Psaalms 004
001Veur meziekmeester, op klanken van snoarmeziek. n Psaalm van David.
002Geef mie toch antwoord as ik roup,
God, dij mie aaltied recht doan het.
Geef mie toch roemte in mien benaauwdens,
wees mie genoadeg, heur mien beden.
003Hou laank nog, grode lu, zel t wezen,
dat ie de gugel mit mie hebben,
dat ie de leegte zuiken, de loze leugen? qs selaqs*
004Wees hierop verdocht:
de HEER geft aaltied zien gunst, aan dij hom traauw is.
De HEER zel t heuren, as ik hom aanroup.
005Wees huverg van ontzag, dou gain verkeerds,
onderzuik joen aigen haart snaachts op joen bèr
en hol joe angsteg stil. qs selaqs*
006Breng joen ovvers, zo as t heurt
en heb vertraauw in de HEER.
007Paardie lu vroagen zok òf:
"Wèl zel ons nou oetzicht geven?"
Loat ie den, HEER, over ons schienen,
de glaans van joen gezicht.
008Ie hebben mie blied moakt in mien haart,
meer as doudestieds zai wazzen,
om heur koorn en heur most, zoveul ja!
009Ik kin in vree nou liggen goan
en valen zaacht in sloap.
Allenneg ie, HEER, willen mie wonen loaten,
hier, op zo'n vaaileg stee.
|
