|
|
Kloaglaiden 01
01Och heden, wat ligt dij stad vol volk der ainzoam bie.
Wedevraauw is nou, dij ainmoal groot maank volken was,
onderheureg is nou keunegin van kontrainen.
02Haardop reert ze ale nachten, troanen lopen heur over wangen.
Gainent van heur vrijers komt heur nog opmontern,
ale vrunden luiten heur zitten, heur vijanden binnen ze nou.
03Onder doem holden, onderdrokt en verbannen,
leeft Juda maank volken, ze vindt gain vree,
deur achtervolgers inhoald, ze kin gain kaant meer op.
04Wegen noar Sion liggen der treureg bie, gain feestganger komt ter meer langs;
poorten liggen in puun, priesters kloagen,
wichter zitten in treur, stad is rampzoaleg.
05Verdrokkers binnen gelokkeg, stad is in heur macht.
Om aal heur misdoaden het de HEER heur oftroeveld.
Kinder worden oppakt, opdreven veur vijand oet.
06Fierhaid van Sion is verswonnen.
Heur jonkers binnen krekt herten zunder vreten,
kruuslam lopen ze veur joagers aan.
07In doagen van ellèn en omswaarven, gedenkt Jeruzalem riekdommen van oltieds.
t Sweerd van vijand sluig bewoners deel,
gainent het heur ondersteund, oetlaagd werden ze bie heur ondergang.
08Om heur zunden is Jeruzalem n graauwel worden,
dij heur vereerden, zagen heur schoamte, nou verachten ze heur.
Dat dut heur zeer, zai keert zok òf.
09Heur klaid is besmoezeld. Dat t zo oflopen zol, haar ze nooit docht.
Wat is ze daip zonken, gainent dij heur opmontert.
- HEER, kiek noar mien ellèn, t is vijand ja dij t wonnen het!
10 Vergrepen het vijand zok aan heur riekdommen,
ze zag haaidens heur haailegdom indringen,
al haar ie heur tougang verboden.
11 Heur bewoners lieden en zuiken noar eten.
Veur brood geven ze heur schatten vot, dat ze mor in levent blieven.
- HEER, kiek toch ais, ze hebben de gek mit mie!
12 Ie, dij der langs kommen, kiek joe toch ais t lieden aan
dat ik te verduren heb, t lieden dat de HEER mie aandee
op dag van zien grammiedeghaid. Wèl het ooit zo leden?
13 Oet hemel slingerde hai zien weerlicht deel, t ging mie deur maark en bonk.
Hai spande n net veur mien vouten en dreef mie weerom.
Ainzoam muik hai mie, doodzaik, aal doagen.
14 Swoar weegt t juk van mien zunden dij zien haand mie oplegt,
t drokt mie op nek, mien kracht is broken.
De Heer leverde mie oet aan machten, ik kin der nait tegen op.
15 Ale helden het de Heer oet stad verdreven.
Op tied deur homzulm bepoald, het hai beste keur vernaild.
De Heer het jonkvraauw, Juda zien dochter, in wienpaars vertreden.
16 Wat kin k aans as reren, dikke troanen lopen mie over wangen,
in gain velden of wegen is troost of hulp te vinden.
Mien kinder binnen wees worden, vijand is heur de boas.
17 Sion stook handen oet, mor gainent kwam heur opmontern.
De HEER raip vijanden in de buurt op tegen Jakob,
Jeruzalem is n graauwel worden.
18 Toch staait de HEER in zien recht, ik kwam ja tegen hom in verzet.
Volken heur toch ais, kiek hou ik t te verduren heb:
mien jonges en wichter binnen in ballengschop goan.
19 Ik heb om mien vrijers roupen, mor ze luiten mie zitten.
Mien priesters en laaiders kwammen om van honger,
dou ze zöchten in stad noar eten om in t levent te blieven.
20 HEER, kiek noar mien ellèn: kiek hou of t in mien binnenste braandt,
t haart keert zok in mie om, want ik verzette mie ja aldernoarst.
Boeten rooft t sweerd mien kinder, binnen gaait dood tekeer.
21 Mien vijanden heuren mie stìnnen, der is gainent dij mie opmontert.
Dou ze heurden van mien rampen, wazzen ze blied om wat ie deden:
dit is dag deur joe bepoald. Dou mit heur wat ie mie doan hebben!
22 Kiek ook noar heur minne doun en dou den mit heur
wat ie om aal mien zunden mie aandoan hebben.
Wat mout ik toch poesten en stìnnen, mien haart is doodmin.
|
Kloaglaiden 02
01Och heden, de Heer het in zien kwoadens Sion mit duustern dekt,
glorie van Israël van hemel noar eerde verwezen.
Hai dochde op dag van zien gram nait meer aan zien voutenbaank.
02Zunder meedlie het de Heer t kontraain van Jakob vergraimd,
in zien gram maaide hai staarke börgen van Juda deel,
eerloos binnen riek en bestuurders tegen grond smeten.
03In zien glìnne gram het hai macht van Juda broken,
zien haand trok hai weerom in t zicht van vijand.
Zien kwoadens tegen Jakob is as n vlammend vuur dat ales verteert.
04As n vijand spande hai boog mit vaaste haand,
as n vijand vermoordde hai elk doar Sion t mainst van huil.
Zien grammiedeghaid ging as n vuur over heur tènten.
05De Heer was as n vijand: Israël het hai verrinnewaaierd,
Börgen het e vernaild, bolwaarken deelhoald.
Doarom kon Jakob bloots jammern en jeuzeln.
06De HEER vernailde zien hoes en vergraimde t stee van soamenkomst,
in Sion muik hai n èn aan feesten en sabbat,
verstötte keunenk en priester, in glìnne gram.
07De Heer het zien altoar in steek loaten, zien haailegdom opgeven,
muren van bolwaark het hai vijand in handen geven,
zien roupen weergaalmde in t hoes van de HEER, of was t n feestdag.
08De HEER was vastbesloten muren van Sion omdeel te hoalen:
legde moatbaand ter bie langs en vernailde op t èn haile bröd,
muren rommelden in nkander, walen gingen ondersteboven.
09Poorten binnen omvalen, grondels stokkendbroken.
Grode lu in t riek en keunenk binnen verstreud, dat ter gain bestuur meer is.
Ook kriegen profeten gain godssproak meer van de HEER.
10 Stilswiegend zitten laaiders van Sion op grond,
mit zakken om en aask op kop.
Wichter van Jeruzalem loaten kop hangen.
11 Muid binnen mien ogen van t reren, t binnenste staait mie in brand,
moud bin ik kwiet - wat is mien volk haard oftroeveld,
kinder en lutje potjes staarven op stroat.
12 Ze vruigen heur moeke nog: "Is ter gain brood en wien?"
mor vochten gewond mit dood in stroaten van stad,
ze sturven bie heur moeke op schoot.
13 Wat kin k nog zeggen, woar die mit vergelieken, Jeruzalem?
Wat kin k nog noar veuren brengen om die te troosten, Sion?
Zo groot as zee binnen dien wonden en der is gainent dij die beter moakt.
14 Viziounen van dien profeten binnen leugen en bedrog -
besef van schuld roupen ze nait op, rampen keren ze nait,
onnut binnen heur oroakels, op biesterboan laaiden ze joe.
15 Aal dij verbie komt, slagt handen in nkander,
ze schudden mit kop, stoan versteld over Jeruzalem en zeggen:
"Wastoe dij volmoakte schoonhaid, dij vreugde veur haile wereld?"
16 Mit aal heur snakkerij hebben vijanden joe bretoal veur de gek,
kniezendeweg zeggen ze: "Wie hebben heur verrinnewaaierd.
Nou we dit beleven maggen, is ons hoop vervuld."
17 Ten lesten binnen plannen doar hai al laank mit draaigd haar
noakommen deur de HEER, zunder perdon: hai het vergraimd. zunder genoade.
Vijand is boas over joe, mit macht, ze hebben heur slinger der aan.
18 Roup mit joen haile haart de Heer aan - muur dij Sion beschut,
hol nait op mit schraiven, gun joen ogen gain rust,
loat joen troanen mor lopen, dag en naacht.
19 Roup haile naacht de Heer aan, stört joen haart as wotter oet.
Beed mit omhoog stoken handen veur t levent van joen kinder,
dij nou verkwienen van honger op houken en hörns van stroaten.
20 HEER, heb ie ooit ain zó behandeld?
Hou konden moekes kinder opeten doar ze van huilen?
Woarom binnen in t haailegdom van de Heer profeten en priesters ombrocht?
21 Kinder en ol grieskoppen liggen in t voel van stroaten,
jonges en wichter binnen deelsloagen deur t sweerd,
oetmoord zunder genoade, op dag van joen gram.
22 Overaal vandoan heb ie schrik en ellèn nuigd of was t feest.
Aan glìnne gram van de HEER kon gainent ontkommen,
dij ik grootbrocht haar mit zörg, wer doodmoakt deur vijand.
|
Kloaglaiden 03
01Wat heb ik leden onder klappen van zien kwoadens.
02In dikste routduustern het hai mie dreven.
03Hai keert zok tegen mie, aal doagen vannijs.
04Mien vlaais en vèl teren weg, hai het mie de bonken broken.
05n Muur van bitter lieden het hai om mie hèn baauwd.
06Hai luit mie in t duustern wonen, as dood veur aaid.
07Hai sloot mie op, vaast in boeien, ik kon gain kaant meer oet.
08Hou of k ook raip en reerde, hai heurde mien smeken nait.
09Mien weg het hai opbroken, mit vlinten ofsloten.
10 Hai loerde op mie as n beer, as n laiw oet zien schoelstee vandoan.
11 Aal mien wegen vergraimde hai: ain stok onlaand, ain palteraksie.
12 Hai spande zien boog en richtte zien pielen op mie.
13 Zien haile pielkoker schoot hai op mie leeg.
14 Aal doagen laagt mien volk mie oet, ze hebben de spot mit mie.
15 Bloots bittere kruderij en aals gaf hai mie te eten.
16 Mien tanden beet ik stokkend op staingroes, hai drokte mie deel in t stof.
17 Gelok bleef bie mie oet de buurt, ik wos nait meer wat of welwezen was.
18 Ik dochde: Mien hoop op de HEER is haildaal vot, ik leef zunder oetzicht.
19 Ik denk aan mien kommer en kwèl, dat vergeft mien levent.
20 Ik blief der mor aal aan denken, t drokt op mie as n vracht.
21 Mor toch print ik mie t goud in - dat geft mie hoop:
22 Zunder èn is genoade van de HEER, zien meedlieden is nait doan.
23 Joen grode traauw is ter aal mörgens vannijs.
24 Ik bin de HEER zienent, zegt mien haart, hai blift mien hoop.
25 Goud is de HEER veur elk dij noar hom oetkikt, veur elkain dij hom zöcht.
26 t Is goud om in stilte te wachten op redden van de HEER.
27 t Is goud dat ain zien juk van jongs òf aan dragt.
28 Hai zit allenneg en dut t swiegen der tou as de HEER t wil:
29 kop bogen noar grond, toch wachtend op oetkomst.
30 Waang keert e tou noar dij hom slagt, hai let zok offrontaaiern.
31 Hai wait ja, dat de Heer nait versteuten dut veur aaid.
32 Hai geft verdrait, mor ontfaarmt zok ook weer genoadeg.
33 Nait van haarten bezörgt hai verdrait en vernedert hai mensken.
34 Mor as lu dij vastzitten in wat veur laand den ook, platpoasd worden,
35 liek in t gezicht van Alderhoogste t recht van mensken schandaaierd wordt,
36 ain onrecht aandoan wordt in zien zoak - zugt de Heer dat den nait?
37 Wèl sprekt ter as de Heer t nait onnaaiert?
38 Gebeurt t goie en t kwoaie nait op odder van Alderhoogste?
39 Woar het mensk kloagen over, as e leeft ondanks zien zunden?
40 Loat we kieken noar ons aigen gedrag en weerom keren noar de HEER,
41 nait mit handen mor mit t haart, richt op God in hemel.
42 Wie wazzen ontraauw en rebels: ie vergaven ons t nait.
43 Grammiedeg heb ie achter ons heer zeten en ons ombrocht zunder perdon.
44 Ie hebben joe wikkeld in wolken, ons beden drong nait tou joe deur.
45 t Minste goudje maank volken moak ie van ons.
46 Ons vijanden trekken bek wied lös tegen ons.
47 Doodschrik, verdaarf en vernailen, kwam over ons.
48 Mien ogen störten stromen troanen, mien volk ging te gronde.
49 Troanen blieven bie mie stromen en zunder opholden reer ik,
50 totdat de HEER oet hoge hemel vandoan noar mie omkikt.
51 Zeer doun mien ogen van t schraiven om mien stad.
52 As n vogel juig vijand mie op - en woarom? k Zol t nait waiten.
53 Ze smeten mie leventeg en aal in put, dekten mie stainen op kop.
54 t Wotter spoulde over mie hèn en ik raip: "Ik heb ter west!"
55 Haildaal onder oet put raip ik joen noam aan: "HEER!"
56 Ie hebben mien roupen vernomen. Blief nait doof veur mien kloagen.
57 Ie hebben mie verheurd en zegd: "Wees mor nait baang."
58 Ie binnen veur mie opkommen en ie, Heer, hebben mien levent red.
59 Ie zagen hou of k onderdrokt wer, HEER, en hebben mie recht doan.
60 Ie haren deur hou of ze oet wazzen op vroak, heur komplötten tegen mie.
61 Ie hebben heurd hou of ze mie offrontaaierden, HEER, heur komplötten heb ie zain.
62 Mien vijanden smeden aal doagen komplötten tegen mie.
63 Kiek mor, of ze nou stoan of zitten, n spotlaid bin k veur heur.
64 Betoal heur toch weerom, HEER, wat of ze mie misdoan hebben.
65 Moak heur haart en gaist blind, breng joen vluik over heur.
66 Zit achter heur heer in joen gram, veeg heur van eerde vot.
|
Kloaglaiden 04
01Och heden, dof is t gold en zunder glaans dit edele metoal;
op ale houken en hörns van stroat liggen haailege stainen.
02Och heden, zeuns van Sion, zo hoog in reken, meer weerd as kloar gold,
binnen nou bloots diggelgoud, waark van poddebakkers.
03Jakhaals wil zien jongen nog wel drinken geven,
mor mien volk misdragt zok as n struusvogel in woestijn.
04Tong van lutje potje plakt vaast van dörst aan beun van mond,
kinder roupen om brood, mor gainent dij heur t geft.
05Lekkerbekken van weleer teren weg in stroaten,
dij laggen op sangen kuzzens, zitten nou in t voel.
06Schuld van mien volk is groder as zunde van Sodom,
inainen vergraimd, zunder dat mensken zok ter mit bemuiden.
07Wat schitterden zien jongkerels - net snij, wat glaansden ze - net melk,
rood was heur liggoam - net kerlien, heur gezicht stroalde - net saffier.
08Nou zain ze der oet graauw van ellèn, op stroat ken men heur nait meer,
bonken steken heur deur t vèl, oetdreugd binnen ze as branholt.
09Dij sneuvelden deur t sweerd, wazzen beter oet as dij omkwammen van honger,
den kwient men ja langzoam vot, oetmaargeld van verlet om eten.
10 Moekes vol laifdevolle zörg, kookten heur aigen kinder
as eten in heur ellèn, tiedens ondergang van mien volk.
11 De HEER gaf zien kwoadens vrij boan en zien gram luit hai lös,
zien vuur, aanstoken in Sion, het stad aan grond tou verteerd.
12 Keunenks en dij wereld bewonen, konden nait leuven,
dat vijand mit geweld kommen zol binnen Jeruzalems poorten.
13 Aal dizze rampen kwammen deur zunden van profeten
en misdoaden van priesters: ze vergoten rechtveerdeg bloud in stad.
14 As blinden, begleerd mit bloud, swaarven ze nou deur stroaten,
gainain dij t riskaaiert heur klaaier nog aan te kommen.
15 "Oet zied! Onraain!" zo ropt men. "Goa vot, kom niks aan!"
Loaten ze heur haail woaraarns aans zuiken, hier kinnen ze nait blieven.
16 De HEER zulm het heur votjagd, hai kikt nait meer noar heur om.
Der is gain ontzag meer veur priesters, gain omdenken mit olden.
17 Wie blieven oetkieken noar hulp, mor t was aal veur niks.
As wachtposten keek we oet noar n volk dat toch nait helpen kin.
18 Elke stap wer we beloerd, in t openboar kon men ons nait meer velen.
t Is dudelk: ons doagen binnen teld, ons èn is ter heer.
19 Ons achtervolgers kwammen haarder as oarends oet lucht,
ze muiken jacht op ons in baargen, zatten ons op hakken in woestijn.
20 De HEER zien gezaalfde, ons levent, is vongen in heur vangkoel,
wie dochten nog wel: In zien schaar leef we maank de volken.
21 Glunder nou mor, Edom, en bewoners van Us wees mor blied,
beker zel joe ook nait verbiegoan, doen en noakend blief ie liggen.
22 Sion, doan is t mit joen straf, verbannen zel hai joe nooit meer;
mor joen zunden, Edom, legt hai bloot, mit joen misdoaden rekent hai òf.
|
Kloaglaiden 05
01Denk aan wat ons overkommen is, HEER,
kiek noar ons schimp en schaande.
02Vremden hebben ons grond in handen,
n vremde woont in ons hoes.
03Weeskinder bin we zunder voader,
ons moekes binnen wedevraauwen.
04Wie mouten veur wotter betoalen,
holt veur stoken mout we kopen.
05Mit t juk op nek en opjagd
pokkel wie ons òf, rust krieg we nait.
06Bie Egypte en Assyrië zöcht we steun
om etendrinken te kriegen.
07Ons veurolden hebben zundegd,
doeknekt goan wie onder heur schuld.
08Sloaven binnen nou ons boazen,
gainent dij ons van heur ofhelpt.
09Wie lopen levensgevoar,
worden van woestijn oet bedraaigd.
10 Ons liggoam gluit as n ovent,
omreden honger taaistert ons.
11 In Sion en steden van Juda,
binnen vraauwlu en wichter schonden.
12 Hoge heren binnen deur heur ophongen,
olde mensken hebben ze nait ontzain.
13 Jonges pokkeln zok òf mit moalen,
ze beswieken onder vrachten holt.
14 Oldsten kommen nait meer in poort,
jonkgoud het gain meziek meer in kop.
15 Bliedschop is weg oet ons haart,
daanzen dou we nait meer, wie zitten in treur.
16 Kroon vuil ons van kop òf, o wai mit ons,
want wie hebben zundegd.
17 Zaik en min is ons haart,
doarom stoan ogen ons zo dof.
18 Högte van Sion is verrinnewaaierd,
allenneg vozzen lopen der rond.
19 Ie, HEER, tronen veur aiweg,
van older op older blift joen troon.
20 Ie kinnen ons toch nait vergeten,
en ons veur aaid in steek loaten?
21 HEER, breng ons vannijs bie joe weerom, wie zellen ons bekeren,
moak ons levent vannijs zo as t vrouger was.
22 Of heb ie ons haildaal ofwezen,
komt ter aan joen gram gain èn?
|
|
