Job 34
01En Elihu ging wieder:
02"Ie wieze manlu, heur noar mien woorden,
ie dij ales waiten, luster goud!
03t Oor keurt woorden ja,
zo as tong t eten pruift.
04Loat wie den mitnkander oetzuiken wat recht is,
en mit mekoar oetvinden wat goud is.
05Job het ja zegd: 'Ik stoa in mien recht,
mor God geft mie mien recht nait.
06Ik heb geliek en hai het logen,
n piel dij mie de dood dut het mie roakt, ook al heb ik niks doan.'
07Heb ie ooit zo'n man as Job zain,
dij n lasterproat het of t niks is,
08dij mit misdoadegers op en deel gaait,
en zok ofgeft mit min volk?
09Hai het ja zegd:
'Wat heb ie der aan as je goud opschaiten kinnen mit God?'
10 Ie, dij zo klouk binnen, luster doarom noar mie:
God het niks mit kwoad van doun,
Aalmachtege dut nooit gain onrecht.
11 Nee, elk krigt van hom juust loon noar waarken,
en al noar zien doun is, wordt hom t thoesbrocht.
12 Woarachteg, God dut gain minne dingen,
Aalmachtege dut gain onrecht.
13 Is ter wel ain dij hom t bestuur van wereld in handen geven het,
en hom macht geven over haile wereld?
14 As hai bloots aandacht haar veur zokzulm,
en zien gaist en levensoam terog roupen zol,
15 den was t in ainmoal doan mit t haile mensdom,
en mensk zol weer stof worden.
16 Nou Job, astoe nou verstandeg bist, luster,
zet dien oren wiedwoagen open veur wat ik zeg.
17 Zol ain dij t recht niks in reken het, regaaiern kinnen?
Hou duurstoe hom veroordailen dij machteg en rechtveerdeg is,
18 dij tegen n keunenk zegt: 'Doe kerel van niks!'
en 'Minhoed!' tegen lu van oadel?
19 Dij vorsten nait noar ogen kikt,
en meerderman nait veurtrekt bie minderman?
Hai het heur ja aalmoal moakt mit aigen handen.
20 Inains binnen ze weg, joa, midden in naacht,
vernoamen kommen om en t is doan mit heur,
machtegen worden zunder gedounte aan zied schoven.
21 Want Gods ogen goan over mensk zien wegen,
en aal zien stappen zugt e.
22 t Is nooit zo duuster, zo swaart,
dat minhoeden doar bezied kroepen kinnen.
23 Hai let ja gainain in t veuren waiten,
wanneer dat e veur Gods gericht verschienen mout.
24 Hai moakt kòrte metten mit grode heren
en zet aandern in heur stee.
25 Hai het ja wel deur wat ze doun,
midden in naacht roamt e heur ondersteboven,
doar liggen ze, vermorzeld.
26 Om heur minne doaden vergraimt e heur,
en elk staait ter bie en kikt ter noar.
27 Ze gingen ja heur aigen gaang,
deden nait wat of e zegd haar,
28 om héúr raipen aarme lu hom aan om hulp,
hai heurde t jammern van dij der onderdeur gingen.
29 Mor as hai t swiegen der tou dut, wèl kin doar wat van zeggen?
As hai zok verschoelt, wèl vernemt den wat van hom?
Netgliek of t nou gaait om n hail volk of bloots om ain man:
30 t mout toch nait kinnen dat zo'n minhoed keunenk wordt,
ain dij t volk vangt in zien struup!
31 Stel die nou ais veur, dat ain tegen God zegt:
'Ik heb mie mishad, mor k zel t nait weer doun.
32 Wat ik nog nait deurheb, breng mie dat bie,
as k wat verkeerds doan heb: t zel nait weer gebeuren' -
33 mout God t den volgens die toch vergelden?
Mor dóé hest toch kapsie moakt op zien doun?
Doe hest t mor veur t kaizen, ik hol mie der boeten.
Zeg nou wastoe denkst!
34 Verstandege lu zellen tegen mie zeggen,
en n klouk man dij noar mie lustert:
35 'Job? Dij prat noardat e verstand het,
hai wait nait woar of hai t over het.
36 Wer e nog mor meer oetperbaaierd,
hai revelt ja as ain dij van God en gebod niks hebben mout.'
37 Bie zien aander zunden wordt e ook nog balstureg,
doar wie bie zitten, vrift e zok in handen,
en zet n grode mond op tegen God."
|
