Ezechiël 02
01dij tegen mie zee: "Manmensk, goa stoan! Den zel ik die aantoalen."
02Mit dat dizze woorden klonken, kwam der n gaist in mie en dij hulp mie in t èn. Vannijs wer der tou mie sproken:
03"Manmensk, ik stuur die noar Isrelieten tou, dat rebelse volk dat tegen mie in opstand kommen is. Tot op dag van vandoag verzetten ze zok tegen mie, krekt zo as heur veurolden doan hebben.
04Dat volk het n stieve kop en is opsternoat. Noar heur stuur ik die tou mit bosschop: 'Dit zegt God, de HEER ...!'
05En of ze nou lustern willen of nait, t is ja n rebels volk, ze zellen besevven dat ter maank heur n profeet west het.
06Mor wat die zulm aanbelangt, manmensk, doe huifst nait benaauwd veur heur te wezen en ook nait veur wat of ze zeggen, ook al binnen t net brannekkels en stiekelbozzen en al bedraaigen ze die as schorpiounen. Loat die deur dat volk gain schrik op hoed joagen en wees nait benaauwd veur wat ze zeggen, hou rebels of ze ook binnen.
07Doe most heur waiten loaten wat ik te zeggen heb, of ze nou lustern willen of nait en hou rebels of ze ook binnen.
08Doe, manmensk, luster noar wat ik tegen die zeg: wees nait rebels zo as dit rebelse volk. Dou dien mond ais wied open en eet op wat ik die geef."
09Ik keek, en zag n haand dij mie toustoken wer en dij n boukrol vaast haar.
10 Veur mien ogen wer dij openrold. Ik zag dat e van binnen en van boeten haildaal beschreven was. Der ston op: Kloagzangen, gepoest en gestìn.
|
