Job 02
01Op n dag kwammen bewoners van hemel om veur de HEER te verschienen. Mit heur verscheen ook Soatan veur de HEER.
02De HEER vruig Soatan: "Woar hest west?" "Ik heb omswaalkt over haile wereld," zee dij, "en overaal rondstruund."
03De HEER weer tegen Soatan: "Hest ook acht geven op mien knecht Job? Op haile wereld lopt ter gain twijde: man is volmoakt en oprecht, hai het ontzag veur God en wil niks mit t verkeerde te doun hebben. Hai blift mor aal vastholden aan zien volmoakthaid, aalhouwel doe mie der tou opzet hest hom te vergraimen. En dat altmoal zunder reden!"
04Soatan zee weerom: "Zien volk en zien vij, en aal wat n mensk mor het, geft e in ruil veur zien levent.
05Mor trek handen ais van hom òf! Zollen hom mor ais aan hoed kommen! Oardeg wis, dat e joe liek in t gezicht vervlökt!"
06"Goud!" zee de HEER, "hai is in dien macht. Mor most mit handen van zien levent ofblieven!"
07Dou ging Soatan vot, bie de HEER vandoan.
Hai taaisterde Job mit slimme swèllen - van kop tou toon zat e der onder.
08Job pakte n potdiggel om zok der mit te kraben en ging midden in aask zitten.
09Dou zee vraauw tegen hom: "Holdst nog aalweg vaast aan dien volmoakthaid? Man, vervluik God nou toch veur dastoe doodgaaist!"
10 "Proatst as n haalfmaal!" was Job zien beschaaid. "Zol we t goie aal van God aannemen en t kwoaie nait?" Bie dit ales zundegde Job nait in zien proat.
11 Drij vrunden van Job heurden van ale ellèn dat hom overkommen was. Elk kwam oet zien aigen loug: Elifaz oet Teman, Bildad oet Suach en Sofar oet Naäma. Mitnkander haren ze ofproat om Job te bekloagen en hom moud in te spreken.
12 Van vèrren zagen ze hom al, mor ze konnen hom der nait meer van. Haard begunden ze te reren, elk scheurde zien bovenklaid, en ze smeten stof omhoog boven kop.
13 Zeuven doagen en zeuven nachten zatten ze bie hom op grond. Gainain zee wat tegen hom. Ze zagen ja dat e t ter slim onder te doun haar.
|
