Jeremia 15
01De HEER zee tegen mie: "Al stonden Mozes en Samuël ook veur mie, den nóg zol ik mie nait laanger mit dit volk bemuien willen. Stuur ze vot, loat heur lopen!
02As ze die vroagen: 'Woar mout we hèn?' zeg den tegen heur: Zo zegt de HEER:
Wèl veur dood bestemd is - noar dood,
wèl veur t sweerd bestemd is - noar t sweerd,
wèl veur honger bestemd is - noar honger,
wèl veur gevangenis bestemd is - noar gevangenis.
03Vaaier ploagen loat ik op heur lös - godssproak van de HEER: t sweerd om heur oet te moorden, honden om heur vot te slepen, vogels en wilde daaiern om heur te verroppen en te verslinden.
04Ik moak heur tou n schrik veur ale keunenkrieken van wereld, veur wat Manasse, Hizkia zien zeun, keunenk van Juda, in Jeruzalem aanricht het.
05Jeruzalem, wèl het nog omdenken mit die,
wèl is nog mit die begoan,
wèl komt noar die tou en vragt
hou of t mit die gaait?
06Doe hest mie opgeven - godssproak van de HEER -,
doe hest mie rug toukeerd.
Doarom steek ik mien haand tegen die omhoog
om die te vernailen.
Ik bin der zat van
omdenken mit die te hebben.
07In ale steden van t laand
schoon ik mien volk in waaier.
Ik beroof heur van aal heur kinder.
Ik vergraim heur
omdat ze heur aigen wegen goan blieven.
08Van joen wedevraauwen kommen der meer
as zaandkorrels op t strand.
Soldoaten stuur ik òf op moekes,
geweldenoars, op kloarlichten dag.
Rompslomps vaal ik heur op hoed
mit schrik en aalteroatsie.
09Moekes dij n bult kinder kregen
valen flaauw op grond.
Middel op dag gaait zun veur heur onder,
beschoamd en bedrogen stoan ze der bie.
En wèl dat nog overleeft,
heur lever ik over aan vijand zien sweerd
- godssproak van de HEER."
10 "Och, moeke toch, dat ie mie t levent geven hebben!
t Haile laand moakt roezie mit mie.
Ik heb niks oetlaind en niks laind,
toch vervlökt mie elkenain.
11 HEER, ik heb joe toch daind veur heur bestwil,
goudgunsteg heb ik proat over mien vijand
in tied van nood en dood.
12 Mor wèl kin iesder breken,
iesder of koper oet t Noorden?"
13 "Joen riekdommen en joen schatten loat ik roven,
dat is pries veur joen zunden,
overaal in t laand.
14 Sloaf van joen vijand moak ik joe,
in n laand, dat ie nait kennen.
Vlammen sloagen mie oet van grammiedeghaid,
ze goan tegen joe tekeer."
15 "HEER, denk om mie, help mie,
vreek mie op mien achtervolgers,
heb nait zoveul geduld mit heur,
dat t mien ondergang wordt.
Ie waiten toch dat ik om joe
zoveul te verduren heb.
16 Dou joen woord bie mie kwam,
heb ik t gewoon verslonden,
ik haar mien nocht ter aan,
wat was mie dat n vreugde!
HEER, God van de machten,
ik droag joen noam ja.
17 Nooit zat ik in lös gezelschop,
nooit heb ik ket-oet west.
Ainzoam leefde ik, ie haren vat op mie,
vol zat ik van joen kwoadens.
18 Woarom komt ter aan mien verdrait gain èn,
woarom is mien wond nait te betern,
woarom gaait dij nooit meer dicht?
Ie binnen veur mie net zo onberekenboar
as n wotterloop doar je nait van op aan kinnen."
19 "Doarom - zegt de HEER:
Ik neem die weer in dainst,
astoe dien woorden weeromnemst.
Proat gain onvouge toal,
den loat ik die mien tolk weer wezen.
Zai mouten noar die zok richten,
doe die nait noar heur.
20 Den moak ik die veur dit volk
n kopern muur, nait in te nemen.
Bevechten zellen ze die,
mor niks oetrichten kinnen,
want ik bin bie die
om die te helpen en te redden
- godssproak van de HEER.
21 Ik verlös die oet handen van minne mensken,
ik zel die ontdoun van misdoadegers heur greep."
|
