|
|
Joël 01
01Dit is t woord dat de HEER richtte tou Joël, Petuël zien zeun.
02Heur noar wat ik zeg, ie oldsten,
ie altmoal, inwoners van t laand, dou joen oren open!
Heb ie zoks ooit eerder mitmoakt,
of joen veurolden, meschain?
03Vertel t aan joen kinder,
loat joen kinder t weer aan heurent vertellen,
aine generoatsie aan aander.
04Wat aine sprinkhoan stoan luit, het aander ofknoagd,
wat twijde oversluig, het daarde ofmaaid,
en wat overbleef noa daarde, het vaaierde koalvreten.
05Wakker worden, ol zoeperds, en reer,
jammer t oet, ie wiendrinkers,
om wien dat joe ofnaast is.
06n Volk, staark en nait te tellen,
doar is mien laand deur overvalen,
mit tanden as van n laiw,
mit koaken zo grofdoadeg as van n laiwin.
07Dooie takken het e moakt van mien droevebos
en branholt van mien viegeboom,
koal en noakend binnen ze, ondersteboven trokken,
wit en soor binnen toeken.
08Joa, treur mor - net as n jong bruudje,
haildaal in t swaart,
in raauw om man van heur jonge joaren.
09Woar is nog waait en wien
veur ovvers in t hoes van de HEER?
In treur zitten priesters, zien knechten.
10 t Laand ligt ter versloagen bie,
dreuge grond is bedrokt,
want t koorn is vernaild,
wien verdreugd, eulie vot.
11 Boeren, loat joen mismoudeghaid mor zain,
wienboeren, jammer t mor oet,
om joen waait en joen gaarst,
om gemoak van t laand:
niks is t worden.
12 Droevebos is verdreugd,
en soor is viegeboom;
grenoatboom, doadelpaalm en appelboom,
joa, ale bomen binnen verdreugd.
Verdreugd is alderdeegs wil van mensken.
13 Priesters, dou swaart raauwgoud aan,
roup t mor oet, dij t altoar bedainen,
kloag haile naacht mor deur, knechten van mien God,
want ovvers van waait en wien kwammen God zien hoes nait in.
14 Kundeg n vastentied òf
en schrief n plechteghaid oet,
roup oldsten bie nkander
en inwoners van t laand,
in t hoes van de HEER, joen God,
en reer t oet veur de HEER!
15 O, o, dij iezelke dag! Stoef bie is e,
dij dag van de HEER,
dij dag van wonder en geweld,
dij komt van de Geweldege!
16 Zag we mit aigen ogen t etendrinken al nait vernailen?
Is t blied gezang al nait verswonnen oet t hoes van ons God?
17 Onder dreuge kloeten ligt t zoad - veur niks,
opslagploatsen binnen verrinnewaaierd,
schuren en goulen vernaild:
t koorn is vot.
18 Heur, hou of t vij brolt:
baisten swaarven mor om,
gain gras te vinden.
Ook schoapen en aander klaain goud
hebben der onder te lieden.
19 Joe, HEER, roup ik aan:
t gruinvouer is deur vuur verteerd,
vlammen hebben bomen op t laand verschruid.
20 Daaiern in t wild roupen alderdeegs om joe,
nou ale wotterlopen opdreugd binnen,
t leste gruin in t vuur verteerd is.
|
Joël 02
01Bloas ramshoorn op Sion,
sloag alaarm op mien haailege baarg;
loat ale inwoners van t laand van benaauwdens op bainen trillen:
dag van de HEER komt ter aan! Stoef bie is e!
02n Donkere dag, routduuster,
n dag mit draaigende, graauwe wolken.
As t rodoagen over baargen,
komt n volk dichterbie, groot en staark,
zo as ter nooit ain west het ale tieden deur
en der nooit weer ain kommen zel,
zo laank as mensken leven.
03Van veuren vretend vuur,
van achtern verterende vlam.
Veur heur ligt t laand as n hof van Eden,
n koale wildernis blift over achter heur -
der is gain ontlopen aan,
veur niks en naimand nait.
04Peerden lieken t wel,
joa, striedpeerden, zo stoeven ze der over.
05Op t rabbeln van striedwoagens,
zo heurt t net as ze over baargen roazen,
op t kniddern van stro in t vuur,
op t geluud van n reusachteg volk,
dat zok kloarmoakt veur t gevecht.
06As mensken t zain, krimpen ze in nkander,
altmoal spierwit om kaam.
07Zo kommen ze aanstoeven,
veur gain mensk benaauwd,
as soldoaten bestörmen ze muren.
Elk komt ter liek op aan,
wil nait van wieken waiten.
08Ain drokt aander nait opzied,
elk blift op zien stee.
As ter al gounent bie omkommen,
zai verbreken t verband nait.
09Ze bestörmen stad,
klimmen over muren hèn,
goan mit geweld in hoezen,
as daiven kroepen ze deur vènsters.
10 As mensken t zain, schudt eerde
en trilt hemel;
zun en moan worden duuster,
steerns doun t licht oet.
11 Want t is de HEER -
hai let zien stem heuren
mit dunder en geweld veur zien leger oet,
zien kriegsmacht is kolesoal,
wat hai zegt wordt doan -
men staait ter versteld van.
Joa, dag van de HEER is groot,
dik ontzag hebben mensken der veur,
wèl kin dij dag verduren?
12 Doarom - zegt de HEER - kom nou bie mie weerom, mit hail joen haart, mit vasten, troanen en raauwen.
13 Scheur joen klááier nait, mor joen háárt! Kom bie de HEER, joen God, weerom. Hai is ja genoadeg en vol laifde. Hai staait altied kloar veur vergeven.
14 t Kin wezen dat hai zien vonnes intrekt en der spiet van krigt. Meschain het hai toch nog wat om joe te zegen! Den kin ie weer ovvers brengen van waait en wien aan de HEER, joen God.
15 Bloas ramshoorn op Sion,
kundeg n vastentied òf,
roup mensken op tou n plechteghaid.
16 Breng t volk bie nkander,
loat Israël zok zuvern.
Breng ze bie nkander, altmoal, ol mensken,
kinder, ook lutje potjes dij nog aan bòrst binnen.
Loat alderdeegs brudeman van bèr òf kommen,
en t bruudje oet heur sloapvertrek.
17 Priesters, knechten van de HEER,
ie mouten beden en smeken in tempel,
tussen veurhof en altoar:
"Och HEER, spoar joen volk, joen aigendom,
lever t nait oet aan t schelden en schimpen van aander volken.
Woarom zollen dij spotten maggen:
'Woar blift heur God nou?'"
18 Den zel de HEER t veur zien laand opnemen en omdenken hebben mit zien volk.
19 De HEER geft zien volk dit antwoord: Ik zel joe weer roem en rij veurzain van koorn, wien en eulie. Ik zel joe nait laanger oetsliepen loaten deur aander volken.
20 Ik zel joe ofhelpen van vijand oet t noorden. Ik zel hom bie joe vandoan joagen noar n dreug en onbegoanboar laand. Ik zel hom oetnkander bìnzeln noar t oosten en noar t westen en in zee zel ik hom drieven. En n staank dat ter van kommen zel! n Bedurven lucht komt ter òf van wèl zokke machtege doaden dee.
21 Wees nait baang meer, baauwlaand,
joechaai en wees blied!
De HEER dut machtege doaden!
22 Wees nait baang meer, daaiern in t wild!
In woestijn wordt ales weer gruin,
bomen boegen onder vruchten,
viegeboom en wiendroef geven roem en rij.
23 En ie, kinder van Sion, wees blied,
joechaai oet volle bòrst om de HEER, joen God!
Regen geft hai, dat ie der lekker vris bie worden,
wotter let hai over joe deelkommen in overvloud,
vrouge regen en loate regen, elk op zien tied.
24 Dörsdeel ligt weer vol koorn,
paarskoep lopt over van wien en eulie.
25 Ik zel joen schoa vergouden: aal dij sprinkhoanen, swaarm noa swaarm, mien grode leger, dij joen gemoak van joaren opvreten hebben.
26 Ie zellen weer zat te eten hebben, joa, meer as genogt, en noam van de HEER, joen God, zel ie groot moaken. Ik heb t ja wonderwel mit joe regeld. En nooit meer zellen ze mien volk oneer aandoun.
27 Den zel ie erkennen dat ik middenmaank Israël mien woonstee heb. Dat ik, de HEER, joen God bin en aans gainain. En nooit meer zellen ze mien volk oneer aandoun.
|
Joël 03
01Doarnoa zel t zó tougoan:
Ik zel mien gaist oetgaiten over aal wat leeft.
Joen zeuns en joen dochters zellen profetaaiern,
ol mensken zellen dreumen kriegen
en jonkvolk zugt viziounen.
02Alderdeegs over sloaven en sloavinnen
zel ik in dij doagen mien gaist oetgaiten.
03Taikens zel ik doun aan hemel en op eerde:
bloud en vuur en zoelen van rook.
04Zun veraandert in duusternis
en moan in bloud -
den komt dag van de HEER,
groot en geweldeg.
05Elk dij de HEER zien noam aanropt, zel ontkommen.
Wieken kin e noar Sion, in Jeruzalem,
de HEER het joe dat touzegd en beloofd.
Red wordt, elk dij hai ropt.
|
Joël 04
01Want in zulfde tied dat ik Juda en Jeruzalem vannijs opbaauw,
02zel ik ale volken bie nkander brengen en wegslepen noar t daal van Josafat. Doar doag ik heur veur t gerecht. Want zai hebben mien volk Israël, mien aigendom, henter en twenter onder volken verspraaid. Ze hebben mien laand verdaild,
03en om mien volk hebben ze dobbeld. Jonges hebben ze verruild veur hoeren en wichter verkocht veur wien, dat ze zok doen drinken konden.
04Ie, dij in Tyrus en Sidon wonen, en ie, Filistijnen, wat denk ie wel? Dat ie op mie vroak nemen kinnen? Wat wil ie ainlieks tegen mie begunnen? Votdoalek zel ik t op joen aigen kop deelkommen loaten.
05Want ie hebben mien gold en mien zulver mitnomen, en aal mien kostboarheden noar joen aigen pelaaizen tou brocht.
06Lu dij in Juda en Jeruzalem wonen, heb ie aan Grieken verkocht. Van heur aigen haim heb ie ze òf reten.
07Mor ik hoal heur weerom van t stee vandoan doar ie ze noar verkocht hebben. Wat of ie doan hebben, zel op joen aigen kop deelkommen:
08ik loat joen zeuns en dochters deur dij van Juda aan Sabeeërs verkopen, hier wied vandoan. - De HEER het t zegd.
09Roup dit om onder volken.
Moak joe kloar veur t gevecht,
loat joen helden aantreden,
aal joen soldoaten oetrukken!
10 Plougiesders mout ie omsmeden tou sweerden,
joen snuimezzen tou speren,
en minnelk manje: loat dij kerel wezen!
11 Volken rondom: avvezeer,
sloet joe bie nkander aan.
- O HEER, stuur joen legermacht doar hèn! -
12 Loat volken aantreden,
optrekken noar t daal van Josafat,
doar zel ik vonnes wiezen over heur.
13 Sloag zicht ter in,
t gewas is ja riep.
Kom droeven treden,
wienpaars is vol,
koepen lopen over,
boorndevol aal heur misdoaden.
14 Tjuchten en tjuchten volk
doar in dat oordailsdaal!
Stoef bie is dag van de HEER!
Doar zel hai oordailen!
15 Zun en moan worden duuster,
steerns doun t licht oet.
16 Van Sion òf brolt de HEER,
hai gromt oet Jeruzalem vandoan,
hemel en eerde binnen oetstuur.
Mor veur zien volk is de HEER n wiekstee,
n börg is hai veur Israël.
17 Den zel ie waiten dat ik, de HEER, joen God,
woon op Sion, mien haailege baarg.
Jeruzalem zel n haailege stad wezen,
gain vremde zel der meer inkommen.
18 Den, in dij tied,
zel wien van baargen ofdruppen,
en melk ofstromen van heuvels:
ale wotterlopen van Juda, zai zellen der over broezen,
n wèl zel opborreln in t hoes van de HEER,
alderdeegs t dreugste daal in woestijn geft e wotter.
19 Mor Egypte: haildaal en finoal zel t oetdreugen,
en Edom: t wordt n laand van roet en kweek,
om heur misdoaden tegen Juda,
om t onschuldeg bloud, doar vergoten.
20 Nooit nait gaait Juda der aan,
aaltied en aaid blift Jeruzalem bewoond.
21 Zol ik dat bloud nait vreken?
Zol ik dij deugennaiten der veur weg kommen loaten?
Wis en woar, ik zel dij vreken!
De HEER, hai woont op Sion.
|
|
