|
|
Hosea 01
01Dit binnen de woorden dij de HEER richtte tou Hosea, zeun van Beëri. In tied regaaierden Uzzia, Jotam, Achaz en Hizkia in Juda en Jerobeam, Joäs' zeun, in Israël.
02Zo begunde de HEER te spreken tegen Hosea.
De HEER zee tegen hom: "Goa mit n vraauw traauwen dij klongelt, en krieg doar kinder bie. t Is ja zo, dat t laand zok aan klongelderij schuldeg moakt. t Keert zok òf van de HEER."
03Zodounde traauwde Hosea mit Gomer, Diblaïms dochter. Ze kwam in verwachten en schonk hom n jonge zeun.
04Dou zee de HEER tegen Hosea: "Nuim hom Jizreël, want nog mor eefkes den zel ik t bloud vreken dat ze bie Jizreël vergoten hebben. Dat zel ik vreken aan t keunenkshoes van Jehu, en aan t keunenkschop van Israël zel ik n èn moaken.
05Dij dag zel ik t woapentuug van Israël in braiten sloagen in vlakte van Jizreël."
06Gomer kwam vannijs in verwachten en kreeg n dochtertje. Dou zee de HEER tegen Hosea: "Nuim heur Lo-Ruchama, want ik zel nait nóg ais omdenken hebben mit t volk van Israël - of ik heur hailtied mor weer vergeven mout.
07Mor mit t volk van Juda zel ik wel omdenken hebben. Ik zel heur redden, nait deur t geweld van boog en sweerd of deur peerden en peervolk, mor deur macht van de HEER, heur God."
08Dou Gomer Lo-Ruchama van bòrst òf haar, kwam ze weer in verwachten en kreeg n zeun.
09De HEER zee: "Nuim hom Lo-Ammi, want ie binnen mien volk nait laanger en ik zel der veur joe nait laanger wezen."
02Den zellen Juda's kinder en kinder van Israël weer bie nkander brocht worden en ain veurman aanstellen. As zoad zellen ze opschaiten op dij grode dag van Jizreël, "Gods zaaigoud."
03Den zeg ie weer tegen joen bruiers Ammi, en tegen joen zusters weer Ruchama.
04Kloag joen moeke aan! Tou, kloag heur aan! Zai is mien vraauw nait meer en ik nait meer heur man. Loat ze dat hoerespul van heur gezicht ofhoalen, dij taikens van heur ontucht tussen heur bòrsten vandoan.
05Aans zel ik heur oetklaiden en heur noakend en wel te kiek zetten, of zai net geboren was. Aans moak ik heur net as n woestijn, veraander ik heur in oetdreugd laand, en loat ik heur omkommen van dörst.
06Ook mit heur kinder zel ik gain omdenken hebben: hoerekinder binnen t ja.
07Heur moeke het ja veur hoer speuld, vraauw dij heur droagen het leefde schoamachteg. "Ik goa achter mien vrijers aan," zee ze. "Ze zörgen ja veur mien natje en dreugje, veur mien wol en mien vlas, mien eulie en mien drinken."
08Doarom zel ik heur de weg mit n stiekelheeg ofzetten, mit n muur zel ik heur insloeten, dat zai nait meer bie streek goan kin.
09As ze achter heur vrijers aangoan wil, kin ze der nait bie. Ze zöcht ter noar, mor vinden dut ze heur nait. Den zel ze zeggen: "Ik goa weerom noar mien aigen man. Doar haar k t ja beter as nou."
10 Ze wil mor nait begriepen dat ik t was dij heur koorn, wien en eulie gaf, dij heur rij in t zulver zette en in t gold. En loat ze doar nou gain Baälsbeeld van moaken!
11 Doarom zel ik, in mènnerstied, mien koorn en wien weerompakken. Net as mien wol en vlas, dat ze nait bloot omstappen huift.
12 Ik zel heur de klaaier van t lief ofroppen, doar heur vrijers bie binnen. Gainain dij heur oet mien handen krigt.
13 Aan ale doagen doar ze zo'n wil aan het, heur grode doagen, Nijmoan en sabbat, aan aal heur feesterij zel ik n èn moaken.
14 Ik verrinnewaaier heur droevebos en heur viegeboom doar of ze van zee: "Van mien vrijers kregen!" Ik loat ze verwildern, wilde daaiern maggen ze hebben.
15 Ik zel heur de feesten veur Baäls doar ze heur ovvers op brochde, in reken brengen. Optuugd mit ringen en sieroaden om haals, laip ze achter heur vrijers aan. En mie mor vergeten - zegt de HEER.
16 Wat of ik doun zel? Ik zel heur lokken en mittronen noar woestijn en heur veur mie innemen.
17 Doar zel ik droevetoenen aan heur weeromgeven. En t Achordaal, doarvan moak ik n open deur van hoop. Zai zel weer om mien laifde geven, net as in heur jonge joaren. Net as op dag dat ze tou Egypte oet trok.
18 Den, op aigenste dag - zegt de HEER -, zelstoe zeggen: "Doe bist mien man," en dat zunder vaalze ondertoon.
19 Noamen van Baäls zellen die nait meer over lippen kommen. Men zel der nait meer van heuren.
20 Aigenste dag sloet ik veur mien kinder n verbond mit daaiern in t wild en mit ales wat vlogt en kropt. Aan t geweld van boog en sweerd in heur laand moak ik n èn, dat ze in rust en vree leven kinnen.
21 Ik zel die veur aaid tou mien wettege vraauw moaken, ik zel die aan mie binden, vaast en onverbrekelk, mit laifde en omdenken.
22 Mien vraauw zelstoe wezen, want ik beloof die traauw en doe zelst de HEER kennen leren.
23 Dij aigenste dag - zegt de HEER -
zel ik antwoord geven.
Den antwoord ik aan hemel
en hemel geft antwoord aan eerde,
24 en eerde geft antwoord aan koorn,
olieveboom en droevebos,
en zai antwoorden aan Jizreël,
25 Want ik zaai t laand in mit mien volk.
Mit Lo-Ruchama heb ik omdenken,
tegen Lo-Ammi zeg ik weer: "Mien volk,"
en den antwoordt hai: "Mien God."
|
Hosea 03
01De HEER zee tegen mie: "Most t nog ais mit n vraauw aanleggen. Nou ain doar heur man van holdt, mor dij toch mit aander kerels omslagt. Krekt zo as de HEER Isrelieten laifhet in tied dat zai heur haail zuiken bie aander goden en op dij heur lekkers oet binnen."
02Ik kochde mie zo'n vraauw veur vieftien sjekel zulver en anderhaalf ezelsvracht gaarst.
03Ik zee tegen heur: "Zelst n haile tied thoes zitten mouten. Zelst gain ontucht plegen kinnen en die nait ofgeven mit aander kerels. Ik zel die ook ofblieven."
04Zo zel t ook goan mit Isrelieten. n Haile tied laank zellen ze zunder keunenk en laaiders zitten, zunder ovvers en haailege stainen, zunder oroakels en hoesgoden.
05Den zellen ze weer wènst hebben noar de HEER, heur God, en noar David, heur keunenk. En op t lest keren ze vol ontzag weerom noar de HEER mit zien zegen.
|
Hosea 04
01Luster noar t woord van de HEER, Isrelieten! De HEER voert n geding tegen inwoners van dit laand. Eerliekhaid en laifde kennen ze ja nait meer en mit God binnen ze nait meer vertraauwd.
02Vluiken, der op lös laigen, doodsloagen, stelen, traauwbreken - t gaait mor aal aan. En t aine bloudvergaiten noa t aander.
03Doarom ligt t laand ter treureg bie en verkwienen lu dij der wonen, mit daaiernin t wild en ales wat vlogt derbie. Alderdeegs vizzen in zee kommen om.
04Mor loat nou gainain mit n aanklacht kommen en loat gainent zeggen wèl of ter schuld aan het. Want mien aanklacht gaait tegen die, priester!
05Op kloarlichten dag zelst stroekeln en snaachts sleepst n profeet mit. En dien moeke zel ik omkommen loaten.
06Mien volk komt om omdat t nait meer mit mie vertraauwd is. Doe wolst t nait vertraauwd mit mie moaken, doarom wil ik niks meer mit die te moaken hebben: doe zelst gain priester meer wezen. Doe hest wet van dien God verwoarloosd, doarom zel ik dien kinder verwoarlozen.
07Houveulstemeer priesters der kwammen, zoveulstemeer zundegden zai tegen mie. Mor heur eer veraander ik in oneer.
08Op zunden van mien volk, doar teren ze op en ze longern noar nóg meer.
09Volk en priesters zel ik over ain kaam scheren: ik zel heur minne gedrag bestravven, heur misdoaden zel ik heur in reken brengen.
10-11 Eten zellen ze en nait zat worden, zok ofgeven mit hoeren zunder der noazoat bie te kriegen. De HEER hebben ze ja zitten loaten en ze doun nou aan ontucht en aan wien, dij heur verstand bedwelmen.
12 Mien volk gaait te roade bie n blok holt en stòkjes mouten zeggen wat ze doun mouten. Kop staait heur aans naargens noar as noar ontucht, dat ze loaten God ter veur lopen.
13 Ze brengen ovvers op baargtoppen en branden wierook op heuvels, onder aikenboom, populier en terebint. Doar zit t ja zo lekker in schaar. Gain wonder dat joen dochters mit aander kerels goan en joen schoondochters t nait bie ain holden!
14 Mor joen wichter zel ik heur ontucht nait aanreken of joen schoondochters der veur stravven, want ie geven joe ja zulm mit hoeren òf en mit tempelhoeren breng ie ovvers. Dat is ondergang veur n volk zunder verstand.
15 Astoe zo zunder traauw bist, Israël, moak Juda der den teminnent nait schuldeg aan. Kom nait noar Gilgal, goa nait noar Betel en sweer doar nait: "Zo woar as de HEER leeft!"
16 Israël is net n onwillege kou. Zol de HEER der den mit op stap willen, as mit n laam in vetwaaide?
17 Ale nocht het t volk van Efraïm aan ofgodsbeelden - loat heur mor geworden!
18 Mor naauw hebben ze heur roes oetsloapen of ze binnen al weer op run noar hoeren. Kiek toch ais: ze binnen zo gaail as n mispel! t Gaait van eer noar oneer!f + Overzetten van dit vers is nait haildaal zeker.f*
19 Mor n dwirrelwind zel heur mitslepen. n Sneu bestek veur heur mit aal dat ovvern!
|
Hosea 05
01Luster, priesters! Heur tou, oldsten van Israël! Lu aan t hòf van keunenk, luster aandachteg! Ie goan toch over rechtsproak? Mor in Mispa heb ie mien volk in vaal lopen loaten, en op Tabor n klapnet veur heur opzet.
02n Verroaderlieke daibe vaalkoel heb ie groaven. Mor ik zel joe wel kriegen, joe!
03As ain Efraïm ken, bin ik dat wel, en Israël is veur mie n open bouk. Mor nou is Efraïm mie ontraauw worden en het Israël zok begleerd.
04Doaden stoan heur in weeg om weerom te kommen bie God: ontucht het heur in zien macht, doardeur is de HEER n vremde veur heur worden.
05Israël zien aigenwiezeghaid zel tegen homzulm getugen, Efraïm stroekelt over zien aigen minne doaden. Alderdeegs Juda wordt in zien vaal mitsleept.
06As ze den mit heur ovverdaaiern aan rit goan om de HEER te zuiken, zellen ze hom nait trevven. Hai zel zok veur heur bezied holden.
07Ze hebben de HEER ontraauw west en hebben onechte kinder wonnen. Mor veur Nijmoan zel t oet en doan wezen: mit heur en t laand.
08Bloas op ramshoorn in Gibea en op trompet in Rama, moak alaarm in Betel: "Te woapen, Benjamin!"
09Efraïm zel n schrik worden op dag dat ik mit heur ofreken goa. Wat ik aankundegd heb over stammen van Israël dat gaait deur: doar kin je van op aan!
10 Legerlaaiders van Juda verovern al kontrainen of verleggen ze grènsstainen. Mor over heur ook loat ik mien kwoadens hèn broezen of was t n stroom wotter.
11 Efraïm is onderdrokt, deur t oordail plat sloagen, omdat e t nait loaten kon achter machten van niks aan te lopen.
12 Ik zit Efraïm as n swèl op hoed, en Juda as n röt stee in bain.
13 Dou Efraïm vernam hou min of e der aan tou was, en Juda zien swèllende wonden zag, ging Efraïm noar Assyrië om bie keunenk Kemphoan in gunst te kommen. Mor dij kin joe nait beter moaken. Hai het ja niks te strieken veur joen swèllen.
14 Want ik, ik vaal Efraïm aan as n laiw. As n laiwejong bin ik veur t volk van Juda. Ikzulm zel heur verroppen, ik zel heur votslepen, en gainain dij heur redden kin!
15 Ik goa weerom noar mien woonstee, net zo laank tot ze boute doan hebben veur heur doun en loaten en weer noar mie aan zuik goan. Van nood zellen ze weer om mie vroagen.
|
Hosea 06
01"Kom, loat ons weerom goan noar de HEER!
Dij ons verscheurde, zel ons hailen,
haand dij ons sloagen het, zel ons verbinden.
02Noa twij doag zel hai ons opleven loaten,
op daarde dag dut hai ons opstoan,
bie hom in de buurt zel wie leven.
03Den zel wie vertraauwen op hom,
ale muite doun om de HEER te kennen.
Zo wis as t rodoagen zel hai kommen,
as lije regen, zo komt hai over ons,
as regen in t veujoar, dij grond deurhèn nat moakt."
04Hou mout ik mit die aan, Efraïm? Wat zel ik mit die begunnen, Juda? Joen laifde is ja net as mörgendaauw, as dook dij smörgensvroug verswint.
05Doarom heb ik joe doodsloagen mit mien woorden, joe deelsoabeld deur mien profeten. Zo brook t kloare licht van mien recht deur.
06Laifde wil ik, gain ovvers. Mit God vertraauwd wezen is mie laiver as ovvers.
07Mor zai hebben t verbond mit mie verbroken, krekt as vrouger in stad Adam: doar ging t al mis tussen heur en mie.f + Bedoulen van dizze tekst is onwis; veur ploatsnoam "Adam" kiek bie Jozua 3:16 (paardie denken hier aan eerste mensk).f*
08Gilead is n roversnust, vol bloudsporen.
09As n roversbende liggen priesters op loer, aal moordend op pad noar Sichem. Schandoaleg is heur doun!
10 Ofgriezelk, wat ik bie t volk van Israël zag: Efraïm het zok aan ontucht overgeven, Juda het zok haildaal begleerd.
11 En doe ook, Juda, zelst maaien wast zaaid hest!
Elke keer dat ik mien volk op n bainen help,
|
Hosea 07
01aaldeur wanneer ik Israël hail moak, kommen Efraïm zien ongerechteghaid en gemaineghaid van Samaria aan t licht. Aalaan deur mor laigen en bedraigen! Hier gaait daif mit geweld n hoes in, doar binnen rovers aan t plundern en doun!
02t Komt nait bie heur op dat ik aal heur minne streken onthol. Heur doaden zellen heur opbreken. Ik heb t ja mit aigen ogen zain.
03Heur minne streken doun keunenk n bult plezaaier en laaiders hebben slinger aan heur leugens.
04Ontraauw binnen ze, altmoal! Net n ovent, hoog opstookt deur bakker, tot e aan t daig kneden en t riezen loaten tou is.
05Op keunenks joardag moaken ze laaiders hait in hoed mit wien tot ze der zaik van worden. En in tied keunenk dij verroaders mor haand langen!
06Ze loeren en doun, mit nkander smeden ze n komplöt; net ovents: haile naacht smeulen tot smörgens t vuur oplocht.
07In hetten van heur ovent verteren ze heur hoge heren. Heur keunenks kommen te valen, ain noa aander. Mor om mie roupen? Gainent komt ter op!
08Efraïm het zok mengd mit vremde volken. n Misbrudsel is e worden!
09Vremd volk het hom de kracht ter oet zogen, zunder dat e t in de goaten haar. Gries hoar kreeg e der bie, mor besef het e der nait van.
10 Hoge dunk dij ze van zokzulm haren, getuugt tegen Isrelieten, mor toch binnen ze nait noar de HEER, heur God, weeromgoan. Wát of ter ook altmoal gebeurd wezen mag, zai hebben zok nait tou hom richt.
11 Efraïm is n doef, onneuzel en kòrt van verstand. Egypte hebben ze om hulp vroagd, en noar Assyrië binnen ze oetweken.
12 Mor woar of zai ook noar tou vlaigen, ik flap mien net over heur hèn. Ik hoal ze deel, as vogels oet lucht. En stravven zel ik ze, zo as ik in heur kring al aankundegd heb.f + Dit vers kin ook zo begrepen worden: "En vangen zel ik ze, zo gaauw heur swaarm zok heuren let."f*
13 Onhaail mag heur overkommen: ze binnen ja bie mie vot lopen! Dood en verdaarf over heur, ze binnen ja tegen mie in opstand kommen! Ik zol heur wel helpen willen. Mor hou, as zai leugenproat over mie verkopen?
14 Ze roupen nait van haarten om mie, mor liggen op bèr te jammern en te jeuzeln. Veur heur goden doun ze zokzulm wat aan, vroagend en kloagend om wien en waait. En van mie mouten ze niks hebben.
15 Dij heur n goie leerschoul gaf, dat was ik. Ik heb heur staark moakt. En nou net tegen mie hebben ze kwoad in t zin.
16 Noar mie, de Alderhoogste, keren ze nait weerom. n Boog doar je niks mit roaken kinnen, dat binnen ze! Heur laaiders zellen deur t sweerd omkommen. Dat is straf veur heur onnure toal. Wat zellen ze heur in Egypte oetsliepen!
|
Hosea 08
01Bloas op ramshoorn! Gieren vlaigen rond boven t volk van de HEER. t Het zien verbond mit mie ja verbroken en het mien wet aan zied smeten.
02Heur ze roupen: "God, ie binnen onzent toch? En wie binnen joen Israël!"
03Wat goud is, schoft Israël aan zied en doarom zel vijand achter heur heer goan.
04Ze hebben n keunenk aansteld, mor boeten mie om. Laaiders hebben ze aanwezen, mor ik wer der nait in kend. Van heur gold en zulver hebben ze ofgodsbeelden moakt, mor t is altmoal veur niks.
05Joen bolkaalf verstöt joe, Samaria! Ik óók bin hoagels op heur: hou laank mout t nog duren veur en aleer der wat gouds van komt?
06Dat bolkaalf komt gewoon oet Israël, n vakman het hom moakt. Mor n god is t nait! Nikstervan, hai zel aan groezels haauwen worden, dat kaalf van Samaria!
07Dij wind zaait, störm zel e inhoalen. t Koorn op t laand zel nait schudden. Zol t al bluien, meel komt ter nait van. En as ter al meel van komt, den wordt t deur vremden verslonden.
08Israël wordt verslonden. As potdiggels, zo hebben volken heur in reken: t bekieken nait weerd.
09Ze binnen ja noar Assyrië lopen. Wilde ezels holden t bie ain soort, mor t volk van Efraïm lopt mit zien laifde te koop.
10 Mor ook al kregen ze bloots laifde van volken, veur mie is t nou doan. Ze kroepen al in nkander onder drok van dij machtege keunenk.
11 Wat het Efraïm al nait n altoars baauwd - mor allenneg om zunde te bedrieven! Altoars veur zunde, dat binnen t!
12 Al schrief ik doezend wetsregels op, ze doun of ze van n vremde kommen.
13 Ovvers brengen ze mie, vlaais ovvern ze, veur heur aigen plezaaier. Mor de HEER het ter gain nocht aan. Nou zel hai heur heur minne doaden in reken brengen en heur zunden bestravven: weerom goan ze, noar Egypte tou!
14 Israël het vergeten wèl hom moakt het. Pelaaizen het Israël baauwd en Juda n haile rieg steden mit n waal der om tou. Doarom zel ik heur steden in vlammen opgoan loaten en heur börgen deur vuur verteren.
|
Hosea 09
01Wees mor nait zo monter, Israël. Hol der mit op zo ket oet te wezen as dij aandern: ontraauw bistoe van dien God votlopen. Op hoereloon, doar wastoe op oet, overaal doar ze aan t koorn dörsen wazzen.
02Dörsdeel en paarskoep zellen heur niks oplevern. En wat nije wien dut? Dat zel heur neus verbiegoan.
03Ze blieven nait in t laand van de HEER: Efraïm zel weeromgoan noar Egypte, onraain eten kriegen in Assyrië.
04t Is as brood in t staarfhoes: dij t et, wordt ter onraain van. Wien zellen ze de HEER nait meer ovvern, hom gain deugd meer doun mit heur ovvers. Heur brood zel bloots heur honger stillen, t hoes van de HEER komt t nait in.
05Wat mout ie den nog op hoogtijdoagen of op feestdoagen veur de HEER?
06Dij t verdaarf ontkniepen, kommen in Egypte wel onder dak: groaven zat, doar in Memfis. Veur heurzulm en heur dure zulver. Brannekkels en stiekels gruien heur in tènt!
07Tied is ter heer om òf te reken, nou is t tied om t liek te moaken. Israël zel t gewoar worden! Ie zeggen: "n Haalsmaal dij profeet! Dij zainder proat ter in om!" Joa, t mag zo wezen, mor t is joen schuld, t is om joen grode zunden en dikke vijandeghaid!
08Profeet dij in God zien dainst woak holdt over Efraïm, het, woar of hai vout ook deelzet, last van hinderloagen en lopt op tegen vijandeghaid. Tot in God zien hoes tou.
09Ze hebben t slim bedurven, net as destieds in Gibea. Nou zel de HEER heur minne doaden in reken brengen en heur stravven veur wat zai misdeden.
10 As droeven in woestijn, zo trof ik Israël,
joen veurolden keurde ik as vrouge viegen,
eerste plok van viegeboom.
Mor zai - ze wazzen nog mor naauw in Baäl-Peor
of ze gavven zok over aan god van schandoal.
Kant n griezel, doar heur de kop noar staait.
11 Efraïms glorie verswint, vlogt vot as n vogel,
gain potje wordt ter meer geboren,
vraauwlu droagen gain kind meer onder t haart,
roaken nait meer in verwachten.
12 Al brengen ze heur kinder groot, ik moak heur kinderloos,
gainent blift ter over.
As ik haand van heur òf trek:
aldernoarst binnen ze der aan tou.
13 Vrouger was Efraïm bie mie
n jong paalmke in n gruine oäse.
Dat zulfde Efraïm mout nou zien kinder
aanvertraauwen aan moordenoars.
14 Och HEER, geeft heur toch ...
joa, wat zel ie geven?
Geef heur n schoot dij nait dragt,
en bòrsten dij gain melk geven.
15 In Gilgal wer kloar, hou min ze binnen,
van dou òf aan begunde ik heur te hoaten.
Om heur minne doaden stuur ik heur vot,
weg, oet mien hoes vandoan.
Ik geef heur mien laifde nait meer:
aal heur laaiders binnen verlaaiders.
16 Efraïm ligt ter versloagen bie:
worrels soor, n boom zunder vrucht.
Ook al zollen ze kinder kriegen,
t laifste van heur lief en leden, ik breng ze om.
17 Mien God zel heur aan zied schoeven,
want lustern deden ze nait noar hom.
Omswinnen zellen ze maank volken.
|
Hosea 10
01Israël was n dikke droevebos,
ain en aal toeken en droeven.
Mor hou meer vrucht aan boom,
hou rieker en rijer op t altoar.
Hou beter t laand,
hou meer fertuten aan wijstainen.
02O zo geslepen is dat volk,
mor nou zellen ze heur trekken thoes kriegen!
De HEER slagt heur altoars in braiten,
heur wijstainen aan groezels.
03Den zellen ze zeggen:
"Wie hebben verlet om n keunenk!"
Mor wat heb we aan n keunenk,
as wie al gain ontzag hebben veur de HEER?
04Keunenks, ze hebben mond vol mooie woorden,
vaalze aiden leggen ze òf,
ze sloeten verdroagen doar gainain beter van wordt.
Rechtsproak verwildert as roet,
as n vergiftegde plant in vurgen van t laand.
05t Volk van Samaria zit in zörg,
is in raauw om dat kaalf van Betel,
zien priesters jammern t oet,
zien glaans en glorie is in rook opgoan:
06t kaalf wordt noar Assyrië sleept,
n kedo veur keunenk Kemphoan.
Efraïm staait dik veur schandoal,
Israël het zok goud mishad!
07Mit Samaria en zien keunenk wordt ales nou liek moakt:
nait veul meer as schoem op t wotter - dat binnen ze!
08Ovverhögten goan der aan,
dij ploatsen van verdaarf, taikens van Israëls zunde;
doorns en stiekels gruien roeg en rij as kweek op altoars.
Den roupen ze tegen baargen: "Stop ons der onder!"
en tegen heuvels: "Vaal op ons deel!"
09Doudestieds in Gibea hest die al heergeven aan zunde, Israël,
en bist ter mit deurgoan aan nou tou.
Zelst nou den woard worden in Gibea,
zelstóé spoard worden doar misdoadegers straf kriegen?
10 Tamtaaiern wil ik heur:
volken zellen n komplöt tegen heur smeden,
heur vastbinden, heur wotterwèllen leegdrinken.
11 n Veerske, goud beleerd, was Efraïm, dörsen dee ze geern.
Ik zag heur staarke schoften en dochde:
Efraïm span ik in, Juda loat ik plougen, Jakob aaiden.
12 Zaai rechtveerdeg! Men mit laifde! Moak nij laand tou!
t Is tied om de HEER aan te roupen,
dat hai komt mit regen van zien goudens.
13 Mor ie hebben goddelooshaid inplougd
en onrechtveerdeghaid inhoald;
opbrengst van leugens mos ie eten,
omdat ie vertraauwden op aigen kracht,
op macht van joen koppel soldoaten.
14 Doarom zel t kriegsgeweld tegen joe lösbreken,
en zellen joen börgen deelhoald worden,
zo as eertieds Bet-Arbel deur Salman:
moekes werden doodsloagen mit kinder en aal.
15 Dat het Betel joe aandoan
omdat ie verdurven binnen deur ales hèn.
Veur en aleer stried goud begund is,
het Israëls keunenk al niks meer te zeggen.
|
Hosea 11
01Dou Israël nog n kind was, was ik al gek op hom,
oet Egypte vandoan heb ik mien zeun roupen.
02Hou haarder as ze roupen werden,
hou meer gingen ze heurs weegs.
Ze ovverden aan Baäls,
en braandden wierook veur godenbeelden.
03En ik was t nog wel dij Efraïm lopen leerde
en op aarm pakte.
Mor ze wollen nait inzain, dat ik veur heur zörgde.
04Zachtjes trok ik heur aan tets,
mit n laif lienje luit ik heur mitlopen.
Ik dee heur t juk òf bie t vreten,
t vouer gaf ik heur alderdeegs nog aan.
05Zollen ze nait noar Egypte weeromgoan,
zol Assyrië gain boas over heur speulen,
nou ze waaigern bie mie weerom te kommen?
06t Sweerd zel der op in roamen in heur steden,
en heur oroakelpriesters deelsloagen
om ales wat ze oetbrouden.
07Mien volk holdt stief vaast aan zien ontraauw tegen mie.
Al roupen ze aan mie, de Alderhoogste,
ik zel heur nait op kloeten helpen.
08Och Efraïm, ik kin die toch nait opgeven?
Ik kin die, mien Israël, toch nait oetlevern?
Zol ik die schaiten loaten zo as Adma,
of mit die doun as mit Seboïm?
t Haart keert mie om,
t begroot mie aldernoarst.
09Ik zel mien hoagelse kwoadens opgeven,
Efraïm nait vannijs mit grond liek moaken.
God bin ik ja en gain mensk,
ik bin middenmaank joe, ik bin haaileg,
ik zel nait meer in kwoadens lösbranden.
10 Zai zellen de HEER, dij brolt as n laiw, weer achternoa goan.
As hai brolt, kommen ze bekweemkes weerom van overzee,
11 trillend as n vogeltje kommen ze oet Egypte,
as n doefke oet Assyrië.
Den loat ik heur weer wonen op aigen haim
- dat zegt de HEER.
|
Hosea 12
01Efraïm omspant mie mit zien leugens, t volk van Israël legt n kring van bedrog om mie tou, Juda dwoalt aal wieder van mie òf, van mie, de haailege en traauwe God.
02Efraïm vertraauwt op lucht, achter dij glìnne oostewind jagt e alderdeegs aan. Elke dag vannijs stoapelt e leugen op leugen en geweld op geweld. Mit Assyrië sloeten ze n verbond, Egypte levern ze olieveneulie.
03De HEER het n geding tegen Juda; Jakob zel hai stravven om zien minne gedrag, hom zien misdoaden betoald zetten.
04In schoot van zien moeke al het e zien bruier bie t bain pakt, en as grode kerelf + "As grode kerel": in t Hebreeuws kin t ook betaiken: "omdat e slecht was."f* het e mit God vochten.
05Op kroag òf het e zok tegen engel verweerd en is hom boas worden. Mit troanen in ogen smeekte hai hom om genoade. In Betel von God hom, en doar het e al mit ons sproken.
06Hai is de HEER, God van hemelse machten; HEER is zien noam!
07Kom weerom noar dij God, veur aaltied. Moak waark van laifde en hol t recht in eren. Blief aalaan hopen op dien God.
08Dat volk van koopmanjes het altied n vaalze weegschoal biederhaand, ze binnen der op oet mensken òf te zetten.
09En Efraïm mor zeggen: "Bin ik nait mooi riek worden? Heb ik gain aanzain kregen? Der is toch niks mis mit mien winst, dat ie t verkeerd of zundeg nuimen zollen?"
10 Mor ik, de HEER, bin joen God al van Egypte òf aan. Ik loat joe vannijs in tènten wonen, net as in tied dat we nkander aantrovven.
11 Ik heb tou profeten sproken, veur riegen viziounen heb ik zörgd en deur mien profeten heb ik joe spaigel veurholden.
12 Gilead mag al n deugennait west hebben, mit Efraïm ging t haildaal verkeerd: aal dat ovvern van bollen in Gilgal en aal dij stainbulten van altoars aan raand van akkers!
13 Jakob week oet noar Aram; Israël dainde bie boer om n vraauw te verdainen, joa, om n vraauw paasde hai op schoapen.
14 Deur n profeet laaidde de HEER Israël oet Egypte vandoan, en n profeet paasde op Israël.
15 Wat het dit volk de HEER slim zeer doan! Mor de HEER zel Efraïm t bloud dat e vergoten het in reken brengen, en schaande dij Efraïm hom aandoan het, zel hai op hom verhoalen.
|
Hosea 13
01As stam Efraïm mond open dee, kreeg elk schrik in hoed. Hai was hoog in aanzain in Israël. Mor dou muik hai zok schuldeg aan t vereren van Baäls. En dat dee hom de dood.
02Toch zundegden ze mor deur: ze muiken n godenbeeld. Mit heur zulver muiken ze ofgodsbeelden noar aigen inzicht. Altmoal moakwaark van vaklu. Men zee van heur: "Ovvers brengen en kaalver n doetje geven!"
03Doarom worden zai as mörgendaauw, as dook dij smörgensvroug verswint, as kaf votpoest van dörsdeel, of as rook oet n trekgat.
04Mor ik, de HEER, bin dien God van Egypte òf aan. Mit aander goden magstoe die nait bemuien. Der is gain aander as ik dij die redt.
05Ik heb noar heur omkeken in woestijn, in dij glìnhaite wildernis.
06Ik heb ze verwaaid noar gruinlaand, en ze werden zat. Mor dou ze ainmoal t lief dik en rond haren, kregen ze t hoog in kop. Ze keerden mie rug tou.
07Doarom heb ik achter heur heer zeten as n laiw. As n panter lag ik op loer aan kaant van weg.
08Ik vaal op heur aan as n beer dij ze heur jongen ofstolen hebben. Ik scheur heur de ribbekaast open, ik vreet heur op as n laiw. Wilde baisten verroppen heur.
09Israël, ik vernail die! Wèl zol die helpen kinnen?
10 Woar blift dij keunenk van die nou? Hai zol die toch redden, dien steden beschaarmen? En dij over joe de boas wazzen, woar zitten dij? Doe hest toch om n keunenk en om laaiders vroagd?
11 Verniend as ik was, heb ik die keunenks doan - en zo roazend as ik was, pakte ik ze die weer òf.
12 Efraïms minne doaden binnen goud opburgen en wat e verkeerd doan het wordt sekuur opbewoard.
13 As vloagen den kommen, bliekt e al n slicht kind te wezen. Hai kin t pad nait vinden tou moekes schoot oet as t zo wied is.
14 Zol ik ze den löskopen oet macht van t dodenriek of ze redden van dood? Dood, kom op mit dien pest! Dodenriek, veurndag mit dien tamtoatsie! t Zel mie nait meer begroten.
15 Ain en aal fleur was Efraïm maank zien bruiers ... mor nou, as oostewind komt, joa, as de HEER wind oet woestijn opsteken let, den zel zien wèl opdreugen, zien put dreug stoan. Ales wat weerdevol is, wordt roofd oet zien schathoes.
|
Hosea 14
01t Is Samaria zien schuld, omdat e in verzet kommen is tegen zien God. Ze zellen in t gevecht omkommen, heur lutje kinder zellen doodsloagen worden, en openreten worden vraauwlu dij n potje kriegen.
02Keer weerom, Israël, noar de HEER, dien God! Doe bist stroekeld over dien aigen minne doaden.
03Erken dien schuld en kom weerom bie de HEER. Zeg tegen hom: "Vergeef ons aal ons minne doaden en neem van ons aan wat goud is. Wie baiden joe woorden aan as ovverdaaiern, woorden dij we eerlieks mainen.
04Oetkomst verwacht we nait laanger van Assyrië. Op peerden zel we nait meer vertraauwen. En wat of we zulm moakt hebben, zel we nait meer "ons god" nuimen. Ie hebben ja omdenken mit n weeskind!"
05Ik help heur òf van heur ontraauw,
ik hol van heur mit hail mien haart.
t Is oet en doan mit mien grammieterghaid op heur.
06Net daauw zel ik veur Israël wezen.
Bluien zel e as n lelie,
worrel zetten as n cederboom op Libanon.
07Zien nije stekken zellen oetspieren,
as n olieveboom, zo mooi zel e wezen,
zo lekker roeken as ceders op Libanon.
08Den kin je weer lekker zitten in zien schaar,
koorn wordt ter weer verbaauwd.
Bluien zel e as n droevebos,
vernuimd wezen as wien van Libanon.
09Den zegt Efraïm:
"Wat heb ik nog mit ofgoden te moaken?
Ik wil 'Joa!' zeggen tegen zien laifde,
noar hom omkieken,
mien oog op hom richten.
Den liek ik wel n cipres, aaltied gruin:
joen vruchten binnen t, dij ik droag."
10 Wèl inzicht het, verstaait dizze road. Wèl wies is, dut ze van haarten geern. Joa wis, liekoet binnen de HEER zien wegen: dij rechtveerdeg is, lopt ter op. Mor wèl zok ter tegen keert, dij stroekelt.
|
|
