Job 11
01Dou gaf Sofar oet Naäma beschaaid:
02"Kin je zo'n gerevel mor zo geworden loaten?
Zo'n proatjemoaker kin je toch gain geliek geven?
03Mouten lu zok stil holden veur dien gekwedel?
Kinstoe mor aal zo schelden zunder dat ain der tegenin gaait?
04Doe zegst ja tegen God: 'Wat ik beweer, is zuver woar,
ik kin joe recht in ogen kieken.'
05Och man, wol God zulm mor ais wat zeggen,
dee e mond mor ais lös tegen die,
06zee hai die mor ais houveul kanten of ter aan zien wieshaid zitten
- doar kin je gewoon nait bie -,
den zolst waiten: God brengt èns nog nait aal dien zunden in reken.
07Kinstoe God tot in t daipste wezen deurgronden,
Aalmachtege deur en deur begriepen?
08Zien groothaid is hoger as hemel - wat wolstoe begunnen? -
en daiber as t dodenriek - wat waistoe nou?
09Laanger as eerde strekt,
braider is e as zee.
10 As hai achter ain heer zit, hom opslut,
en veur rechter sleept: wèl holdt hom den tegen?
11 Hai kent lu wel dij te kwoader traauw binnen,
ales wat nait deugt, zugt hai zunder pien of muite.
12 Mor joa, ain zunder hazzens wordt nooit verstandeg:
'ezel geboren, wordt nooit gain peerd.'
13 Astoe die der nou tou zetst
en stekst handen noar hom oet,
14 astoe wat verkeerds ommaans hest, den vot ter mit,
loat t onrecht nait in dien hoes wonen.
15 Den kinst kop onbekommerd hoog holden,
den zelst staark stoan, huifst naargens benaauwd veur wezen.
16 Aal dien ellèn zelst vergeten,
votstroomd as wotter, nog bloots n herinnern.
17 Kloarder as mirreg zel t levent weer wezen,
duustern wordt as mörgentied.
18 Zelst vol vertraauw wezen, der is hoop,
zelst die vaaileg vuilen, kinst rusteg sloapen goan.
19 Gaaist aan zied, gainent schrikt die op,
hail wat lu willen wel kammeroad mit die worden.
20 Mor minne lu verlaizen t licht in ogen,
veur heur is gain hènkommen meer,
ze kinnen bloots nog hopen op dood."
|
