Jeremia 48
01Dit zegt de HEER van de machten, Israëls God, over Moäb:
O wai, Nebo, t is verwoest,
o wai, Kirjataïm, t is veroverd.
Bolwaarken binnen schandaaierd en deelhoald.
02t Is doan mit Moäb zien glorie.
In Chesbon wer zien ondergang beroamd:
'Dat volk reu we oet!'
Haalfmalen, ook ie kommen der bie om,
t sweerd zit joe op hakken.
03Heur! In Choronaïm jammern ze t oet:
'Wat n boudel! Ales gaait ter aan!'
04Moäb is vermorzeld,
heur roupen klinkt aan Soär tou.
05Ze jammern van ellèn bie schuunte van Luchit,
bie baargpas van Choronaïm jeuzeln ze t oet.
06Goa der vandeur, red joen levent,
koale stroek in woestijn!
07Ie hebben vertraauwd op joen bolwaarken,
doarom worden ze innomen,
Kemos wordt vottranspetaaierd
mit aal zien priesters en jonkers derbie.
08Vernailer komt mit geweld in ale steden,
gainent wordt oversloagen.
t Leeglaand wordt vernaild,
t hoge laand verwoest
- de HEER het t zegd.
09Zet n graftombe veur Moäb,
want t wordt n puunbult.
Zien steden worden ain palteraksie,
doar gainent meer touholdt.
10 Vervlökt dij noalet wat de HEER onnaaiert,
vervlökt is man dij zien sweerd
nait stippen wil in bloud.
11 Van jongs òf aan het Moäb gain zörg kend,
was e stil as wien dij te riepen ligt,
nooit overgoten van aine vat in aander,
nooit vottranspetaaierd.
Zo het e zien smoak beholden
is reuk ter nait ofgoan.
12 Mor denk ter goud om, tied komt
- godssproak van de HEER -
dat ik lu op heur ofstuur
dij wien oftappen zellen,
dij voaten leeghoalen
en kroeken stokkendsloagen.
13 Den schoamt Moäb zok over Kemos,
krekt as Israël zok schoamd het over Betel,
doar e op vertraauwde.
14 Hou duur ie te beweren:
'Wie binnen kriegers, eersteklas helden'?
15 Moäb en zien steden binnen verwoest,
ofslacht is beste keur van zien jonkvolk
- godssproak van keunenk,
HEER van de machten is zien noam.
16 Moäb zien ondergang is stoef bie,
mit grode stappen komt zien ongelok ter aan.
17 Zing dit kloaglaid, noabers, ie altmoal,
dij hom bie noam en tounoam kennen:
'Schane toch, dij machtege scepter,
dij schitternde staf ligt in braiten!'
18 Kom van joen ereploats òf,
goa op grond zitten,
bewoners van Dibon.
Vernailer van Moäb trekt tegen joe op
en hoalt joen bolwaarken omdeel.
19 Goa aan kaant van weg op oetkiek stoan,
inwoners van Aroër.
Vroag vluchtelingen dij oetknepen binnen:
'Wat is ter gebeurd?'
20 Moäb is schandaaierd, vermorzeld.
Roup en reer, vertel t bie de Arnon:
'Moäb is verrinnewaaierd!'
21 t Vonnes is veld over t hogelaand,
over Cholon, Jahas en Mefaät,
22 over Dibon, Nebo en Bet-Diblataïm,
23 over Kirjataïm, Bet-Gamul en Bet-Meon,
24 over Keriot en Bosra,
over ale steden van Moäb,
wiedvot en stoef bie.
25 Moäb is hoorn ofhaauwd, zien kracht is broken
- godssproak van de HEER.
26 Vouer Moäb doen omdat e dochde groder te wezen as de HEER.
Den rolt e zok rond in zien aigen spij,
wordt e op zien beurt zulm ook oetlaagd.
27 Of heb ie Israël zulm nait oetlaagd?
Was t meschain n roversbende
dat ie hom aalweg weer de gek aanscheren?
28 Goa oet joen steden vandoan,
woon nou mor in rotsen, inwoners van Moäb.
Nuzzel joe as n doef hoog tegen rots aan.
29 Wie hebben vernomen van hoogmoud,
aldernoarste hoogmoud van Moäb,
van zien tröts en hoge dunk van zokzulm,
zien aigenwieshaid en overmoud.
30 Ik heb wait van zien grootseghaid
- godssproak van de HEER -
zien gerevel en onzinproaterij,
t slagt naargens op.
31 Doarom reer ik om Moäb,
joa, ik treur over t haile laand.
Ik jammer over lu van Kir-Cheres.
32 Ik raauw meer over joe as over Jazer,
wiendroef van Sibma,
joen raanken berekken zee,
ze kwammen aan Jazer tou.
Nou is vernailer aanvalen
op joen hoven en droevetoenen.
33 Oet Moäb zien vruchtboare velden
binnen vreugde en bliedschop verswonnen.
Der is gain wien meer in koepen,
dij droeven treedden binnen vot,
heur fleureg laid is opholden.
34 t Roupen van Chesbon komt aan Elale tou,
tot Jahas is t kloagen te heuren,
van Soär tot Choronaïm en Eglat-Selisia.
Ook oäse van Nimrim wordt woestijn.
35 Ik moak Moäb t onmeugelk nog laanger ovvers te brengen
aan zien goden op de högten - godssproak van de HEER.
36 Doarom is mien haart n floit geliek
dij n treurlaid speult over Moäb en lu van Kir-Cheres,
ales wat ze haren, is verloren goan.
37 Ale koppen binnen koal,
boarden ofschoren,
aarms binnen inkaarfd,
bouteklaid hebben ze omsloagen.
38 Overaal raauwt men op doaken en plaainen van Moäb.
Ik heb Moäb vermorzeld
as diggelgoud dat naargens veur deugt
- godssproak van de HEER.
39 Och heden nog aan tou,
wat is Moäb versloagen.
Beschoamd draait e kop òf,
ze lagen hom oet,
n schrik is e veur zien haile omgeven.
40 Dit zegt de HEER:
Kiek, oarend stört zok op Moäb,
mit oetspraaide vleugels.
41 Steden worden innomen, bolwaarken overmeesterd.
Dij dag wordt t haart van Moäbs soldoaten,
as t haart van n vraauw in heur vloagen.
42 Moäb wordt oetreud, zel gain volk meer wezen,
omdat e zok keerd het tegen de HEER.
43 Schrik, koel en struup stoan joe te wachten,
bewoners van Moäb
- godssproak van de HEER.
44 Dij aan loop gaait veur schrik, vaalt in koel,
dij tou koel oetkropt, wordt vongen in struup.
Dit altmoal breng ik over Moäb
in t joar van heur straf
- godssproak van de HEER.
45 In schaar van Chesbon bleven vluchtelingen stoan
- ze kinnen nait meer.
Vuur sluig tou Chesbon oet,
vlam oet t hoes van Sichon,
dij Moäb zien dun-eggen,
kop van dij proatjeboksems verschruide.
46 Bekloag joezulm, Moäb,
volk van Kemos, ie hebben der west!
Joen zeuns worden oppakt,
joen dochters vottranspetaaierd.
47 Mor ainmoal zel ik Moäb weer moaken
zo as t vrouger was
- godssproak van de HEER."
Tot zowied t oordail over Moäb.
|
