Job 24
01Woarom zol Aalmachtege áál persies tied van ofreken waiten,
mor waiten zai dij hom kennen nooit wanneer of t zo wied is?
02Der binnen ja lu, dij swetstainen verleggen,
dij koppels vij stelen en in heur aigen laand joagen.
03t Ezeltje van weeskinder pakken ze heur òf,
trekos van wedevraauw nemen ze as paand.
9 Ze scheuren t weeskind van moeke heur bòrst òf,
en t lutje potje van n aarme stumper nemen ze as paand.
04Aarmelu schoeven ze aan kaant,
dij om ales verlet hebben, mouten mor beziedkroepen.
05Kiek mor, as wilde ezels in woestijn
trekken ze der op oet, op zuik noar eten,
t onlaand mout heur brood oplevern veur heur kinder.
06Op aanderman zien laand zuiken ze op wat ter nog ligt,
in droevetoen van rieke lu plokken ze wat ter hangen bleef.
07Noakend en bloot brengen ze naacht deur,
dek tegen kòl is ter nait.
08Kletsdeurnat worden ze van slagregens in baargen,
bie gebrek aan n hènkommen, zuiken ze schoel tegen rotsen aan.
10 Der binnen lu dij der noakend en bloot bie lopen,
dij mit honger in t lief helpen bie t inhoalen van t koorn.
11 Op t haitste van dag stoan ze in droevetoen,
ze treden droeven in wienpaarsbak, mor vergoan van dörst.
12 Overaal in stad roupen mensken in doodsnood,
gewonden roupen en reren om hulp,
mor God let zok aan heur smeken en beden niks gelegen liggen.
13 Der binnen ook gounent dij t licht nait velen kinnen,
ze mouten der niks van hebben
en hebben der n ofkeer van.
14 va 14-15va* Veur dag en daauw gaait moordenoar al op pad:
dij leven in aarmoud en ellèn mouten van kaant.
14c va va* Daif struunt snaachts rond,
15 va va* Dij t mit n aander holdt, wacht t twijduustern òf,
hai denkt: Gainent mag mie zain.
15c va va* hai dekt zien gezicht òf.
16 In t duustern brekt e bie hoezen in;
overdag holden ze zok aalmoal schoel,
ze hebben t mier aan daglicht.
17 t Boare duustern is veur heur as mörgentied,
in t routduustern binnen zai in heur element.
18 Mor ze binnen as schoem op t wotter,
heur grond wordt deur elk in t laand vervlökt;
gainent dut heur droevetoenen meer aan.
19 Zo as snij verswint deur dreugte en hetten,
zo dut t dodenriek heur dij zundegd hebben, verswinnen.
20 In t loug binnen ze vergeten,
heur noam wordt nait meer nuimd -
zo wordt misdoadeghaid omkapt as n boom.
21 Ze tiggeln vraauwlu òf, dij kinnen gain kinder meer kriegen,
veur wedevraauwen nemen ze t nait op.
22 Mor God pakt zokse geweldhebbers aan, zo haard as e kin;
hai komt in t èn - en den binnen ze nait wis van heur levent.
23 Hai stelt heur nog gerust, doar steunen ze op,
mor aal wat ze doun, holdt e stief in de goaten.
24 Mor eefkes zitten ze bovenaan - den is t doan mit heur,
ze zakken in nkander,
as roet worden ze tou grond oetropt,
ze verdreugen as oaren.
25 Is t nait zo? Wèl kin zeggen dat ik laig?
Wèl duurt te zeggen, dat ter niks van woar is?"
|
