Jesaja 40
01Troost, troost mien volk, zegt joen God.
02Spreek Jeruzalem moud in en roup hom aan
dat t doan is mit zien sloavendainst,
dat zien schuld liekmoakt is,
dat e oet haand van de HEER straf veur aal zien zunden
dubbeld en dwaars had het.
03Heur, der ropt ain:
"Boan deur woestijn n weg veur de HEER,
moak in t onlaand n grode weg veur ons God.
04Elke leegte mout ophoogd worden,
elke baarg en heuvel ofgroaven,
bobbels en bulten mouten slicht worden,
en roege grond vlak.
05Eer en glorie van de HEER zel veurndag kommen,
ale mensken zellen t zain.
De HEER het t zulm zegd!"
06Heur, der zegt ain: "Roup!"
Ik vroag: "Wat zel k den roupen?"
Ale mensken binnen net gras,
heur traauw aans niks as n laandjebloum.
07t Gras verdreugt en bloum wordt soor
as oam van de HEER der overhèn poest.
Joa wis, dit volk is gras!
08t Gras verdreugt en bloum wordt soor,
mor t woord van ons God, staait veur aaid!
09Klim op n hoge baarg mit dien goud nijs, Sion.
Roup zo haard ast kinst, Jeruzalem.
Bode van t blied bericht,
roup mor, wees nait baang.
Zeg tegen steden van Juda:
"Hier is joen God!"
10 Hier is God, de HEER!
Hai komt mit ale kracht, ale macht het hai in handen.
Kiek, loon het hai bie zok, zien waark lopt mit hom op.
11 As n hedder waaidt hai zien koppel,
lammer hoalt e bie nkander en pakt ze op aarm,
vrundelk laaidt e schoapen mit jongen.
12 Wèl ooit het t wotter ofmeten mit hòlle haand,
hemel moatnomen tussen doem en pink?f + Der staait "span": dat is ofstand tussen pink en doem van n oetstrekte haand (of n haalve aarmlengte).f*
Wèl het mit n moatje stof van eerde ofpaasd?
Wèl het baargen op weegschoal legd,
heuvels ofwogen mit unster?
13 Wèl het deurkregen wat de HEER veur haar?
Wèl het hom road en onderricht geven?
14 Bie wèl is hai te roade goan dat dij hom besef geven zol,
om pad van t recht te waiten, om weg van inzicht te begriepen?
15 Kiek, volken binnen as n drup aan emmer,
n stofke op weegschoal.
Kiek, aailanden weegt e òf as poeier.
16 Aal t holt op de Libanon,
aal t wild dat ter touholdt,
is nait genog veur n ovver aan hom.
17 Ale volken binnen niks weerd in zien ogen,
niks of naks binnen ze veur hom.
18 Mit wèl zel ie God vergelieken,
hou zol ie joe hom veurstellen?
19 Ambachtsman moakt n beeld,
smid beslagt hom mit gold,
smeedt kettentjes van zulver.
20 Dij n ofgodsbeeld moaken wil,
zöcht zok n stok holt zunder röt,
zugt om noar n kloare ambachtsman,
dij t beeld zó vastzetten kin dat e nait omtumelt.
21 Wait ie t den nait? Heb ie t nait heurd?
Is joe t nait verteld van begun òf aan?
Heb ie t nait beseft sunt wereld sticht wer?
22 Hai troont op t verwulf dat eerde overspant,
hai, veur wèl bewoners grashippers binnen!
Hai, dij hemel opzet as n baldakijn,
hom spant as n woontènt.
23 Prinzen binnen veur hom niks,
bestuurders zet hai achteroet:
24 mor naauw binnen ze poot of zaaid,
het heur telgke worrel zet,
of hai blast over heur hèn en ze verdreugen,
n störm nemt heur op schop of wazzen ze kaf.
25 Mit wèl wil ie mie vergelieken,
mit wèl kin ie mie liekstellen?
zegt de Haailege.
26 Kiek omhoog noar hemel: wèl het dat altmoal schoapen?
Wèl aans, as dij zien leger aantreden dut,
hai ropt ze bie noam, altmoal, stok veur stok;
zó groot is zien macht, zó geweldeg zien kracht,
dat ter mist gainent van heur.
27 Woarom zeg ie, Jakob, en kloag ie, Israël:
"Hou of mie t gaait, de HEER het ter gain wait van;
wat mien recht is, is mien God ontkommen"?
28 Wait ie t den nait, heb ie t nait heurd?
De HEER is n God veur aiweg,
hai het houken en hörns van wereld moakt,
hai wordt nait muid en nait min,
zien inzicht is nait te deurgronden.
29 Dij muid is, geft hai nije kracht;
staark moakt e, dij aan t èn is.
30 Ook t jonkgoud kin muid en kruuslam worden,
jongkerels kinnen der ja bie deel valen,
31 mor dij vertraauwen op de HEER,
vinden aal weer nije kracht,
heur vleugels sloagen ze oet - net oarends;
van t lopen worden ze nait muid,
van t runnen roaken ze nait kruuslam.
|
