Jesaja 02
01Dit is t wat Jesaja, zeun van Amos, te zain kreeg over Juda en Jeruzalem.
02Aan t èn van doagen zel t ter zo aan tou goan:
baarg doar de HEER zien hoes op staait, zel vaast stoan as n rots,
hoger wezen as aal aander baargen, oetsteken boven ale heuvels.
Volken altmoal kommen der over tou.
03Ze zeggen: "Kom, loat ons optrekken
noar baarg van de HEER,
noar t hoes van God van Jakob,
dat hai ons leert wat zien weg is,
en wie ons holden aan zien pad."
De HEER geft zien aanwies ja van Sion oet,
tou Jeruzalem oet komt t woord van de HEER.
04Hai zel t recht gelden loaten bie de volken
en staarke noatsies terechtwiezen.
Van sweerden zellen ze plougiesders moaken
en van speren snuimezzen.
Gain volk zel nog laanger woapens oppakken tegen t aander,
veur oorlog zellen ze nait meer ofricht worden.
05Kom nou, noazoaten van Jakob, loat ons op pad goan
in t licht van de HEER!
06Ie hebben joen volk aan zied schoven, noazoaten van Jakob.
t Zit vol mit woarzeggers oet t oosten
en mit teuvenoars - t lieken wel Filistijnen,
t krimmelt en wimmelt van vremd volk.
07Heur laand zit vol zulver en vol gold,
schatriek en om sènten gain verlet.
Heur laand stikt van de peerden,
aan woagens komt gain èn.
08Heur laand zit vol ofgoden;
ze goan op knijen veur wat ze mit aigen handen moakt hebben,
veur goden dij ze mit aigen vingers knuterd hebben.
09Mor mensk mout kop boegen, elkenain zel vernederd worden.
Zunder perdon!
10 Kroep vot in rotsholen, stop joe bezied onder grond,
oet benaauwdens veur de HEER,
veur zien glaans en glorie.
11 Trötse mensken sloagen ogen deel,
grootske lu zellen kop boegen.
Hoog in t èn blift allenneg de HEER op dij dag.
12 Dat wordt n dag van de HEER van de machten,
tegen aal wat verwoand is en tröts,
tegen elk dij t hoog in kop het: boegen zellen ze mouten!
13 Tegen ale ceders van de Libanon,
hoog en staail,
en tegen ale aikenbomen van Basan,
14 tegen aal dij dikke baargen,
tegen aal dij verheven heuvels,
15 tegen aal dij hoge toorns,
en tegen aal dij staarke börgen,
16 tegen ale Tarsis-boten,
tegen ale zeeschepen, boorndevol.
17 Den is t doan en oet mit snakkerij van mensken,
lu mit kop in nek mouten boegen.
Hoog in t èn blift allenneg de HEER op dij dag.
18 En ofgoden -
ze verswinnen haildaal!
19 Mensken glippen in rotsholen
en in goaten onder grond,
oet benaauwdens veur de HEER,
veur zien glaans en glorie,
as hai in t èn komt om t laand schrik op hoed te joagen.
20 Dij aigenste dag, smieten mensken
heur zulvern en golden goden vot,
dij men zok moakt haar om der veur op knijen te goan.
Vot! Veur rötten en fleddermoezen!
21 Den kroepen ze bezied
in spleten van rotsen en in holen van baargen,
oet benaauwdens veur de HEER,
veur zien glaans en glorie,
as hai in t èn komt om t laand schrik op hoed te joagen.
22 n Mensk? Hol mie der over op!
Het allenneg mor wat oam in neus,
wat is e ainlieks weerd?
|
