Psaalms 104
001Pries de HEER, zeg ik bie miezulm.
HEER, mien God, wat bin ie groot,
bekled mit glaans en glorie,
002aantrokken mit n mantel van licht.
Ie spannen hemel oet as n tèntklaid,
003joen bovenzoalen baauw ie op wotter,
van wolken moak ie joen woagen,
ie voaren op vleugels van wind,
004ie moaken winden tou joen bodes,
en vuur en vlam tou joen knechten.
005Ie hebben eerde ankerd op zien fonnementen,
nooit of te nimmer zel dij wankeln.
006Oerzee bedekt heur as n klaid,
t wotter staait op baargen.
007Deur joen draaigementen zel t wotter wieken,
om t lewaai van joen dunder gaait t ter vandeur.
008Baargen kommen in t èn, doalen goan omdeel,
noar t stee deur joe onnaaierd.
009Ie hebben wotter ofpoald, t komt doar nait verbie,
t komt nait weer om eerde te bedekken.
010 Ie loaten wèllen vrije loop deur leegtes,
zai stromen tussen baargen.
011 t Is drinken veur wilde daaiern op t laand,
wilde ezels verdörsten nait.
012 Vogels wonen der boven,
tussen t dichte loof loaten zai zok heuren.
013 Ie geven baargen drinken oet joen bovenzoalen,
van vrucht van joen waark krigt eerde zien gerak.
014 Ie loaten t gras wazen veur t vij
en geven veldvruchten deur aarbaid van mensken.
Om brood oet grond te winnen,
015 wien, dij t haart van mensken blied moakt,
eulie om t gezicht glimmen te loaten,
joa, brood dat t haart van mensken staark moakt.
016 Bomen van de HEER drinken zok zat,
ceders van Libanon dij hai poot het.
017 Doar nuzzeln vogels,
doar hebben aaibers in toppen heur woonstee.
018 Hoge baargen binnen veur stainbokken,
klipdazzen schoelen in rotsholen.
019 Moan heb ie moakt veur vaaste tieden,
zun wait tied van ondergoan.
020 As ie t duuster moaken, wordt t naacht,
den ruiern zok ale wilde daaiern in t bos.
021 Jonge laiwen brollen om roof,
vroagen zo aan God heur eten.
022 As zun opkomt verzoameln zai zok
en leggen zok deel in heur schoelploatsen.
023 Mensken goan noar t waark,
en schrippen tot aan oavend tou.
024 Wat binnen joen waarken talriek HEER,
aalmoal moakt mit wieshaid,
eerde is vol van wat ie schoapen hebben.
025 Doar is zee, groot en wied noar ale zieden,
doar wemelt t van ontelboare daaiern,
luddek en groot.
026 Doar voaren schepen,
Leviatan, vörmd deur joen haand om mit te speulen.
027 Zai wachten aalmoal op joe,
dat ie heur eten geven as t ter tied van is.
028 As ie heur t geven, zammeln zai t,
as ie joen haand opendoun den kriegen zai t goud van eten.
029 Mor hol ie joe bezied, den roaken zai oetstuur,
as ie heur oam ofsnieden, is t doan mit heur,
den goan zai weerom tou stof.
030 As ie joen gaist sturen den worden zai schoapen,
en ie vernijen aanschien van wereld.
031 Dat glorie van de HEER veur aiweg wezen mag
en de HEER zok verblieden kin over zien waarken.
032 Hai kikt noar eerde en dij trilt,
hai komt baargen aan en zai roken.
033 Ik wil aal mien levensdoagen zingen veur de HEER,
veur mien God psaalmzingen, zo laank as ik ter bin.
034 Dat mien gedachten hom aangenoam wezen maggen,
ik wil mie in de HEER verblieden.
035 Loat zundoars van eerde verdwienen,
goddelozen der nait meer wezen.
Pries de HEER, zeg ik bie miezulm.
Halleluja!
|
