Hosea 05
01Luster, priesters! Heur tou, oldsten van Israël! Lu aan t hòf van keunenk, luster aandachteg! Ie goan toch over rechtsproak? Mor in Mispa heb ie mien volk in vaal lopen loaten, en op Tabor n klapnet veur heur opzet.
02n Verroaderlieke daibe vaalkoel heb ie groaven. Mor ik zel joe wel kriegen, joe!
03As ain Efraïm ken, bin ik dat wel, en Israël is veur mie n open bouk. Mor nou is Efraïm mie ontraauw worden en het Israël zok begleerd.
04Doaden stoan heur in weeg om weerom te kommen bie God: ontucht het heur in zien macht, doardeur is de HEER n vremde veur heur worden.
05Israël zien aigenwiezeghaid zel tegen homzulm getugen, Efraïm stroekelt over zien aigen minne doaden. Alderdeegs Juda wordt in zien vaal mitsleept.
06As ze den mit heur ovverdaaiern aan rit goan om de HEER te zuiken, zellen ze hom nait trevven. Hai zel zok veur heur bezied holden.
07Ze hebben de HEER ontraauw west en hebben onechte kinder wonnen. Mor veur Nijmoan zel t oet en doan wezen: mit heur en t laand.
08Bloas op ramshoorn in Gibea en op trompet in Rama, moak alaarm in Betel: "Te woapen, Benjamin!"
09Efraïm zel n schrik worden op dag dat ik mit heur ofreken goa. Wat ik aankundegd heb over stammen van Israël dat gaait deur: doar kin je van op aan!
10 Legerlaaiders van Juda verovern al kontrainen of verleggen ze grènsstainen. Mor over heur ook loat ik mien kwoadens hèn broezen of was t n stroom wotter.
11 Efraïm is onderdrokt, deur t oordail plat sloagen, omdat e t nait loaten kon achter machten van niks aan te lopen.
12 Ik zit Efraïm as n swèl op hoed, en Juda as n röt stee in bain.
13 Dou Efraïm vernam hou min of e der aan tou was, en Juda zien swèllende wonden zag, ging Efraïm noar Assyrië om bie keunenk Kemphoan in gunst te kommen. Mor dij kin joe nait beter moaken. Hai het ja niks te strieken veur joen swèllen.
14 Want ik, ik vaal Efraïm aan as n laiw. As n laiwejong bin ik veur t volk van Juda. Ikzulm zel heur verroppen, ik zel heur votslepen, en gainain dij heur redden kin!
15 Ik goa weerom noar mien woonstee, net zo laank tot ze boute doan hebben veur heur doun en loaten en weer noar mie aan zuik goan. Van nood zellen ze weer om mie vroagen.
|
