Baruch 04
01Zai is t bouk van God zien geboden,
wet, dij veur aaid bestoan blift.
Levent geft ze aan elk dij zok ter aan holdt,
mor dij nait van heur waiten willen - dij vinden dood.
02Keer, weerom, Jakob, hol die aan heur vaast,
neem t pad dat aangaait op glaans van heur licht.
03Roak dien glorie nait kwiet aan n aander,
stoa dien veurrecht nait òf aan vremd volk.
04Wat bin we toch gelokkeg, Israël,
dat wie waiten woar God nocht aan het!
05Loat moudveren toch nait hangen, mien volk,
n schim nog mor van Israël.
06Aan vremde volken bistoe verkocht,
mor nait dast ter onderdeur goan zolst.
Doe bist aan dien vijand oetleverd
omdastoe God zien gram teweegbrocht hest.
07Ie doagden joen schepper ja oet,
want ofgoden boodst doe ovvers aan - en hom nait.
08Hom dij die verzörgde hest vergeten: aiwege God,
dij die opbrochde deest ook verdrait: Jeruzalem.
09Dou ze zag hou God zien gram zok tegen joe keerde,
zee zai:
"Luster noar mie, buurvraauwlu van Sion:
God gaf mie n groot verdrait te droagen.
10 Verbannen van mien zeuns en dochters heb ik mit aigen ogen zain,
t onhaail dat de Aiwege over heur brochde.
11 Mit bliederhaarten brochde ik mien kinder groot,
mor schraivend van verdrait mos ik heur goan loaten.
12 Loat gainent zok blied moaken over mie,
n wedevraauw bin ik, deur elkenain in steek loaten,
deur mien kinder heur zunden, ainzoam en allenneg,
want ze hebben zok vervremd van God zien wet.
13 Ze hebben nait waiten wild van zien veurschriften,
zien geboden noast zok deellegd,
ze huilen zok nait noar zien leer.
14 Kom den toch bie mie, buurvraauwlu van Sion,
hol in gedachten mien zeuns en dochters heur verbannen,
t onhaail dat de Aiwege over heur brochde.
15 Hai stuurde n volk wied vot op heur òf,
n volk, nait te verstoan en schoamteloos,
n volk, dat gain eerbied het veur n ol man,
gain meedlieden mit n kind.
16 Wedevraauw heur laive zeuns sleepten ze vot,
dij der allenneg veurston beroofden ze van heur dochters.
17 Mor ik, och heden, hou zol ik joe nog helpen kinnen?
18 Allenneg hai dij dit onhaail over joe brochde,
kin joe bevrijden oet greep van joen vijand.
19 Goa den mor vot, kinder, tou, goa mor vot,
ik blief hier achter, ainzoam en verloaten.
20 t Klaid van gelok heb ik oetdoan,
t raauwklaid van smeken en beden omsloagen,
ik zel roupen om de Aiwege, zo laank as k leef.
21 Loat moudveren nait hangen, kinder, roup God aan,
hai zel joe verlözzen oet haarde greep van joen vijand.
22 Ik verwachtte van de Aiwege mien redden,
en hai muik mie weer blied, de Haailege.
Gaauwachteg ontfaarmt zok over die,
joen redder, de Aiwege.
23 Jammernd en jeuzelnd mos ik joe votgoan loaten,
mit vreugde en bliedschop krieg ik joe van God weerom,
veur aiweg en aaid.
24 Zo as buurvraauwlu van Sion joen verbannen zagen,
zo binnen ze dommit getuge hou de Aiwege joe redt;
zien grode glorie en macht let hai joe zain.
25 Kinder, droag toch geduldeg
God zien gram dij joe trovven het.
Vijand het joe in t naauw dreven,
mor al gaauw zel ie zien ondergang zain,
en hom op knijen kriegen.
26 Mien breekboare kinder mozzen n swoare weg goan,
weerloze schoapen, slachtovvers van roofzuchtege vijand.
27 Loat moudveren nait hangen, kinder, roup God aan.
Hai dij joe in kniep brochde, zel joe nait vergeten.
28 Zo as ie joen best deden om van God òf te dwoalen,
zo mout ie nou tou inkeer kommen,
mit n iever, tienmoal zo groot, hom weer zuiken.
29 Want hai, dij dit kwoad over joe brochde,
zel joe ook redden, joe bliedmoaken veur aaid."
30 Loat moudveren nait hangen, Jeruzalem,
hai dij die dien noam gaf, zel die troosten.
31 Mor o wai, dij die kwoad aandeden,
dij blied wazzen mit dien vaal.
32 O wai, steden doar dien kinder sloaven wazzen,
o wai, stad dij heur binnen zien muren opsloot.
33 Want zo as zai blied wazzen mit dien vaal,
en plezaaier haren om dien ondergang,
zo zellen ze nou treuren om heur aigen ainzoamhaid.
34 Ik moak n èn aan bliedschop van aal heur inwoners,
heur tröts zel omsloagen in verdrait.
35 Vuur zel de Aiwege laankdureg op heur deelkommen loaten,
kwoaie gaisten zellen doar hoezen, veur tiedstieden.
36 Jeruzalem, kiek noar t oosten
en zai mit bliedens kommen, dij God doarvandoan brengt.
37 Kiek, doar kommen ze aan,
dien kinder, dijstoe votgoan loaten most!
Oet ale windstreken kommen ze der aan,
bie nkander roupen deur de Haailege,
zok bliedmoakend over macht van God.
|
