Psaalms 077
001Veur meziekmeester. Op Jedutun. Van Asaf, n psaalm.
002Ik richt mie tot God en ik roup om hulp,
ik richt mie tot God, mag hai mie heuren.
003As ik in nood bin, vroag ik om de Heer,
snaachts vòl ik mien handen, ik wor nait muid,
van troost wil ik nait waiten.
004As ik aan God denk, den kreun ik t oet,
ik bin ongedureg en ik vuil mie swak. qs selaqs*
005Ik krieg deur joe gain wenk in ogen,
ik bin oetstuur en zeg gain woord,
006ik prakkezaaier over vrouger doagen,
en aal dij joaren,
007ik denk snaachts aan mien snoarenspul,
t let mie nait lös, in gedachten goa ik ales noa.
008Zol de Heer veur aiweg ofsteuten,
en nait laanger zien nocht hebben?
009Zol zien traauwe laifde veur aaltied over wezen,
zol t over wezen mit zien touzeggen van geslacht op geslacht?
010 Zol God vergeten om genoadeg te wezen,
oet vergrèldhaid zien meedlieden inholden? qs selaqs*
011 Dat ik zeg: "t Gaait mie deur maarg en bain
dat rechterhaand van Alderhoogste veraanderd is!"
012 Ik denk aan doaden van de HEER,
joa, ik wil denken aan joen wonders van aleer,
013 haardop denk ik over joen waark noa,
miemer ik over aal joen doaden.
014 O God, in t haailege is joen weg,
wèl is n god zo groot as God?
015 Ie binnen God, dij wonders dut,
ie hebben maank aander volken joen kracht zain loaten,
016 ie hebben deur joen aarm joen volk verlöst,
kinder van Jakob en Jozef. qs selaqs*
017 t Wotter zag joe, o God,
t wotter dat zag joe, en t trilde t oet,
wereldzeeën laggen te schudden.
018 Wolken ontlastten zok,
ondertied bleef t onweren,
wolken doaverden, joen pielen vlogen aal kanten oet,
019 dunder bleef rollen,
bliksemstroalen zetten wereld in t licht,
eerde dij schokte en schudde.
020 Deur zee gaait joen weg,
joen pad is deur daip wotter,
mor t spoor van joen vouten was naargens te zain.
021 Ie laaidden joen volk as n koppel schoapen
deur haand van Mozes en Aäron.
|
