Predeker 09
01Dou ik ales goud tot mie deurdringen luit, heb ik dit goud begrepen: rechtschoapen en wieze lu binnen mit heur volk in Gods haand, bie laifde evenzogoud as bie hoat. Gain mensk wait wat hom te wachten staait.
02Elkenain komt t zulfde löt over, n rechtveerdeg mensk net zo goud as n goddeloze, rechtschoapen lu net zo goud as deugennaiten, ain dij zok zuvert veur God en ain dij dat nait dut, ain dij ovvers brengt en ain dij dat noalet, ain dij n aid oflegt en ain dij dat oet zied gaait.
03Dat is nou t alderslimste van wat ter onder de zun gebeurt: dat elkenain t zulfde löt overkomt. Mensken zitten heur haile levent vol kwoad en vol dwoashaid, en noatied goan ze dood.
04Ain dij leeft, kin nog vertraauw hebben. n Leventege hond is ja meer weerd as n dooie laiw.
05Lu dij leven, waiten ja dat ze n moal oet tied kommen, mor doden waiten niks meer, dij hebben niks meer te goude, dij binnen zo vergeten.
06Alderdeegs heur laifde, heur hoat, heur ofgunst is verleden tied. Ze zellen nooit meer mitdoun aan aal wat zok onder de zun ofspeult.
07Nou den, eet dien brood mit bliedschop en drink dien wien mit plezaaier. God het ja al n haile zet oardeghaid aan wastoe dust.
08Droag aaltied klaaier as veur n feest en verzörg dien gezicht noavenant.
09Heb oardeghaid aan t levent mit dien vraauw woarstoe wies mit bist, ale doagen van dien kòrt bestoan, ale doagen dij God die geft onder de zun. Dat komt die tou bie aal dien kraben en knooien onder de zun.
10 Dou aal wat die veur handen komt en dou dat zo goud astoe kinst, want aan aanderkaant graf is t doan mit doun en denken, mit kennes en wieshaid.
11 Ik zag nog wat meer onder de zun: n wedstried wordt nait aaltied wonnen deur dij t haardste lopen kin en n oorlog nait deur dij t staarkste is, net zo min as wieze lu aaltied eten genog hebben, loze lu aaltied riek worden en kundege lu aaltied respekt kriegen. Men mout tied en touvaal ook mit hebben.
12 Gain mensk wait wanneer t zien tied is. Zo as vizzen dij mit n foek vongen worden en vogels mit n slagnet, zo worden mensken trovven as t ongelok inains over heur hèn komt.
13 Wat wieshaid aangaait, heb ik nog aanswat onder de zun zain en dat het indrok op mie moakt.
14 Der was n luk stadje woar mor n man of wat woonde. n Machtege keunenk kwam tegen heur in t geweer, belegerde heur en baauwde der dikke schaanzen rondomtou.
15 Doar woonde n aarme, wieze man, dij mit zien wieshaid stad redden kind haar, mor gainain dochde aan dij man.
16 Ik zee bie miezulm: Wieshaid is meer weerd as kracht, mor wieze woorden van aarme lu wordt nait noar lusterd.
17 Toch kin men meer oetdoun op woorden van wieze lu woar men in rust noar lustert, as op t gebèlk van n grootbek maank haalfmalen.
18 Wieshaid is meer weerd as woapentuug, deur ain mizze stap kinnen ja n bult goie dingen kepotmoakt worden.
|
