Jesaja 64
01As vuur dat dreuge sprikken in vlam zet,
of wotter aan kook brengt,
loat zo joen vijanden joen noam kennen,
en dou zo volken veur joe trillen.
02Ie doun ja dingen, ofgriezelk en onverwacht,
ie kwammen omdeel en baargen schudden der van.
03Nee, gainent het ter van heurd,
gain oor het t vernomen,
gain oog het t zain:
n aander god as ie,
dij t zo opnemt veur mensken dij op hom vertraauwen.
04Ie kommen te hulp,
dij geern recht doun
en aan joen wegen denken.
Kwoad bin ie op ons,
want wie doun verkeerd.
Op ons vergraimd omdat we zundegen.
Hou wor we red?
05Wie hebben ons altmoal besmoezeld,
en ons gerechte doaden lieken wel besmotjede klaaier;
verdreugde bloaren bin we net,
wind van ons zunden poest ons vot.
06Gainain dij joen noam nog aanropt,
gainent dij meer moud het om zok aan joe vaast te holden;
want ie hebben joen gezicht veur ons bezied holden,
ons oetleverd aan ons zunden.
07En toch, HEER, bin ie ons voader,
wie binnen de klaai, ie de poddebakker,
altmoal bin we joen handwaark.
08HEER, wees toch nait al te kwoad op ons.
Denk nait aiweg aan ons schuld,
kiek noar ons om, wie binnen joen volk toch?
09Joen haailege steden:
n woestijn binnen ze worden.
Sion is ain wildernis, Jeruzalem ligt ter troosteloos bie.
10 Aan grond tou opbraand is ons haaileg, heerlek hoes,
doar ons veurolden joe lof touzongen.
Ales doar wie zo wies mit wazzen, ligt nou in puun.
11 HEER, kin ie doar kold onder blieven?
Hol ie joe stil, loat ie ons nog laanger zo slim lieden?
|
