Judit 10
01Dou Judit oetsproken was en ze heur gebed tou God van Israël doanmoakt haar,
02kwam ze in t èn. Ze raip heur sloavin en ging noar beneden, in hoes, doar ze aaid sabbat en feestdoagen deurbrochde.
03Ze dee t raauwklaid oet dat ze druig, en klaaier dij ze as wedevraauw aan haar, ook. Dou wosk ze zok en vreef zok in mit kostboare mirre. Ze dee heur hoar, knupte zok n heufdbaand om kop en trok heur mooiste klaaier aan, dij ze droagen haar dou heur man Manasse nog leefde.
04Wieder dee ze sandoalen aan, muik zok mooi mit enkelringen, aarmbanden, ringen, oorbellen en aander sieroaden. Ze muik zok zo mooi op dat gain man n oog van heur ofholden kon.
05Heur sloavin gaf ze n leren zak mit wien en n kroekje mit eulie. In n raaiszak dee ze wat meel, dreugde vruchten en witstoet. Dou ze ook heur etensspul inpakt haar, gaf ze heur sloavin t aal te droagen.
06Mit zien baaident gingen ze op pad noar stadspoort van Betulia. Doar ston Uzzia mit aander oldsten van stad, Chabris en Karmi.
07Dou ze zagen hou haildaal aans Judit ter oetzag, konden ze der nait over oet: zo mooi was ze! Ze zeden tegen heur:
08"Mag God van ons veurolden joe genoadeg wezen en joen plannen lukken loaten dat Israël t wint en Jeruzalem zien glorie weeromkrigt." En ze beedden God aan.
09"Dou poort mor veur mie lös," zee Judit tegen heur. "Den goa k tou stad oet om t aalmoal oet te voeren." Dou gavven ze jongkerels odders dat ze zollen poort open doun.
10 Judit ging tou stad oet, mit heur sloavin. Manlu in stad keken heur achternoa zo as ze doar hèn ging, baarg deel, t daal deur, net zo laank dat ze heur nait meer zain konden.
11 Judit ging dwaars deur t daal, tot n veurpost van Assyriërs heur tegenhuil
12 en gevangen nam. Ze ondervruigen heur: "Van wat volk bistoe? Woar komst heer, en woar gaaist hèn?" Judit zee: "Ik bin n Hebreeuwse vraauw. Ik bin votlopen bie mien volk weg, omdat zai elk ogenblik joe in handen valen kinnen.
13 Ik bin onderwegens noar Holofernes tou, hoogste generoal van joen leger. k Wil hom betraauwboare inlichtens geven. Ik zel hom n pad wiezen doar e langs kin, dat e t haile baarglaand in zien macht krigt, zunder dat t ook mor ain van zien manlu t hachje kost."
14 Dou dij manlu heur zo heurden en zagen hou mooi dat ze was, zeden ze:
15 "Dat ie zo gaauw noar ons heer kommen binnen, is joen behold. Goa mor noar zien tènt tou. Gounent van ons zellen mit joe goan en joe aan hom overdroagen.
16 As ie veur hom stoan, wees den mor nait benaauwd. Vertel hom wat ie net zegd hebben, en hai zel joe niks doun."
17 Ze kozen honderd man oet, dij mit heur en heur sloavin mit gingen. Zo werden ze noar Holofernes zien tènt tou brocht.
18 t Nijske dat ze der aankwam, was ale tènten al rondgoan. t Haile legerkaamp laip oet. Elk kwam om heur tou stoan dou ze boeten Holofernes zien tènt aan t wachten was, dou ze hom op hoogte brochten.
19 Ze konden der nait over oet hou mooi of ze was en zo kregen ze ontzag veur Isrelieten. "Wèl zol zo'n volk niks in reken hebben," zeden ze tegen nkander, "dij zokse vraauwlu het? Nee, t is nait goud om ook mor ain van heur manlu in levent te loaten. As ze ontkommen, kinnen ze haile wereld ja noar heur haand zetten."
20 Dou kwammen Holofernes zien liefwacht en zien knechten noar boeten tou en brochten heur in tènt.
21 Holofernes lag te rusten op bèr, onder n roodsangen gedien, dij mit gold, smaragd en aander edelstainen versierd was.
22 Men meldde hom dat zai der was en hai kwam noar veurste roemte in tènt. Zulvern fakkels werden veur hom aan droagen.
23 Zo gaauw Holofernes en zien gevolg Judit zagen, muik t daibe indrok dat ze zo mooi was. Judit vuil veur hom op knijen deel en bewees hom eer. Zien knechten hulpen heur gaauw weer in t èn.
|
