|
|
Habakuk 01
01Dit is God zien bosschop dij profeet Habakuk kregen het in n dreum.
02HEER, hou laank roup ik al nait om hulp,
mor ie lustern nait.
Ik roup en reer van moord en doodslag,
mor ie doun niks.
03Woarom mout ik aal dij gemaineghaid aanzain
en ie zain niks?
Ik heb aans niks veur ogen as kwoad en geweld,
overaal om mie tou roezie en hikhakkerij.
04Joen wet let heur kold, stainkold,
naargens is nog recht,
minne lu zitten achter goien heer,
t recht is zo lek as n teems.
05Kiek mor goud wat of ter bie volken om joe tou gebeurt,
doar zel ie glad versteld van stoan,
t zel der bie joe roar om weg goan,
oren zellen joe der van toeten.
06Ik stuur joe Babyloniërs op dak,
dat grammiedege en roege volk,
dat haile wereld ofstruunt
om andermans laand, steden, dörpen en hoezen.
07Mensken binnen doodsbenaauwd veur heur,
ze doun krekt wat heur in kop komt,
netgliek wèl of wat, t zel heurent wezen.
08Heur peerden binnen gaauwer as tiegers,
filaainer as wolven dij bie oavend op roof oet goan.
Heur peervolk staait op sprang,
komt ter van vèrren aanvlaigen as gieren op t oas.
09Heur leger het aans niks in t zin as moord en doodslag,
zai joagen mensken doodschrik op hoed,
drieven gevangenen bie nkander as muggen zoveul.
10 Keunenks hebben ze de gugel mit,
hoge heren scheren ze de gek aan,
ze geven gain spier om n verstaarkte stad:
ze moaken n schaans en nemen stad in.
11 Wieder gaait t weer,
as n vlaigende störm, stad verbie.
Heur kracht vertraauwen ze op, dat is heur god.
12 HEER, ie hebben toch altied ons God west?
Mien haailege God, ie goan toch nait dood?
Ie hebben dij Babyloniërs toch bloots hierheer hoald
om ons op t rechte pad te zetten?
O HEER, ons rots, ie hebben heur toch allain mor stuurd
omdat wie nait om liek wollen?
13 Mor hou kin ie den aanzain,
dat ze ons aal dizze ellèn aandoun?
Dat kin ie toch nooit over joen kaant goan loaten?
Woarom loat ie mensken geworden,
dij zo deurhèn vaals en gemain binnen?
Woarom zeg ie niks as zai lu opsloeten,
dij altied nog beter binnen as zaizulm?
14 Hou kin ie touloaten dat ze mensken behandeln
as vis of gernoat, dij elk mor veur t vangen het?
15 Dij lu van Babel vangen ja ale volken
net as viskerlu vis aan hoak sloagen,
ze hoalen heur bie nkander mit n sleepnet,
ze vangen heur mit n foek.
En den groot feest mit meziek en daanzen,
16 ze ovvern aan heur netten en foeken,
want dij zörgen der ja veur,
dat ze vet in schuddel hebben.
17 Zellen ze heur netten hailtied mor leegschudden?
Kinnen ze aalweg mor aander volken vermoorden
zunder meedlie?
|
Habakuk 02
01Ik goa nou op wacht stoan,
op oetkiektoorn boven op muur,
om gewoar te worden wat of God mie te zeggen het,
wat antwoord hai mie geft op mien beklag.
02De HEER gaf mie dit antwoord:
Wat of ik die vertel,
mostoe op n groot bred schrieven,
dat elk dij der bie langs komt t goud lezen kin.
03t Kin nog wel n zet duren eer t zo wied is,
mor as tied ter heer is, zel t sekuur gebeuren,
doar kinstoe van op aan.
Of liekt ook dat t slim laank duurt,
wacht mor òf, t gaait wis en woarachteg deur.
04f + Vers 4 en 5: Noar t veurbeeld van Griekse vertoalen en Dode Zee-rol mit n poar lutje veraanderns in Hebreeuwse tekst.f* Dit mostoe opschrieven:
Minne lu mit n groot woord mag ik nait lieden,
dij goan der aan,
mor lu mit t haart op goie stee,
dij redden t deur heur vertraauw in God.
05Baargen geld, doar kin je nait op vertraauwen,
tirannen, dij kommen der nait,
lu dij bek zo wied open hebben as t dodenriek,
dij nooit zat worden, net zo min as de dood.
Ale volken willen ze boas over worden,
ale noatsies willen ze opsloeken.
06Aal dij volken zellen heur dommit gek aansteken,
begunnen te ragen en reren:
"Dat zel ie gewoar worden,
dat ie aandermans goud bie nkander reupt hebben,
riek worden binnen van wat joenent nait is!"
- mor dat het langste tied duurd!
07Wees ter op verdocht:
in ains zellen ze in t èn kommen,
t joe dubbeld en dwaars betoald zetten.
Ze zellen wakker worden,
joe schrik op hoed joagen,
ze zellen joe splinterlieke noakend oetklaiden.
08Ie hebben wait houveul volken plunderd,
mor nou zellen ze joezulm leegplundern.
Dat heb ie der van dat ie mensken vermoord hebben,
heur laand, heur steden, mit heur volk tamtaaierd hebben.
09"Dat zel ie gewoar worden
dat ie tou joen aigen onhaail,
voel gewin moakt hebben,
om joen nust doar zo hoog van op te baauwen,
dat dij boeten klaauwen van t ongelok blift."
10 Ie hebben kwoad in t zin had tegen aandern -
mor tou joen aigen schaande,
ie hebben wait houveul volken tamtaaierd -
mor tou joen aigen ongelok.
11 Alderdeegs stainen in muur roupen ja "Vroak!"
t gebint ropt t zulfde weerom.
12 "Dat zel ie gewoar worden,
dat ie joen steden baauwd hebben
mit misdoad as fonnement
en bloud as spezie."
13 Aal t waark doar dij volken en noatsies
zok dood tegen knooid hebben,
zel in vlammen opgoan,
en ie worden der gain spier beter van.
Zo het de HEER, d'Aalmachtege God, dat wild.
14 Want tied zel kommen, dat elkenain gewoar worden zel,
hou groot en machteg de HEER is.
Den zel haile wereld zo vol van zien heerlekhaid wezen,
as zee vol wotter.
15 "Dat zel ie gewoar worden,
dat ie aandern volgaiten mit draank
dij heur wezenloos moakt,
dat ie heur doen vouern
om heur noakend en bloot te zain."
16 Ie hebben joe zat eten aan aandermans schaande,
heur eer vertrapt,
nou mout ie zulm zoepen en stìndoen worden.
Beker dij de HEER in zien rechterhaand het, langt hai joe tou,
in stee dat ze joe eren, zellen ze joe verachten!
17 Omdat ie ale bomen op Libanon zien baargen
en ale daaiern doar oetreud hebben
zel iezulm oetreud worden.
Dat heb ie der van
dat ie mensken vermoord hebben,
heur laand en heur steden mit heur volk tamtaaierd.
18 Wat heb ie den aan joen ofgodsbeelden?
Binnen ja aans niks as stokken stain,
dij n stainhaauwer bekapt het,
of poppen van metoal.
Dikke leugenputen binnen t,
niks as stomme ofgoden,
al vertraauwt man dij heur moakt het der ook op.
19 Dat zel ie nog vernemen,
dat ie tegen zo n stok holt zeggen: "Wor es wakker!"
en tegen n stomme vlint: "Kom es in t èn!"
Het zo n god joe wat te vertellen?
Niks toch zeker!
Of zit e ook onder n dikke loag zulver of gold,
hai is stìndood.
20 Mor wat de HEER aangaait,
dij woont in zien haailege tempel.
Doar hai is mout elkenain stil wezen.
|
Habakuk 03
01Gebed van profeet Habakuk. Kin zongen worden as n kloaglaid.
02HEER, ik heb heurd
aal wat ie vrouger doan hebben.
Doar bin ik haildaal deur van streek.
Dou toch dat, wat ie destieds doan hebben
nog ais in ons tied!
Loat op t heden nog ais zain wèl of ie binnen.
Hou kwoad ie ook op ons binnen,
heb toch omdenken mit ons.
03Ik zai God weer van Teman kommen,
de Haailege van t gebaargte Paran.
Zien stroalende pracht bedekt hemel,
eerde is vol van zien glaans.
04Onder hom is n glaans as van zun dij opkomt,
aan zien zied binnen flitsen as weerlichten,
doarachter zit zien kolesoale kracht bezied.
05Pest gaait veur hom oet,
glìnne koors zit hom op hakken.
06Staait hai stil, den trilt eerde,
kikt hai om zok tou, den springen volken van schrik in t èn.
d'Olde baargen vlaigen in groezelementen,
heuvels doar hai van oldsheer pad bie langs het, zakken in nkander.
07Tènten van Kusan worden veur mien ogen votveegd,
tèntklaiden van Midjan flappen.
08Binnen t weer de revieren, HEER,
doar ie t op verzain hebben,
of is t de zee,
doar ie helleg op binnen?
Woarom goan ie toch weer op t oorlogspad
mit joen peerden en striedwoagens
doar gainain tegen aan kin?
09Ie hoalen pielenboog al veurndag,
pielen schait ie ain veur ain òf.
Ie spolten eerde,
dat t wotter der in stromen oetkomt.
10 Baargen zain joe,
ze trillen van benaauwdeghaid,
t wotter smakt oet dikke dunderwolken omdeel,
oceoan bollert van baangeghaid,
stekt roadeloos aarms omhoog.
11 Zun en moan gaait weerom
noar t stee doar ze opkommen binnen,
ze moaken baaident dat ze votkommen
veur t flitsen van joen pielen,
weerlicht van joen speer.
12 Vergrèld voam ie over eerde,
ie vermorzeln volken doar ie kwoad op binnen.
13 Ie binnen op pad goan om joen aigen volk te verlözzen,
verbriezeln zel ie kop van goddelozen,
ie leggen fonnement van heur hoezen bloot
aan onderste stain tou.
14 Mit joen pielen schait ie heur soldoaten dwaars deur kop
as ze der aanstoeven kommen
om ons oet nkander te joagen,
mainen dat ze in heur hool
heur slachtovvers opvreten kinnen.
15 Ie poazen heur peerden in zee omdeel,
in bragel van grode wotters.
16 Dou ik dit heurde,
trilde mien haart as n rusk,
tanden klapperden mie.
Ik bin der nog haildaal kèl van,
ik stoa te trillen op mien bainen,
ik jammer t oet, as ik denk aan dij benaauwde tied
dij der aan komt veur t volk dat t op ons verzain het.
17 Mor toch, al zit ter ook gain blui in viegeboom,
al komt ter gain trös aan wiendroefbos,
al wordt t ook niks mit olieveboom,
komt ter gain eten van t laand,
of zit ter gain schoap meer in t hok,
staait ter gain kou meer op staal,
18 toch zel ik t oetzingen van bliedschop in de HEER,
jubeln over God dij mie verlöst.
19 De HEER, mien God, moakt mie staark,
hai moakt mie zo rap as n hert,
brengt mie op högten doar ik vaaileg bin.
Veur laaider van t koor. Kin zongen worden mit meziek ter bie.
|
|
