Psaalms 022
001Veur meziekmeester. Op wies van: n Hinde bie t rodoagen. n Psaalm van David.
002Mien God, mien God,
woarom heb ie mie in steek loaten?
Ik schraif t oet, mor ie binnen zó wied vot,
ie helpen mie ja nait.
003Overdag roup ik: "Mien God!"
mor antwoord geef ie nait.
Snaachts roup ik,
en ook den vind ik gain rust.
004Ie binnen toch de Haailege,
ie worden droagen in Israëls loflaiden.
005Op joe hebben ons veurolden vertraauwd,
ze haren vertraauw en ie hebben heur bevrijd.
006Ze hebben joe aanroupen en ie hebben heur red,
ze hebben op joe vertraauwd
en ze werden nait te schaande moakt.
007Mor ik, ik bin n wurm; gain mensk meer,
veracht deur elkenain en deur t volk oetlaagd.
008Elk dij mie zugt, het de gugel mit mie,
stekt tong oet, schudt mit kop en zegt:
009"Doe vertraauwdest toch op de HEER?
Loat dij die den helpen en die redden.
Hai is ja zo wies mit die!"
010 Ie hebben mie ja tou moekes lief oethoald,
ie hebben mie den bie heur aan bòrst legd.
011 Dou ik geboren wer, vong ie mie op,
van moekes schoot òf aan bin ie mien God.
012 Blief den nait zo van vèrren,
ik heb t ja zo benaauwd
en der is haildaal gainent dij mie helpt.
013 Der staait n haile koppel bollen om mie tou,
woepsterds van bollen oet Basan hebben mie insloten,
014 brollende en verscheurende laiwen
trekken heur bek wied tegen mie open.
015 Ik bin vergraimd as wotter,
oet mekoar valen in lözze bonken,
mien haart is net as was:
t is mie smolten in t lief.
016 Mien keel is mie zo dreug as diggels,
tong plakt mie aan beun van mond vaast,
in t stof van de dood, doar loat ie mie liggen.
017 Der staait n haile tjucht honden om mie tou,
n woeste horde het mie rondomheer insloten,
ze hebben mie deur handen en vouten hèn stoken.
018 Ik kin mien bonken wel tellen, aalmoal wel.
Mor ze bekieken mie mit leedvermoak,
019 ze verdailen mien klaaier onder nkander
en ze lötten om mien overklaid.
020 Blief toch nait zo van vèrren, HEER,
ie binnen mien kracht, kom mie toch helpen.
021 Red mien levent van t sweerd,
red mie oet de macht van dij honden.
022 Red mie oet de bek van zo'n laiw,
beschaarm mie tegen hoorns van dikke bollen.
Ie hebben mie antwoord geven!
023 Doarom zel ik maank ons volk joen noam nuimen,
joen noam priezen in ons gemainschop.
024 Loof de HEER, ie, dij ontzag veur hom hebben,
eer hom, kinder van Jakob,
en ie, noazoaten van Israël, wees beducht veur hom.
025 Hai minacht nait, dij onderdrokt wordt,
hai het gain ofkeer van dij swak is,
hai keert zok nait van heur òf,
mor heurt heur, as ze hom roupen.
026 Veur joe zel ik loflaiden zingen in ons gemainschop,
geloftes dij ik doan heb, zel ik woarmoaken
maank dijent dij ontzag veur joe hebben.
027 Aarmelu zellen zat te eten hebben.
Dij de HEER zuiken, zellen hom eren.
Dat ie mor in aiweghaid leven maggen!
028 Overaal, in ale oethouken van de wereld,
zel men aan de HEER denken en zok noar hom toukeren.
Ale volken in t haaidenschop
zellen zok veur joe deelboegen.
029 t Keunenkriek is van de HEER,
hai regaaiert ja over ale volken.
030 Dij t op wereld goud hebben,
zellen aan toavel aanschikken
en zok veur hom deelboegen.
Ook dij in t graf liggen
en heur levent nait vastholden konden,
zellen veur hom op knijen goan.
031 Heur noazoaten zellen hom dainen
en aan heur kinder zellen ze vertellen van de HEER;
032 aan t volk dat noa heur komt,
zellen ze vertellen van zien rechtveerdeghaid:
"De HEER, dij het t zó doan!"
|
