Judit 16
01Judit zong:
"Zet n laid in veur mien God en rovvel op trom,
zing mien Heer lof tou mit cimboalen.
Loat psaalm en lofdicht mit nkander klinken.
Pries zien noam en roup hom aan.
02Want God is allenneg heer, dij woapentuug vermorzelt;
hai ropte mie tou handen oet van dij achter mie heer zitten,
en brochde mie noar zien legerkaamp middenmaank t volk.
03Assur kwam oet baargen in t noorden vandoan,
mit n leger van tiendoezend kwam e der aan;
zo machteg groot dat baargstromen stoeken bleven,
heuvels werden deur heur peervolk bedolven.
04Hai draaigde mien laand plat te branden,
mien jongkerels oet te reuden,
mien lutje potjes tegen vlakte te smieten,
mien kinder te verovern,
mien wichter te roven.
05Mor aalmachtege Heer poestte hom ondersteboven
deur toudoun van n vraauw.
06Heur held is ja nait valen deur jongkerels,
gain geweldenoars hebben hom versloagen,
gain dikke reuzen hebben hom aanvalen,
mor t was Judit, Merari zien dochter, dij hom verlamde,
mit heur knappe gezicht.
07Heur dracht van wedevraauw het ze oflegd,
om in t èn te helpen dij verdrokt werden van Israël.
Heur gezicht het ze inwreven mit lekkere mirre,
08ze het n heufdbaand om heur hoar bonden
en n linnen klaidje aantrokken
om hom te verlaaiden.
09Van heur sandoal kon e ogen nait ofholden,
heur schoonhaid nam zien haart gevangen,
t sweerd spleet zien nek.
10 Perzen huverden van heur driesteghaid,
heur moud brochde Meden haildaal in toeze.
11 Dou begunden te joechaaiden dij der onder holden werden:
mien verswakte volk begunde te roupen -
en ze wazzen verbiesterd;
mien volk zette zien stem oet -
en ze werden verdreven.
12 Kinder van jonge vraauwlu deurstoken heur,
sluigen heur deel, dij zeuns van opstandelingen;
striedmacht van de Heer, mien God, vermorzelde heur.
13 Ik zing veur mien God n nij laid.
Heer, ie binnen groot en hoog verheven,
biesterboarlek in kracht, gainent dij der tegen op kin.
14 Joen haile scheppen mout zok aan joe deelgeven.
Want ie spraken, en t was ter,
ie stuurden joen gaist en t kwam aal kloar.
Wèl zel joen stem weerstoan kinnen?
15 Baargen en wotters, ze zellen schudden op heur fonnementen,
rotsen zellen veur joen ogen smelten as was,
mor dij veur joe ontzag het, zel ie genoadeg wezen.
16 n Ovver, brocht om zien lekkere roek, is mor n snidder,
vet dat veur joe verbraand wordt, betaikent niks,
mor dij veur de Heer ontzag het, zel groot wezen veur aaid.
17 O wai, noatsies dij t op mien volk verzain hebben.
Aalmachtege Heer zel zok op heur vreken op dag van t oordail,
heur liggoamen levert e over aan vuur en wurms.
As ze tou inzicht kommen, zellen ze jammern en jeuzeln,
veur aiweg en aaid."
18 Dou ze in Jeruzalem aankommen wazzen, bogen ze zok veur God deel. En zo gaauw as t volk kouster moakt was, brochten ze heur brandovvers en heur vrijwillege ovvers en goaven.
19 Judit wijdde Holofernes zien haile hebben en holden dij t volk heur doan haar, aan God. t Gedien dij ze zulm oet zien sloapvertrek mitnomen haar, gaf ze hom as ovvergoave.
20 Drij moand laank vierde t volk in Jeruzalem feest, veur t haailegdom. Judit bleef ook zo laank bie heur.
21 Doarnoa vertrok elk weer noar zien aigen kontraain. Judit keerde ook weerom noar Betulia en ging weer op heur aigen gerechteghaid wonen. Al bie heur levent was ze in t haile laand overbekend.
22 n Bult haren n oogje op heur, mor zo laank as ze leefde het gain man mit heur sloapen sunt dag dat heur man Manasse oet tied kwam en bie zien veurolden biezet was.
23 Ze kwam in n hoge older: honderdvief wer ze in heur man zien hoes. Heur sloavin gaf ze vrijhaid weer. Judit kwam oet tied in Betulia en wer begroaven in grot doar Manasse ook begroaven was.
24 t Volk van Israël raauwde zeuven doag om heur. Veur heur overlieden, haar ze heur bezittens verdaild onder heur man Manasse zien volk en onder heur aigen femilie.
25 Gainain muik Isrelieten nog oetstuur zo laank as Judit leefde, en nog hail veul joar noa heur dood.
|
