Jeremia 03
01"As n man zien vraauw votstuurt en zai gaait vot om te traauwen mit n aander, zel hai ooit den nog bie heur weeromkommen? Is dit laand den nait onteerd? Ie hebben joe ofgeven mit alderhande vrijers en nou wil ie bie mie weeromkommen - godssproak van de HEER.
02Is ter op heuvels wel n stee
doar ie joe nait bruken loaten hebben?
Aan kaant van weg zit ie te wachten
zo as n Arabier in woestijn.
Zo heb ie dit laand onteerd
mit joen klongelderij en wangedrag.
03Dou regen tegenholden wer
en veujoarsregen ook nait kwam,
bleef ie bretoal rondkieken -
krekt as n hoer.
04En nog duur ie te roupen:
'Ie binnen mien voader,
mien vrund van jongs òf aan.
05Hai blift nait kwoad,
is nait gedureg oet op vroak.'
Dat zeg ie, en in tied dou ie
t aine kwoad noa t aander."
06In tied van keunenk Josia zee de HEER tegen mie: "Hestoe zain wat Israël, dij ofvalege, hom leverd het? Hou of dij op baargen bie elke gruine boom omklongeld het?
07Ik dochde: As ze doar altmoal genog van het, komt ze wel bie mie weerom. Mor dat dee ze nait! Heur zuster Juda, dat onbetraauwboar wicht, haar t vernomen.
08Ze haar zain dat ik Israël, dij ofvalege, om heur klongeln verstöt haar en heur n bewies van oftraauwen doan. Mor heur zuster Juda, dij onbetraauwboare, luit zok doar nait deur ofschrikken, zai ging zulm ook aan t klongeln.
09Zunder zok woaraarns wat van aan te trekken, onteerde ze t laand mit heur lichtzinnege klongelderij. Ze speulde de hoer mit goden van stain en van holt.
10 Noa aal dij bedrieven kwam heur zuster Juda, dat onbetraauwboar wicht, wel weerom; mor mainen dee ze der niks van, ze dee mor zo - godssproak van de HEER."
11 Dou zee de HEER tegen mie: "Israël, dij ofvalege, is nog haaileg vergeleken bie Juda, dat onbetraauwboar ding.
12 Keer die noar t noorden en roup:
Kom weerom, ofvaleg Israël - godssproak van de HEER.
Ik bin nait kwoad meer op joe.
Nee, ik bin genoadeg,
ik wil nait aalgedureg hoagels blieven
- godssproak van de HEER.
13 Allenneg, geef tou dat ie schuld haren,
beken dat ie rebels west hebben tegen de HEER, joen God;
dat ie joe ofgeven hebben mit vremde goden
onder elke gruine boom,
en nait noar mie lusterd hebben
- godssproak van de HEER.
14 Kom weerom, ofvaleg volk - godssproak van de HEER. Ik bin joen boas, ik hoal ain oet elke stad vandoan en twij oet elke stam, en zel joe noar Sion brengen.
15 Ik geef joe hedders dij mie aanstoan, dij joe laaiden zellen mit verstand en begrip.
16 As ie n haile sjène worden in dij tied en slim aanwazen in t laand - godssproak van de HEER - den zel men nait meer over aark van t verbond mit de HEER proaten. t Zel bie gainent meer in kop opkommen, men denkt ter alderdeegs nait meer aan. Gainain het ter verlet om en der veur in stee wordt ter ook gain nije meer baauwd.
17 Dij tied zel Jeruzalem haiten: 'Troon van de HEER.' En ale stammen kommen doar bie nkander om noam van de HEER te eren. Wat of heur minne haart heur ingeft, zellen ze nait meer doun.
18 In dij tied zel Juda zok weer bie Israël aansloeten en mitnkander kommen ze oet t noorden vandoan op t laand òf dat ik aan heur veurolden doan heb.
19 Ik dochde: Wat zol ik joe geern as kinder van mie behandeln,
joe n kostelk laand geven,
mooier as dat wat welk aander volk ook ooit aarfd het!
Ik dochde: Ie zellen mie joen Voader nuimen
en joe nait van mie ofkeren.
20 Mor krekt zo as n vraauw ontraauw wordt aan heur man,
zo bin ie, Israël, mie ontraauw worden
- godssproak van de HEER.
21 Op högten heurt men haard hoelen:
Israëls kinder schraiven en smeken.
Ze binnen t verkeerde pad opgoan,
de HEER, heur God, hebben ze vergeten.
22 Kom weerom, ofvaleg volk,
den zel ik joe ofhelpen van joen min gedrag.
Den zel ie zeggen:
'Hier bin we! Wie kommen bie joe weerom,
want ie, de HEER, binnen ons God.
23 Joa, t is zo, t gedounte op högten en op baargen is bedrog.
Joa, wis en woar, bie de HEER, ons God, is ter behold veur Israël.
24 Van jongs òf aan verslindt Baäl ons volk heur femiliebezit,
schoapen en koien, zeuns en dochters.
25 Wie liggen der bie veur schandoal,
doeknekt onder oneer,
want tegen de HEER, ons God, heb we zundegd,
wiezulm en ons veurolden,
van kinds òf aan, tot vandoag aan dag tou.
Wie hebben nait lusterd noar de HEER, ons God.'
|
