|
|
Micha 01
01Dit is t woord dat de HEER richtte tou Micha oet Moreset, dou Jotam, Achaz en Hizkia, keunenks van Juda wazzen. Hai zag n vizioun over Samaria en Jeruzalem.
02Luster, ale volken,
eerde en aal wat ter op leeft, acht geven!
God, de HEER, spant n geding tegen joe aan,
de HEER in zien haailege tempel.
03Doar komt de HEER oet zien woonstee aanzetten,
hai komt omdeel
en stapt over högten van eerde.
04Onder zien vouten smelten baargen
as keersvet in t vuur,
doalen splieten
as wotter dat deelbroest van n schuunte.
05En dat allemoal
omdat noazoaten van Juda zien gebod overtreden hebben,
omdat Isrelieten verkeerd deden.
Woar kin ie gewoar worden
dat Jakob wet schonden het?
Is dat nait in Samaria?
Wèl doun mit aan praktieken op ovverhögten in Juda?
Binnen dat lu oet Jeruzalem nait?
06Samaria? n Puunbult moak ik der van,
n koal stee,
net of ze mit n nije droevetoen begund binnen.
Puun van stad smiet ik in t daal,
zien fonnementen hoal ik onderoet.
07Aal zien ofgodsbeelden goan aan braiten,
brand gaait in zien tempelgoaven,
aal zien ofgoden sloag ik in puun.
Van hoereloon binnen ze ja bie nkander brocht,
en hoereloon zellen ze weer worden.
08Loat mie doarom mor treuren en jammern,
noakend en op blode vouten rondlopen,
loat mie mor hoelen as n jakhaals,
gilpen as n struusvogel.
09Aan dizze ellèn is ja niks te doun,
tot aan Juda gaait dat deur,
t komt aan poorten van mien aigen volk,
t komt aan Jeruzalem tou.
10 Roup t nait om in Gat,
ie mouten der nait om reren!
Kom der mor in om, lu in Bet-le-Afra!
11 Inwoners van Safir sloagen alaarm,
dij in Saänan wonen, duren nait noar boeten tou,
ze kloagen en jammern in Bet-Haësel,
der is nait meer in stad te wezen.
12 t Volk van Marot trilt van benaauwdens,
de HEER keert zok tegen Jeruzalem,
heur ondergang staait veur deur.
13 Span peerden veur striedwoagens,
inwoners van Lachis,
bie joe komt zunde van Sions dochter vandoan,
dat Jeruzalem zundegd het, is joen schuld!
14 Doarom, volk van Juda,
mostoe Moreset-Gat n ofgoand geschenk doun;
astoe oet Achzib steun verwachtst
veur keunenks van Israël,
komst bedrogen oet.
15 Joen stad wordt weer bezet,
volk van Maresa,
keunenk van Israël mout wieken,
vluchten noar Adullam.
16 Knip joen hoar òf,
scheer joen kop zo koal as kop van n gier,
ze worden ja verbannen,
vèr van joe vandoan.
|
Micha 02
01O wai lu, dij op smereghaid oet binnen, op bèr al bedenken ze duvelse plannen. Zai voeren ze oet zo gaauw as t smörgens licht worden is, want ze hebben t ja in de macht!
02Hebben ze zin in stokken laand? Ze pikken ze in! Gaait t om hoezen? Ze naasken ze òf! Mit geweld pakken ze man en heerd, aigender en aal wat e het.
03Doarom - zegt de HEER: Ik breng n ramp over dit volk, n juk, dij je nait van nek ofkriegen, in t èn zel ie nait blieven kinnen, want t wordt n minne tied.
04Dij doagen zel men dit taimke over joe heuren, dit kloaglaid over joe jeuzeln:
"Doan is t mit ons, wie binnen vernaggeld en vernaild.
t Laand van ons volk gaait over in aander handen,
t wordt ons ofpakt,
ons akkers worden toupaart aan omswinders."
05Nee wis, gainain zel der meer wezen mit meetlint dij joe n aandail toupaart bie t aigen volk van de HEER.
06Hol toch op mit dij profetenproat: zo'n toal komt nait te pas! Dij aanklachten van joe, naargens sloagen ze op!
07Stam we nait van Jakob òf? Is de HEER zo slim vergrèld? Is dát zien menaaier van doun?
Nee, veur wèl t rechte spoor holdt, betaiken mien woorden allenneg mor gouds.
08Mor ie gedroagen joe as vijand van mien volk, hebben n pik op vreedzoame lu. Zunder euvelmoud binnen ze op pad, aan vechten denken ze nait meer, en ie, ie roppen heur t goud van t lief!
09Vraauwlu van mien volk zet ie tou t hoes oet doar ze geern touholden, heur kinder pak ie glaans en glorie òf, veur aaltied!
10 Tou! Wiek joe! Zo kin gainent hier wonen mit vree! Omkommen zel ie om joen minne doun en loaten, n vrezelk èn staait joe te wachten!
11 Mog der ain vol gaistdrift rondlopen mit bosschop: "As profeet beloof ik joe wien en draank!" Hái zol net n profeet veur dit volk wezen.
12 God zegt:
Joa wis, noazoaten van Jakob,
ik zel joe bie nkander brengen,
Israëls haile volk zammeln.
Ik drief ze bie nkander
as schoapen in t hok,
as n koppel vij in t gruinlaand:
t gonst ter van volk.
13 Driever gaait veur heur aan,
tou poort oet, noar boeten tou:
keunenk lopt veurop,
de HEER aan kop!
|
Micha 03
01Tou, zee ik: Luster den toch laaidslu van Jakob, veurlu van t volk Israël. Ié zollen joe toch aan t recht holden mouten!
02Mor mit t goie heb ie niks op, t kwoaie doun ie mor al te geern. Mensken t vèl over oren hoalen, dat dou ie, en heur t vlaais van bonken ofstrupen!
03Ie vreten mien volk op, heur vèl struup ie òf, breken heur de bonken, snieden ze in moten of was t veur t pot-eten, of was t vlaais veur broadpaan.
04Mor as ze aan de HEER roupen, antwoord geven zel hai nait. Mit rug gaait hai noar heur tou stoan: heur doun is min!
05Dit zegt de HEER van profeten dij mien volk op biesterboan brengen: Zo laank as ze wat te eten hebben, roupen ze nkander vree tou, mor dij heur niks tou stopt, zeggen ze oorlog aan.
06Naacht zel heur gain vizioun meer brengen, duusternis geft gain oroakel. Veur dij profeten zel zun ondergoan, dag zel duuster worden.
07Dij zainders zellen veur schandoal stoan, en dij woarzeggers waiten zok gain road, altmoal sloagen ze haand veur mond omdat God gain kik meer geft.
08Mor mie geft gaist van de HEER moud en kracht, ik kom op veur t recht. Jakob zien misstappen breng ik hom onder ogen, en Israël wies k op zien zunden.
09Luster hier toch noar, laaidslu van Jakobs volk, veurlu van t volk van Israël. Recht heb ie nait in reken, onrecht moak ie der van,
10 bloudvergaiten dou ie doar in Sion, Jeruzalem is n boas in onrecht doun.
11 Laaidslu loaten zok omkopen veur rechtspreken, priesters leggen les oet om der beter van te worden, profeten oroakeln veur de sènten. En den beroupen ze zok ook nog op de HEER: "De HEER woont middenmaank ons. Ons kin niks gebeuren!"
12 Doarom, t is joen aigen schuld. Sion wordt omplougd as baauwlaand, n dikke puunboudel wordt Jeruzalem, tempelbaarg ain bult branholt!
|
Micha 04
01In doagen dij kommen,
zel baarg doar de HEER zien hoes op staait,
vaast stoan as n rots,
hoger wezen as ale aander baargen,
oetsteken boven ale heuvels.
Volken kommen der op tou,
02joa, tjuchten volk kommen der op òf.
Ze zeggen: "Kom, loat we optrekken
noar baarg van de HEER,
noar t hoes van God van Jakob,
dat hai ons leert wat zien weg is,
dat wie t pad goan, dij hai ons aanwist."
De HEER geft van Sion oet zien wenken,
t woord van God komt oet Jeruzalem.
03Vonnes wiezen zel hai over veul volken,
t plaait beslechten tussen grode noatsies,
hou wied vot of ze ook wonen.
Den zellen ze heur sweerden
omsmeden tou plougiesders,
heur speren tou snuimezzen.
Gain volk zel nog laanger woapens oppakken tegen aander volk,
veur oorlog zellen ze nait meer ofricht worden.
04Elk kin rusteg onder zien droevebos zitten,
en onder zien viegeboom,
zunder dat ain hom schrik op hoed jagt -
dat het de HEER van hemelse machten zulm zegd.
05Loat ale volken heur aigen gaang mor goan,
elk in vertraauw op zien god:
wie goan ons gaang in vertraauw op de HEER,
ons God, veur aiweg en aaid.
06De HEER zegt:
In dij tied breng ik wat nait mitkommen kin, bie nkander,
ik hoal der weer bie, dij oet nkander jagd binnen,
dij ik zo laaiterd heb, roup ik ter weer bie.
07Dij nait mitkommen kinnen -
n flink stel loat ik doar van over,
dij oet nkander jagd binnen -
n machteg volk worden ze.
De HEER zel keunenk over heur wezen op baarg Sion,
van dij dag òf aan en veur aaltied.
08En doe, Schoapebaarg,
woak wordt ter over die holden.
Doe, Ofel, dochter van Sion,
krigst hoogste macht weerom,
zelst weer keunenk wezen in Jeruzalem.
09Woarom most zo aldernoarst jammern?
Hest den gain keunenk meer,
of gain roadsman?
Bist net n vraauw dij n kind krigt,
zo kropst ja in nkander!
10 Joa, Sion, kroep mor in nkander,
blief mor roupen
as n vraauw dij n kind krigt!
Want doe most tou stad oet
en touholden op t wiede laand.
Noar Babel zelst goan,
doar zel de HEER die bevrijden,
die redden oet vijand zien macht.
11 Mor nou hebben n bult volken zok tegen die zammeld.
Ze roupen: "Loat ze Sion toch deelhoalen!
Wat n feest zol dat wezen!"
12 Mor wat in de HEER omgaait,
dat waiten ze nait,
wat hai van plan is,
doar hebben ze gain besef van:
hai zel heur bie nkander schoeven
as koornschoven op dörsdeel.
13 Staark moak ik die as n os,
mit iesdern hoorns en bronzen houven,
om dij volken plat te stampen.
Wat ze roofd hebben kinst mie den toupaarten,
heur riekdom ofstoan aan mie,
HEER van haile wereld.
14 Kras die mor in hoed, belegerde börg!
n Waal hebben ze om ons toulegd,
ons belegerd,
bestuurder van Israël sloagen ze mit stòk om oren.
|
Micha 05
01Mor doe, Betlehem in Efrata,
al hest in Juda nait veul te betaiken,
oet die zel veur mie ain kommen,
dij t over Israël te zeggen het.
In t vèrre verleden ligt zien oorsprong,
in laank vervlogen doagen.
02Doarom bemuide hai zok nait mit zien volk
totdat vraauw dij n potje verwacht,
heur kind kregen het.
Den kommen lu dij overbleven binnen,
bie heur bruiers weerom.
03Hai zel kommen en heur laaiden in kracht van de HEER,
in glaans en glorie van de HEER, zien God.
In vree kin zien volk den wonen,
hai het t ja te zeggen in haile wiede wereld.
04Nee, haizulm zel de vree wezen.
As Assyrië den ons laand bezet,
ain stap in ons pelaaizen zetten duurt,
den zet we zeuven hedders hom tegenover,
joa, aacht keunenks oet t gewone volk.
05Dij zellen Assyrië koal sloagen mit t sweerd,
mit blaanke soabel, dat laand van Nimrod.
Zo zel hai ons Assyriërs van nek ofhoalen
as hai ons laand bezet,
ain vout zetten duurt op ons gerechteghaid!
06Rest, overbleven van Jakob,
verstreud onder veul volken,
zel wezen as daauw van de HEER,
roem en rij as regenwotter op gruin gras,
deur mensken nait onderholden,
doar gainain noar omkikt.
07Nee, rest, overbleven van Jakob,
verstreud onder veul volken,
zel wezen as n laiw onder wilde daaiern,
as n jonge laiw maank schoapen.
Hai vlogt ter deurhèn,
verropt en verpoast,
der is gain redden meer aan!
08Steek voest mor omhoog tegen dien vijand,
joen tegenstanders - der aan goan ze!
09Dit zegt de HEER:
Dij aigenste dag
slacht ik aal joen peerden òf,
in braiten sloag ik joen striedwoagens,
10 steden in joen laand verrinnewaaier ik,
joen börgen moak ik mit grond liek.
11 n Èn moak ik aan aal joen teuvergedou,
doan is t mit joen woarzeggerij.
12 In groes sloag ik joen ofgodsbeelden,
en haailege steeën dij ie der op noa holden.
Den huif ie nait laanger op knijen
veur wat joen aigen handen moakt hebben.
13 Ik rop joen haailege poalen tou grond oet,
verrinnewaaier haailege steeën.
14 In kwoadens en grammieterghaid neem ik vroak
op volken, dij nait lustern deden.
|
Micha 06
01Luster toch noar wat de HEER zegt:
In t èn! Kloag baargen aan,
loat heuvels joen stem heuren.
02Luster den, baargen,
noar aanklacht van de HEER,
ie fonnementen van eerde,
nait van stee òf te kriegen!
Heur noar zien vonnes:
hai holdt n geding mit zien volk,
hai wil t mit Israël liek moaken.
03Mien volk, wat heb ik joe misdoan?
Woar heb ik joe mit ofjakkerd?
Tou, dou mie antwoord!
04Ik heb joe ja oet Egypte vandoan hoald,
oet t sloavenhoes heb ik joe verlöst,
ik heb Mozes veur joe oetstuurd
mit Aäron en Mirjam.
05Mien volk, vergeet toch nait
wat Balak, keunenk van Moäb, van plan was,
wat Bileam, zeun van Beor, hom as antwoord gaf.
Vergeet toch nait, wat aal veurvalen is,
van Sittim òf aan Gilgal tou.
Den mout ie toch erkennen
dat de HEER in zien recht staait?
06Woar zel ik de HEER mit onder ogen kommen,
mie boegen veur God, hoog verheven?
Zel k hom in muit goan mit brandovvers,
hom mien veerskes doun?
07Zel de HEER blied wezen mit doezend rammen,
of mit stromen eulie, zunder èn?
Mout ik mien oldste zeun geven,
mien bloudaigen kind,
veur t kwoad dat ik bedreef?
08Mensken nog aan tou!
Der is joe ja dudelk zegd wat of goud is,
wat de HEER van joe wil:
recht doun, traauw blieven,
bie God te roade goan,
en aans niks!
09Heur! De HEER ropt stad tou, en t is wies ontzag te hebben veur dij woorden: Luster! Ie, dij t recht schandaaiern, ie, dij aal mor op roof oet binnen!
10 Zol ik dij onzuvere meetlat, zol ik dij vervlökte krappe liters, vergeten kinnen?
11 Zol ik vrijoet goan loaten, lu mit n ondeugdelke weegschoal, of mit n buus vol vaalze gewichten?
12 Joa wis! Rieke lu bie joe, ain en aal geweld binnen ze, inwoners van stad binnen leugenbaisten, n eerlek woord komt heur nait oet mond.
13 Mor ik zel joe sloagen mit zaikte, in aalteroatsie brengen om aal joen zunden.
14 Eten zel ie, mor zat worden? Nee, hur! Zaaien dou ie, mor inhoalen? Nee, dat nait! Mit ain sloapen, mor kinder krieg ie nait! Kommen ze toch, in oorlog zellen ze omkommen!
15 Ie zellen wel olieven paarzen, mor joe nait mit eulie zaalven. Droeven zel ie wel treden, mor der gain wien van drinken.
16 Ofgodsbeelden van Omri worden in groes sloagen, ales wat of t keunenkshoes van Achab moakt het. Men zel n ofgries van joe kriegen, bewoners van stad zellen oetsliept worden. Ellèn van mien volk zel ie op nek kriegen!
|
Micha 07
01Wat bin k toch te bekloagen! t Is mie vergoan, of ale zummervrucht zammeld is, of noaplok van droeven doan is: gain trös meer te vinden, gain riepe vieg meer te eten.
02Gain goud volk is ter meer in t laand te vinden, gain eerlek man meer onder mensken te bekennen. Bloud willen ze zain, altmoal! Ze joagen achter nkander aan.
03Heur handen stoan noar t kwoad. Bestuurders leggen swoare lasten op, rechters oordailen veur goud geld, hoge heren loaten hebzucht zain: zo hait onrecht, recht.
04Beste is nait veul beter as n stiekelbos, n geve kerel nog minder as n stiekelheeg. Dag, doar wachters al veur woarschaauwd haren, dag van vergelden en van straf, dij is kommen: lu iezen der van!
05Vertraauw joen noaber nait, reken nait op joen kammeroad, denk om joen woorden, alderdeegs as vraauw joe aankropt.
06Want zeun het pa nait in reken, dochter keert zok tegen moeke, schoondochter tegen schoonmoeke, aigen volk wordt vijand.
07Mor ík blief oetkieken noar de HEER, ík blief wachten op God, dij mie helpt. Mien God zel mie heuren.
08Vijanden, zit mie mor nait oet te lagen!
Al bin ik valen,
ik kom weer in t èn,
al is t duuster om mie tou,
de HEER blift mien licht.
09Grammiedeghaid van de HEER zel ik droagen,
ik heb ja kwoad bedreven tegen hom.
Ik wacht tot hai t weer veur mie opnemt,
mie gerechteghaid aanlangt.
Hai laaidt mie noar t licht,
zien gerechteghaid zel ik zain.
10 As mien vijanden t vernemen,
waiten ze nait woar ze kroepen zellen -
zo schoamen ze zok.
Ze haren nog wel zegd:
"Woar blift de HEER nou, dij God van die?"
Deelkieken zel ik op heur
as ze onder vouten lopen worden
as ofvaal op stroat.
11 Der komt n dag om muren weer op te baauwen,
om grènzen te verleggen.
12 Dij dag zellen ze op joe òf kommen
van Assyrië tot Egypte,
van Egypte tot Eufraat aan tou,
van zee tot zee,
van aine baarg tot aander baarg.
13 n Dikke toesternust wordt t haile laand
om zien bewoners:
doar lopt heur doun op oet!
14 Pak heddersstok en waaid joen volk,
de schoapen, dij ie aarfd hebben,
tussen stroeken en op gaail laand.
Loat heur lopen in Basan en Gilead.
15 Loat ons joen wondere doaden weer zain
as in doagen dou ie ons oet Egypte laaidden.
16 As de volken zain wat ie doun,
mit aal heur macht stoan ze veur schandoal,
handen sloagen ze veur mond,
oren stoppen ze dicht.
17 Stof slikken ze op as slangen,
as daaiern dij op grond omkroepen.
Van schrik kroepen ze tou heur holen oet,
baang en benaauwd veur joe,
de HEER, ons God.
18 Wèl is n God, net as ie?
Ie vergeven schuld,
ie goan aan ontraauw verbie,
nait aaldeur duren loat ie joen gram -
joen genoade zain loaten, dat wil ie t laifst.
19 Vannijs zel ie joe over ons ontfaarmen,
hènlopen over ons schuld,
aal ons ongerechtegheden smieten
in t alderdaipste van zee.
20 Bewies ons joen traauw,
loat ons joen laifde zain,
zo as ie sworen hebben
aan ons veurolden Abraham en Isaak,
in olde tieden.
|
|
