Ezechiël 07
01Ik kreeg dit woord van de HEER:
04Ik zel joe nait ontzain en gain meedlieden hebben,
t zel joe vergoan noar joen doaden,
joen wangedrag keert zok tegen joe -
ie zellen waiten dat ik de HEER bin.
05Dit zegt God, de HEER:
Der komt n ramp, n ramp as nooit te veuren,
08Over joe gait ik mien gram oet,
op joe stil ik mien kwoadens,
joe zel ik stravven veur joen doaden,
joe joen wangedrag vergelden.
09Ik zel joe nait ontzain en gain meedlieden hebben,
t zel joe vergoan noar joen doaden,
joen wangedrag keert zok tegen joe.
Ie zellen waiten dat ik t bin, de HEER, dij joe tamtaaiert.
10 Dag is ter heer, ondergang komt ter aan,
der bluit n staf, zien bloum hait hoogmoud.
11 Geweld wast aan, kwoad regaaiert.
Niks blift ter over van t volk,
niks of naks van heur pracht, heur pronk,f + Betaikenis van t Hebreeuws is hier stoer en ondudelk; kin ook wezen: "bèlken en bandiezen".f* heur stoatsie.
12 Dij tied is ter heer, dij dag is stoef bie,
loat koper nait blied wezen, koopman nait treuren,
aal riekdom in dit laand wordt trovven deur mien gram.
13 Al zollen baaident nog in leven blieven,
koopman zugt zien woar nait weerom,
wat over dit laand profetaaierd is, wordt nait herroupen,
dij schuldeg is, wordt nait spoard!
14 Kriegstrompet schettert, stried wordt toumoakt,
mor gainent gaait oorlogvoeren:
mien gram verlamt dit rieke laand.
15 Boeten muren regaaiert sweerd,
pest en honger der binnen.
Dij op t laand is, zel staarven deur t sweerd,
dij in stad is, zel omkommen van honger en pest.
16 Dij t nog overleefd hebben, binnen as doeven oet leegte -,
verdreven noar baargen, stìnnend in heur schuld.
17 t Benaauwde swait brekt heur oet,
heur aarms worden slap,
18 swaarde raauw hebben ze aantrokken,
ze schudden en trillen der over,
schoamte staait heur in ogen te lezen,
koppen binnen heur koalschoren.
19 Heur zulver smieten ze op stroat,
heur gold ligt in bragel.
As gram van de HEER heur treft,
binnen gold en zulver niks meer weerd.
Moag blift heur leeg,
honger zel ze tamtaaiern,
heur schuld wordt heur ondergang.
2-3 "Manmensk, dit is wat God, de HEER, zegt over t laand van Isrelieten:
t Èn is ter heer, t komt van aal kanten over joe hèn,
ik zel mien kwoadens op joe stillen,
ik zel joe stravven veur joen doaden,
t zel joe vergoan noar joen wangedrag.
20 Ik loat heur griezeln van heur rieke schatten,
griezeln van schatten, doar ze zo groots op wazzen.
Aldernoarste beelden hebben ze der van moakt!
21 Woestelingen zellen ze stelen,
misdoadegers ze roven en schandaaiern.
22 Ik zel t gezicht van mien volk ofkeren,
ondertied dat stee dij mie t laifste is
deur rovers platpoasd en schandaaierd wordt.
23 Leg kettens kloar!
t Laand is vol bloud, stad vol geweld!
24 Vraide volken valen aan,
kommen mit geweld in hoezen.
Aan hoogmoud van machtege lu moak ik n èn,
aal wat heur haaileg is, wordt schandaaierd.
25 Doodschrik overvaalt heur,
vree is naargens te vinden.
26 Slag volgt op slag, ellèn op ellèn.
Al vroagen ze profeten om n godssproak,
priester om onderricht, oldsten om road,
t geft aalmoal niks.
27 Keunenk gaait in raauw, vorst is riddersloagen.
t Volk is verlamd van schrik, heur knijen knikken.
t Zel heur vergoan noar heur doaden,
ik zel heur stravven, krekt as ze verdainen.
Ze zellen waiten dat ik de HEER bin!"
6-7 t èn is ter heer, t komt aal dichter bie,
ondergang komt ter aan,
t èn is ter heer veur joe dij t laand bewonen.
Dag dat schrik joe op hoed vaalt, is stoef bie,
tied komt, dat t roupen van bliedschop verstomt op baargen.
|
