Jesaja 49
01Aailanden, luster noar mie,
spits joen oren, volken wied vot!
Dou ik nog was in moekes schoot,
het de HEER mie roupen,
nog veurdat ik geboren was,
het hai mien noam nuimd.
02Mien mond het hai moakt as n sweerd, zo schaarp,
in schaar van zien haand het hai mie vaaileg burgen,
hai het n schaarpslepen piel van mie moakt,
mie opburgen in zien koker.
03Hai zee tegen mie: "Doe bist mien knecht, Israël,
deur die loat ik mien pracht zain."
04Dou zee ik: "Vergees heb ik mie muid moakt,
en mien kracht verspilderd en verdoan.
Mor de HEER staait veur mien recht,
God is mien loon."
Hoog aanschreven stoa ik bie de HEER,
God is mien kracht.
05Mor nou zee de HEER,
dij mie vörmde tou zien knecht
van moekes schoot òf aan,
om Jakob noar hom weerom te brengen,
want hai wol Israël bie nkander zain,
06hai zee: "Veur die is t nait genog mien knecht te wezen,
om stammen van Jakob in t èn te zetten en weerom te brengen,
dij der van Israël nog over binnen;
ik bestem die om n licht te wezen veur de volken:
tot in oethouken van eerde mout mien haail kommen."
07Zo zegt de HEER, verlözzer en Haailege van Israël,
tegen hom, doar zo op deelkeken wer
en doar t volk n ofgries van haar,
tegen boasspeulers heur knecht:
As keunenks t zain, kommen ze van tronen òf,
vorsten boegen tot grond aan tou,
vanwegens de HEER, dij traauw bleef,
om Haailege van Israël, dij die oetkeurd het.
08Zo zegt de HEER:
In tied van genoade verheur ik joe,
ik help joe op dag van t haail.
Ik vörm joe, ik bestem joe tou n verbond veur t volk,
om t laand der weer bovenop te helpen,
om t verwilderd aarfgoud weer tou te wiezen,
09om te zeggen tegen dij vastzitten: "Noar boeten tou!"
en tegen dij in t duuster touholden: "Ie binnen vrij!"
Waaiden zellen ze aan kaant van weg,
gruinlaand zellen ze vinden op ale koale steeën.
10 Honger zellen ze nait hebben en dörst net zo min,
haite wind of glìnne zun zellen heur nait ploagen,
want hai dij zok over heur ontfaarmt,
hai zel heur laaiden en heur bie wotterwèllen brengen.
11 Van aal mien baargen moak ik n weg,
en mien heerwegen hoog ik op.
12 Kiek! Van vèrren kommen ze der aan,
gounent oet t noorden en oet t westen,
aandern oet t laand Sinim vandoan.
13 Hemels roup joechaai! Eerde jubel t oet!
Baargen breek lös in vreugde!
Bemoudegd het de HEER zien volk,
hai het zok ontfaarmd over zien onderdrokte mensken.
14 Sion zee: "De HEER luit mie in steek,
de HEER het mie vergeten."
15 Kin n vraauw heur potje vergeten,
zol n moeke nait begoan wezen
mit t kind dat ze droagen het?
Mor al zollen dij t ook vergeten,
ik vergeet joe nooit!
16 Kiek mor, ik heb joe krast
in paalm van mien haand,
joen muren heb ik aalaan veur ogen.
17 Dij joe weer opbaauwen kommen der haard aanrunnen,
dij joe n moal verrinnewaaierden en vernailden,
zai goan der vandeur.
18 Dou ogen open en kiek om joe tou:
altmoal kommen ze bie nkander en kommen op joe òf.
Zo woar as ik leef - godssproak van de HEER -;
as n pronkjewail zel ie ze altmoal droagen
as n bruud hang ie ze om.
19 Want joen puunbulten, joen verloaten steeën en joen vernailde laand,
hebben veur joen bewoners gain roemte genog,
en dij joe opvreten hebben, wied vot binnen ze.
20 Zeuns van joen kinderloze joaren roupen joe in t oor:
"Dit stee is mie nait roem genog,
schik ais wat op, dat ik ook plak heb!"
21 Den zeg ie bie joezulm:
Dij kinder, hou kom ik ter aan?
Ik was toch kinderloos en onvruchtboar,
verbannen en verstöt,
wèl het ze den grootbrocht?
Joa, ik was allenneg achterloaten,
woar kwammen zai den heer?
22 Zo zegt God, de HEER:
Kiek, mien haand dou ik omhoog noar de volken,
veur de noatsies steek ik t voandel in lucht.
Zai zellen joen zeuns op aarm noar joe toubrengen,
joen dochters zellen op scholder droagen worden.
23 Keunenks zellen joe grootbrengen,
keuneginnen joe aan bòrst hebben.
Deelvalen zellen ze veur joe mit neus aan grond,
joe t stof van vouten slikken.
Den zel ie erkennen dat ik de HEER bin,
dat zai, dij op mie vertraauwen der nait sneu bie weg kommen.
24 Pakt ain n staarke zien roofgoud òf?
Zol n gevangene van n tiran ontkommen kinnen?
25 Toch zegt de HEER:
Alderdeegs ain dij vaast zit
zel van n staarke ofpakt worden;
en gevangene van n tiran zel ontkommen.
Ik zel bestrieden dij joe bestrieden,
en zulm zel ik joen kinder redden.
26 Dij over joe boas speulen, zellen heur aigen vlaais eten,
ze zellen zok doen drinken aan heur aigen bloud - of was t wien.
Ale mensken zellen erkennen,
dat ik, de HEER, joen redder bin,
joen verlözzer, de Staarke van Jakob.
|
