vinden rust op t leste stee.
03Kom es hier, heksekinder,
overspeuleg en hoereg goud!
04Wèl heb ie veur gek?
Tegen wèl zet ie zo'n grode bek op
en steek ie joen tong oet?
Ain bröd zunde bin ie toch!
Leugengoudje! Of nait sums?
05Gaail van begeerte lig ie bie ekkelbomen,
joa, onder elke boom mit blad.
Ie slachten joen kinder òf in doalen,
en in kloven van rotsen.
06Middenmaank doden,
dat zel joen aarfdail wezen;
maank doden, dij in t daal begroaven liggen,
dat löt staait joe te wachten.
Veur dij heb ie ja wienovvers oetgoten,
en waaitovvers heb ie heur brocht.
En doar zol ik vree mit hebben mouten?
07Op n haile hoge baargtop muik ie joen liggerij in odder;
doar ging ie hèn om joen ovver te brengen.
08Achter deur en stiel
zet ie joen onnure beelden hèn.
Wied bie mie weg heb ie joe schoamteloos oetkled;
ie kroepen op bèr, sloagen t dek wied open.
Ie moaken n akkoordje mit wèl ie zo geern sloapen willen,
ie bekieken heur schoamte.
09Mit eulie goan ie òf noar Melech,
rij smeer ie joe veur hom in.
Joen bodes stuur ie wied weg,
joa, tot daip in onderwereld tou.
10 Muid moakt joe aal dat geraais,
mor zeggen: "t Nut altmoal niks!" nee, dat dee ie nait.
Aaldeur weer kwam ie vannijs op krachten,
doarom vaal ie der nait bie deel.
11 Woar bin ie nog baang of benaauwd veur,
leugenbaisten dat ie binnen,
dij nait aan mie denken,
joe niks van mie aantrekken?
Joa, ik heb mond holden, dee ogen dicht,
en nou heb ie gain ontzag meer veur mie.
12 Ik zel ais openboar moaken
joen deugdzoamhaid
en joen goie waarken:
t nut joe altmoal niks!
13 As ie roupen,
zel joen haile godenboudel
joe nait redden kinnen.
Wind waait heur weg,
n luk poestje nemt heur al mit.
Mor dij bie mie zien touvlocht zöcht,
krigt mien laand tou aarvenis
en mien haailege baarg as bezit.
14 Men zegt: "Hoog stroaten op, hoog ze op,
moak boan der deur, roem ales op
doar mien volk last van het!"
15 Want, zo zegt de hoogverheven HEER,
dij troont veur aiweg - dij Haailege hait:
Ik bin de Haailege dij woont
op n verheven en haaileg stee,
mor net zo goud bie lu mit spiet en beraauw:
ik geef t vernederd gemoud nij levent,
en aan t versloagen haart weer moud.
16 Ik kloag joe nait veur aiweg aan,
en blief nait kwoad veur aaid.
Aans zol om mie votkwienen de levensgaist,
zoad, dat ikzulm moakt heb.
17 Om zien verkeerde doun
was ik even vergraimd,
mit ofkeerd gezicht sluig ik hom en was vergraimd.
Mor ontraauw ging e zien aigen gaang
dee, wat e zulm in kop haar.
18 Ik heb hom dwoalen zain,
ik wil hom beter moaken
en laaiden, hom weer troosten.
19 Dij treuren van verdrait,
leg ik nou loflaidf + Der staait ainlieks "vrucht". Doar worden gebeden van lof en daank mit bedould.f* op lippen,
Vree, joa vree veur t volk wied weg en veur lu stoef bie,
- zegt de HEER. Ik zel heur beter moaken.
20 Mor minne lu binnen as roezege zee,
dij mor nait bedoaren wil;
zien golven waarken sliek en klaai omhoog.
21 Veur min goud is gain vree - zegt mien God.
|
