Ezechiël 37
01Vannijs wer ik grepen deur haand van de HEER. Zien gaist nam mie mit en zette mie deel in n leegte. Vol bonken lag dij.
02Ik mos ter van aal kanten omtou lopen en zo zag ik dat ter over leegte verspraaid, n haile bult laggen. Ze wazzen haildaal oetdreugd.
03De HEER vruig mie: "Manmensk, zollen dizze bonken weer leventeg worden kinnen?" Ik zee: "HEER, mien God, dat wait ie allenneg mor!"
04Dou zee e: "Profetaaier tegen dizze bonken. Zeg: 'Dorre bonken, luster noar de HEER zien woorden!
05Dit zegt God, de HEER: Bonken, ik geef joe oam, dat ie weer leventeg worden.
06Ik zel joe weer zenen geven, vlaais op joe gruien loaten en joe mit vèl overtrekken. Ik zel joe oam geven dat ie weer leventeg worden en ie zellen besevven dat ik de HEER bin.'"
07Ik profetaaierde zo as mie opdroagen was. En zo gaauw as ik dat dee, heurde ik n geluud: der klonk n roezen van bonken dij noar nkander toukwammen en zok weer in nkander paasten, krekt zo as t zeten haar.
08Ik zag dat ter weer zenen op kwammen en dat ter vlaais op gruide, ik zag dat ter vèl over bonken hèn trok. Mor der was nog gain oam in heur.
09Dou zee e tegen mie: "Profetaaier tegen wind, manmensk, profetaaier, en zeg tegen wind: 'Dit zegt God, de HEER: Wind, kom tou vaaier windstreken oet en bloas in dizze doden, dat ze weer leven goan.'"
10 Ik profetaaierde, krekt as e mie zegd haar, en dou kwam oam der weer in. Ze werden leventeg en gingen in t èn stoan: n mennegte - nait òf te kieken!
11 Dou zee e tegen mie: "Manmensk, dizze bonken binnen t volk van Israël. Ze denken: 'Ons bonken binnen dor worden, ons hoop is vervlogen, ons levensdroad is ofsneden!'
12 Profetaaier doarom en zeg tegen heur: 'Dit zegt God, de HEER: Mien volk, ik zel joen groaven openmoaken, ik loat joe tou joen groaven oetkommen en ik zel joe weerombrengen noar t laand van Israël.
13 Ie binnen mien volk, en ie zellen besevven dat ik de HEER bin, as ik joen groaven openmoak en joe tou joen groaven oetkommen loat.
14 Ik zel joe mien oam geven, dat ie weer leventeg worden. Ik zel joe weerombrengen noar aigen grond, en ie zellen besevven dat ik de HEER bin. Ik dou wat k zeg - dat zegt God, de HEER.'"
15 Ik kreeg dit woord van de HEER:
16 "Manmensk, pak n stok holt en schrief doar op: 'Juda, en Isrelieten dij bie hom heuren.' Pak den nog n stok holt en schrief doar op: 'Jozef' - dat is t stok holt van Efraïm - 'en t haile volk van Israël dat bie hom heurt.'
17 Dou ze den bie nkander en moak ter ain stok van, zodast zo t rekent ain stok holt in haand hest.
18 En as dien laandslu den vroagen: 'Wilstoe ons ais vertellen wat ofstoe hier mit mainst?'
19 zeg den: 'Dit zegt God, de HEER: Ik pak t stok holt van Jozef - dat was Efraïm ja - en van Israël zien stammen dij bie hom heuren, en ik leg dat tegen t stok holt van Juda aan. Ik moak ter ain gehail van, in mien haand zellen ze ain stok worden.'
20 Stokken holt doarstoe op schreven hest, mostoe dudelk zichtboar in haand holden.
21 Ondertussen most zeggen: 'Dit zegt God, de HEER: Ik hoal Isrelieten vot bie volken doar ze te laande kommen binnen, ik zel ze overaal vandoan bie nkander brengen en ze noar aigen grond weeromkeren loaten.
22 Ik zel ain volk van heur moaken in t laand en op baargen van Israël. Ain keunenk zel over heur aalmoal regaaiern. Ze zellen nait laanger oet twij volken bestoan en verdaild wezen in twij keunenkrieken.
23 Ze zellen zok nait meer onraain moaken mit heur drekgoden en heur aldervrezelkste misdoaden. Ik zel heur verlözzen van heur ontraauw doar ze zok mit bezundegd hebbenf + Kin ook vertoald worden as: "oet aal heur woonsteeën doar ze zundegd hebben".f* en ik zel heur zuver moaken. Zai zellen mien volk wezen en ik heur God.
24 David, mien knecht, zel heur keunenk wezen, en mit nkander zellen ze ain hedder hebben. Mien regels zellen ze holden en noar mien wetten zellen ze doun.
25 Ze zellen wonen in t laand dat ik aan mien knecht Jakob geven heb, t laand van joen veurolden. Zai, heur kinder en heur klaainkinder zellen doar wonen veur aaid. En mien knecht David zel veur aaid heur vorst wezen.
26 Ik sloet mit heur n verbond dat heur vree woarbörgt, n verbond dat aiweg duren zel. Ik zel heur n woonstee geven dij blift en ik zel heur machteg in getal moaken. Mien haailegdom zel veur aaid middenmaank heur stoan.
27 Bie heur zel ik wonen. Ik zel heur God wezen en zai mien volk.
28 En volken zellen besevven dat ik, de HEER, Israël haaileg moak, want mien haailegdom staait veur aaid middenmaank heur.'"
|
