|
|
02Den zellen Juda's kinder en kinder van Israël weer bie nkander brocht worden en ain veurman aanstellen. As zoad zellen ze opschaiten op dij grode dag van Jizreël, "Gods zaaigoud."
03Den zeg ie weer tegen joen bruiers Ammi, en tegen joen zusters weer Ruchama.
04Kloag joen moeke aan! Tou, kloag heur aan! Zai is mien vraauw nait meer en ik nait meer heur man. Loat ze dat hoerespul van heur gezicht ofhoalen, dij taikens van heur ontucht tussen heur bòrsten vandoan.
05Aans zel ik heur oetklaiden en heur noakend en wel te kiek zetten, of zai net geboren was. Aans moak ik heur net as n woestijn, veraander ik heur in oetdreugd laand, en loat ik heur omkommen van dörst.
06Ook mit heur kinder zel ik gain omdenken hebben: hoerekinder binnen t ja.
07Heur moeke het ja veur hoer speuld, vraauw dij heur droagen het leefde schoamachteg. "Ik goa achter mien vrijers aan," zee ze. "Ze zörgen ja veur mien natje en dreugje, veur mien wol en mien vlas, mien eulie en mien drinken."
08Doarom zel ik heur de weg mit n stiekelheeg ofzetten, mit n muur zel ik heur insloeten, dat zai nait meer bie streek goan kin.
09As ze achter heur vrijers aangoan wil, kin ze der nait bie. Ze zöcht ter noar, mor vinden dut ze heur nait. Den zel ze zeggen: "Ik goa weerom noar mien aigen man. Doar haar k t ja beter as nou."
10 Ze wil mor nait begriepen dat ik t was dij heur koorn, wien en eulie gaf, dij heur rij in t zulver zette en in t gold. En loat ze doar nou gain Baälsbeeld van moaken!
11 Doarom zel ik, in mènnerstied, mien koorn en wien weerompakken. Net as mien wol en vlas, dat ze nait bloot omstappen huift.
12 Ik zel heur de klaaier van t lief ofroppen, doar heur vrijers bie binnen. Gainain dij heur oet mien handen krigt.
13 Aan ale doagen doar ze zo'n wil aan het, heur grode doagen, Nijmoan en sabbat, aan aal heur feesterij zel ik n èn moaken.
14 Ik verrinnewaaier heur droevebos en heur viegeboom doar of ze van zee: "Van mien vrijers kregen!" Ik loat ze verwildern, wilde daaiern maggen ze hebben.
15 Ik zel heur de feesten veur Baäls doar ze heur ovvers op brochde, in reken brengen. Optuugd mit ringen en sieroaden om haals, laip ze achter heur vrijers aan. En mie mor vergeten - zegt de HEER.
16 Wat of ik doun zel? Ik zel heur lokken en mittronen noar woestijn en heur veur mie innemen.
17 Doar zel ik droevetoenen aan heur weeromgeven. En t Achordaal, doarvan moak ik n open deur van hoop. Zai zel weer om mien laifde geven, net as in heur jonge joaren. Net as op dag dat ze tou Egypte oet trok.
18 Den, op aigenste dag - zegt de HEER -, zelstoe zeggen: "Doe bist mien man," en dat zunder vaalze ondertoon.
19 Noamen van Baäls zellen die nait meer over lippen kommen. Men zel der nait meer van heuren.
20 Aigenste dag sloet ik veur mien kinder n verbond mit daaiern in t wild en mit ales wat vlogt en kropt. Aan t geweld van boog en sweerd in heur laand moak ik n èn, dat ze in rust en vree leven kinnen.
21 Ik zel die veur aaid tou mien wettege vraauw moaken, ik zel die aan mie binden, vaast en onverbrekelk, mit laifde en omdenken.
22 Mien vraauw zelstoe wezen, want ik beloof die traauw en doe zelst de HEER kennen leren.
23 Dij aigenste dag - zegt de HEER -
zel ik antwoord geven.
Den antwoord ik aan hemel
en hemel geft antwoord aan eerde,
24 en eerde geft antwoord aan koorn,
olieveboom en droevebos,
en zai antwoorden aan Jizreël,
25 Want ik zaai t laand in mit mien volk.
Mit Lo-Ruchama heb ik omdenken,
tegen Lo-Ammi zeg ik weer: "Mien volk,"
en den antwoordt hai: "Mien God."
|
