Hosea 11
01Dou Israël nog n kind was, was ik al gek op hom,
oet Egypte vandoan heb ik mien zeun roupen.
02Hou haarder as ze roupen werden,
hou meer gingen ze heurs weegs.
Ze ovverden aan Baäls,
en braandden wierook veur godenbeelden.
03En ik was t nog wel dij Efraïm lopen leerde
en op aarm pakte.
Mor ze wollen nait inzain, dat ik veur heur zörgde.
04Zachtjes trok ik heur aan tets,
mit n laif lienje luit ik heur mitlopen.
Ik dee heur t juk òf bie t vreten,
t vouer gaf ik heur alderdeegs nog aan.
05Zollen ze nait noar Egypte weeromgoan,
zol Assyrië gain boas over heur speulen,
nou ze waaigern bie mie weerom te kommen?
06t Sweerd zel der op in roamen in heur steden,
en heur oroakelpriesters deelsloagen
om ales wat ze oetbrouden.
07Mien volk holdt stief vaast aan zien ontraauw tegen mie.
Al roupen ze aan mie, de Alderhoogste,
ik zel heur nait op kloeten helpen.
08Och Efraïm, ik kin die toch nait opgeven?
Ik kin die, mien Israël, toch nait oetlevern?
Zol ik die schaiten loaten zo as Adma,
of mit die doun as mit Seboïm?
t Haart keert mie om,
t begroot mie aldernoarst.
09Ik zel mien hoagelse kwoadens opgeven,
Efraïm nait vannijs mit grond liek moaken.
God bin ik ja en gain mensk,
ik bin middenmaank joe, ik bin haaileg,
ik zel nait meer in kwoadens lösbranden.
10 Zai zellen de HEER, dij brolt as n laiw, weer achternoa goan.
As hai brolt, kommen ze bekweemkes weerom van overzee,
11 trillend as n vogeltje kommen ze oet Egypte,
as n doefke oet Assyrië.
Den loat ik heur weer wonen op aigen haim
- dat zegt de HEER.
|
