Tobit 03
01Deur verdrait overmand begunde ik haard te reren. Aal snokkend beedde ik:
02"Heer, ie binnen rechtveerdeg, aal wat ie doun is rechtveerdeg. Joen haile belaaid let zain hou barmhaarteg en traauw ie binnen. Rechter van wereld bin ie.
03Denk toch om mie, Heer, en hol t oog op mie. Straf mie nait veur mien zunden en mien onbezonnen doaden. Ook nait veur mien veurolden heurent. Ze hebben tegen joe zundegd
04en binnen ingoan tegen joen geboden. Doarom heb ie ons overleverd aan plundern, ballengschop en dood, en wor wie oetlaagd, belasterd en offrontaaierd deur ale volken doar wie onder oetstreud binnen.
05Joa, wat ie nou mit mie doun is rechtveerdeg; ik heb ja zundegd. Wie hebben ons nait aan joen geboden holden en binnen joe nait traauw bleven.
06Dou doarom nou mor mit mie wat joe goud tou liekt. Moak mor dat t levent mie ofnomen wordt. Den bin ik teminnent verlöst van dit bestoan hier op eerde en wor ik weer stof. Ik kin mor beter staarven as dat ik nog laanger leven mout. Onwoare verwieten dij ik aanheuren mout, hebben mie ja daip krenkt. Och Heer, loat mie toch oet dizze ellèn vothoalen en noar mien aiwege ruststee goan. Keer joe nait van mie òf, Heer, want t is beter dat ik staarf as dat ik in ellèn leven mout en mie vaals beschuldegen loaten."
07Aigenste dag wer Sara, ain van Raguël oet Ekbatana in Medië, offrontaaierd deur ain van sloavinnen van heur pa.
08Al zeuven moal haar n man Sara as vraauw kregen, mor kwoaie gaist Asmodeüs haar ze aalmoal in eerste naacht doodmoakt, nog veurdat ze mit Sara sloapen haren. Sloavin smeet heur veur vouten: "Ie vermoorden aal joen mannen. Nou heb ie al zeuven moal ain kregen, mor van gainain droag ie noam.
09Woarom mout ie ons den mishandeln? Omdat joen mannen dood binnen? Goa der zulm mor achteraan. Den wor wie teminnent veur aaid spoard veur n kind van joe!"
10 Hoelend van verdrait ging Sara der vandeur noar bovenverdaipen van heur pa zien hoes. Ophangen zol ze zok doar. Mor ze bedochde zok: Ze zellen tegen mien pa zeggen: "Joen ainegst kind, joen wicht doar ie zo veul van huilen, het zok ophongen van ellèn." Wat n schaande zel dat veur hom wezen op zien ol dag. Hai zel nog staarven van verdrait. Nee hur, dat kin k hom nait aandoun. Ik mag mie nait ophangen! t Is oardeg wat beter as ik de Heer vroag of hai mie staarven loaten wil. Den huif ik in elks gevaal nooit meer ain van dij vaalze beschuldegens aanheuren.
11 Ze ging bie t roam stoan, dee handen omhoog en beedde: "Te priezen bin ie, barmhaartege God. Joen noam is te priezen veur aiweg en aaid. Loat aal wat ie schoapen hebben joe priezen in aiweghaid.
12 Ik kom bie joe, ik sloag mien ogen noar joe op.
13 Hoal mie toch vot van dizze wereld. Loat mie toch nait weer zo offrontaaierd worden.
14 Ie waiten ja, Heer, dat nog gain enkele man mien zuverhaid schonden het.
15 In dit laand, doar ik as balleng leef, heb ik mien noam nooit lèlk moakt en mien pa zienent ook nait. Ik bin zien ainegst kind. n Aander aarfgenoam as ik, dij het e nait. En der is in ons haile femilie gain man meer dij zien vraauw ik worden kin. Der binnen al zeuven mannen van mie om haals kommen. Woarom zol ik den nog leven mouten? Mor as ie mie nait staarven loaten willen, Heer, sloag den teminnent acht op schaande dij mie aandoan is."
16 Tobit en Sara heur gebeden vonden op t aigenste moment geheur veur troon van God.
17 Hai stuurde engel Rafaël om heur te verlözzen: Tobit van zien blindhaid dat hai t licht weer zain zol dat deur God schoapen is, en Sara, Raguël zien dochter, van kwoaie gaist Asmodeüs dat ze aan Tobias, Tobit zien zeun, as vraauw geven worden kon. Want van ale manlu dij Sara as vraauw hebben wollen, kwam t Tobias t mainste tou mit heur te traauwen. Op t aigenste moment dat Tobit van binnenploats in hoes ging, kwam Sara, Raguël zien dochter, van bovenverdaipen ommeneden.
|
