Job 23
01Mor Job gaf hom beschaaid:
02"Toch blief ik kloagen en kapsie moaken tegen God,
ik kin mien poesten en stìnnen mor zuneg bedwingen.
03O, wos ik mor, woar k hom vinden kon,
kon k hom mor opzuiken, doar woar e touholdt.
04Den zol k mien zoak aan hom veurleggen,
en krachtdoadeg van mie ofproaten.
05k Zol heuren wat of e mie te zeggen haar,
en vernemen wat e tegen mie het.
06Zol e mie vervolgen mit wonder en geweld?
Nee, hai zel zekerwoar noar mie lustern.
07Den kon ik, open en eerlek, mien zoak oetnkanderzetten,
en zol k veur aaid deur mien rechter vrijsproken worden.
08Mor goa k noar t oosten - doar is e nait,
of noar t westen - k verneem hom naargens.
09Zuik ik hom in t noorden - ik wor hom nait gewoar,
of in t zuden - ik zai hom nait.
10 Mor toch zugt e elke stap dij k zet,
as e mie oetperbaaierde, zol k zuver as gold wezen.
11 Zien spoor heb ik aaltied volgd,
zunder n stap opzied te doun, heb k zien pad aanholden.
12 Geboden dij e gaf, heb k mie aan holden,
woorden dij e zee, heb k opburgen in t haart,
13 mor zonent as hai is ter mor ain: wèl kin tegen hom op?
Wat hai wil, dat dut e.
14 Wat hai veur mie onnaaierd het, gaait grif deur,
en zokse dingen het e nog meer in t zin.
15 Doarom bin k juust zo benaauwd veur hom,
as k aan hom denk, is haile hoed mie oetstuur.
16 God het mie ja ale moud ontnomen,
Aalmachtege het mie doodsbenaauwd moakt.
17 Want routduustern omgeft mie,
t is pikkeduuster overaal om mie tou.
|
