Jeremia 17
01Zunde van Juda staait schreven mit n iesdern grivvel,
krast mit n diamanten punt op laai van t haart,
op hoorns van heur altoars.
02Heur zeuns denken allenneg mor aan heur altoars
aan heur haailege poalen,
bie elke gruine boom,
op ale hoge heuvels
03en op baargen in vlakte.
Joen riekdommen en schatten plunder ik,
dat is pries veur joen zunden, overaal in t laand.
04t Aigendom dat ik joe dee, doar mout ie òf.
Sloaf moak ik joe van joen vijand
in n onbekend laand.
Ik bin verbraand
mien kwoadens is nait te bedoaren.
05Zo zegt de HEER:
Vervlökt is wèl op mensken baauwt,
dij steunt op vlaais en bloud,
zok ofkeert van de HEER.
06Hai is n koale stroek in steppe,
nooit krigt e regen,
op dreuge woestijngrond staait e,
in onlaand, doar niks gruit.
07Mor zegend is wèl op de HEER baauwt,
van touvlocht bie hom zeker is.
08Hai is n boom aan kaant van daip,
mit worrels tot in t wotter.
Last van hetten het e nait,
zien blad blift mooi gruin.
Hai lidt nait onder dreugte,
dragt aaltied vrucht.
09Niks is zo filaain as t haart van mensken,
deurhèn min, wèl het ter verstand van?
10 Tot op boom ken ik, de HEER,
joen haart en nieren.
Ik beoordail elk noar zien doaden,
noar t waark dat e oet stro zet.
11 Zo as n petries op aaier zit,
dij e zulm nait legd het,
zo is ain dij schatten bie nkander rapt
doar e gain recht op het.
In blui van zien levent,
mout e der ofstand van doun;
as zien èndje noadert
wordt kloar hou haalfwies of e is."
12 "n Hoge, roemruchte troon
is van t begun òf aan,
stee van ons haailegdom.
13 HEER, Israëls vertraauw,
elk dij joe verroaden dut, staait beschoamd;
dij joe rug toukeren, binnen veur dood opschreven,
verloaten hebben ze ja wèl van leventeg wotter.
14 HEER, moak mie beter en ik zel beter worden;
red mie en ik zel red worden.
Veur joe is ja ale eer!
15 Heur, wat ze tegen mie zeggen:
'Woar blifst nou mit t woord van de HEER?
Loat t mor ais gebeuren!'
16 Ik heb ter nait bie joe op aanstoan
dat ie rampen sturen,
n onhaailsdag heb ik nait begeerd.
Ie kennen ales wat mie over lippen kwam,
van aal mien woorden bin ie op hoogte.
17 Mit aandrang vroag ik joe,
wor nait mien ondergang.
Ie binnen mien touvlocht
in tied van nood.
18 Loat mien achtervolgers
mit sneue neus stoan - mor mie nait.
Joag heur schrik op hoed - mor mie nait.
Stuur dag van t onhaail op heur òf - vernail heur!"
19 Zo zegt de HEER tegen mie: "Goa in Volkspoort stoan, doar keunenks van Juda in- en oetgoan, en ook in aander poorten van Jeruzalem.
20 Zeg den tegen heur: Keunenks van Juda, inwoners van Juda en Jeruzalem, dij deur dizze poorten kommen, luster noar t woord van de HEER.
21 Dit zegt de HEER: Denk ter om dat ie op sabbat deur poorten van Jeruzalem gain pakjederij tou stad in droagen.
22 Ie maggen op sabbat ook gain spul tou joen hoes oet droagen of aander waark doun. Ie mouten sabbat in eren holden zo as ik joen veurolden besteld heb.
23 Mor dij hebben nait lusterd en al haildaal nait om mien zeggen geven. Mit heur stieve koppen waaigerden ze te doun wat of ik zee, niks wollen ze van mie aannemen.
24 Mor as ie aal noar mie lustern - godssproak van de HEER - en op sabbat gain pakkeloazie deur poorten in stad brengen, as ie sabbat in eren holden deur op dij dag nait te waarken,
25 den zellen keunenks dij op troon van David zitten, op peerden en woagens deur dizze poorten tou stad in- en oetrieden. En heur jonkers en lu dij in Juda en Jeruzalem wonen, ook. Zo blift Groot Loug aaltied bewoond.
26 Oet steden van Juda, oet kontrainen van Jeruzalem, oet Benjamin en t heuvellaand, oet t baarglaand en de Negev, komt men noar de HEER zien hoes tou mit brandovvers, vree-ovvers en waaitovvers, mit wierook en mit daankovvers.
27 Mor as ie tegen mien woord in, sabbat nait in ere holden, as ie op dij dag deur poorten pakjederij in Jeruzalem droagen, den steek ik dij poorten in brand, Jeruzalems börg gaait in de floister en t vuur zel nait oetmoakt worden."
|
