Genesis 08
01Dou dochde God om Noäch, om ale wilde daaiern en aal t vij dat bie hom in aark was. God luit wind over eerde waaien en t wotter zakte.
02t Wotter van oervloud kolkte en spoot nait laanger, sluzen van hemel gingen dicht, regen huil op.
03t Wotter zakte stoadegaan. In n tiedsbestek van honderdfiefteg doagen wer t oardeg leger.
04Op zeuventiende dag van zeuvende moand laip aark vaast op baargen van Ararat.
05Aan tiende moand tou bleef t wotter zakken. Op eerste dag van tiende moand kwammen baargtoppen weer veur t zicht.
06Vatteg doagen loater dee Noäch t roam open dij hai in aark moakt haar.
07Hai luit n roaf lös, dij aal in en oet vloog, tot t wotter vot was.
08Dou luit hai n doef lös om te zain of t wotter op eerde al zakte.
09Mor doef von gain dreug stee om deel te strieken, wotter ston nog overaal. Noäch stook zien haand oet, pakte hom en zette hom weer bie zok in aark.
10 Hai wachtte nog zeuven doagen. Dou luit hai doef vannijs lös oet aark.
11 Tegen oavend kwam doef weer bie hom en joa hur, hai haar n vris olieveblad in zien snoavel. Zo wos Noäch dat t wotter op eerde zakt was.
12 Hai wachtte nog zeuven doagen veur hai doef weer vlaigen luit. Dou kwam e nait weerom.
13 In zien zèshonderdeerste joar, op eerste dag van eerste moand, was t wotter van t laand òf. Dou dee Noäch t loek van aark òf, keek noar boeten en zag dat t laand ofdreugd was.
14 Op zeuventwinnegste van twijde moand was eerde dreug.
15 Dou zee God tegen Noäch:
16 "Goa tou aark oet, doe en dien vraauw, dien zeuns en vraauwen van dien zeuns.
17 Loat ale daaiern dij bie die binnen, aal wat leeft, vogels, vij en ale kroepende daaiern op eerde, mit die tou aark oetgoan. t Zel der van wemeln, ze zellen vruchtboar wezen en op eerde in tal tounemen."
18 Noäch ging der oet mit zien zeuns, zien vraauw en vraauwen van zien zeuns.
19 Ale wilde daaiern, ale kroepende daaiern, ale vogels en aal dat zok op eerde beweegt, soort bie soort, gingen tou aark oet.
20 Dou baauwde Noäch n altoar veur de HEER en hai kreeg van aal t koustere vij en ale koustere vogels en brochde brandovvers op dat altoar.
21 God vernam hou lekker of t rook en zee bie zokzulm: Ik zel eerde nait weer vervluiken om de mensk, al is wat in t menskenhaart omgaait ook min van jongs òf aan. Ik zel nait weer doun wat ik nou doan heb en aal wat leeft ombrengen.
22 Zo laank as wereld bestoan blift zellen van nou òf aan tieden van zaaien en inhoalen, kòlle en hetten, zummer en winter, dag en naacht, nait weer opholden.
|
