Ezechiël 26
01In t elfde joar, op eerste dag van moand, kreeg ik dit woord van de HEER:
02"Manmensk, Tyrus het over Jeruzalem roupen: 'Hoera! Kiek ais hou of poort van volken verrinnewaaierd is! Hai staait veur mie open! Nou e in puun ligt, kin ik volop kriegen!'
03Doarom zegt God, de HEER: Ik zel die, Tyrus! Ik zel n stroom volken op die ofsturen. As golven van zee zellen ze op die aanstörmen.
04Tyrus zien muren zellen ze verrinnewaaiern en zien toorns deelhoalen. Ik zel der alderdeegs t stof oet votvegen. Ik zel n koale rots van stad moaken,
05n stee doar je netten ophangen te dreugen, midden in zee. Ik heb sproken - zegt God, de HEER. Tyrus wordt n roof veur aander volken,
06en zien dochtersteden op vaaste waal zellen oetmoord worden deur t sweerd. Ze zellen waiten dat ik de HEER bin.
07Want dit zegt God, de HEER: Ik zel Nebukadnessar, keunenk van Babylonië, keunenk van aal keunenks, noar die, Tyrus, optrekken loaten. Hai komt oet t noorden vandoan, mit peerden, woagens en ruters op peerd, mit n groot en staark leger.
08Hai zel dien dochters op vaaste waal oetmoorden mit t sweerd en tegen die zel hai n staarke waal en n störmdaam opsmieten. Doarbie worden zien soldoaten beschaarmd deur schilden.
09Zien störmram zel e op dien muren beuken loaten, dien toorns zel e mit breekiesders deelhoalen.
10 Hai komt mit zo'n sjène peerden op die òf dastoe onder t stof te zitten komst. As e deur dien poorten trekt, zellen muren trillen van aal t spektoakel van ruters en roaden en woagens, net of stad openreten wordt.
11 Houven van peerden stampen dien stroaten stokkend. Hai zel dien volk doodmoaken mit zien sweerd, dien machtege zoelen zellen tegen de vlakte goan.
12 Dien riekdommen worden roofd, dien negootsie plunderd, dien muren ondersteboven hoald en dien prachthoezen worden ofbroken. Aal stainen, aal holtwaark en aal puun - t verswint aalmoal in zee.
13 Dien zingen loat ik opholden, gainain zel klank van dien lieren nog heuren.
14 Ik moak n koale rots van die, n stee om netten te dreugen, nooit meer zelst opbaauwd worden. Ik, de HEER, heb sproken - dat zegt God, de HEER.
15 Dit zegt God, de HEER, tegen Tyrus: Kusten en aailanden zellen schudden deur t donzen van dien vaal, bie t kaarmen van dien gewonden, as ter binnen dien muren n moordpertij aanricht wordt.
16 Aal vorsten van zee zellen van heur troon ofkommen, heur mantels aan zied leggen en heur fleurege klaaier oettrekken. Haildaal riddersloagen zellen ze op grond zitten goan, trillend van schrik en aalteroatsie, verbiesterd over dien vaal.
17 Ze zellen dit kloaglaid over die zingen:
'Och heden, hou konstoe zo te gronde goan!
Doe, eertieds vol volk, oet zeeën vandoan,
befoamde stad, börg in zee,
doe en dien volk huilen schrik ter overaal in.
18 Nou schudden kusten,
op dag van dien vaal,
verbiesterd binnen aailanden in zee
over dien ondergang.'
19 Dit zegt God, de HEER: As ik van die n stad van puunbulten moak, n stad zunder inwoners, as ik oervloud op die ofkommen loat en n machteg stok wotter die overspoult,
20 den zel ik die deelloaten noar heur dij die veurgoan binnen, noar t volk van eertieds. Doar zelstoe verkeren in daipte van eerde, bie heur dij ofdoald binnen in ofgrond, in aiwege puunbulten. Doe zelst nait laanger verkeren in t laand van leventegen. Doar zelstoe gain stee meer hebben.
21 Ik zel die tou n ofschrik moaken, doe zelst ter nait meer wezen. Der wordt om die zöcht, mor vonden worden zelst nooit weer - dat zegt God, de HEER."
|
