Jesaja 51
01Luster noar mie,
ie dij achter t haail aan goan,
dij noar de HEER op zuik binnen.
Kiek noar rots doar men joe oetkapt het,
noar stainkoel doar ie oet opgroaven binnen.
02Kiek noar Abraham, joen voader,
noar Sara, dij joe in wereld brochde;
dou ik hom raip, was e allenneg,
mor zegend heb ik hom en aanwinnen loaten.
03De HEER bemoudegt Sion,
hai troost nou t aal in puun ligt.
Van heur woestijn moakt hai n parredies,
van heur onlaand n toen van Eden.
Vreugde en bliedschop binnen der te vinden,
daanklaid en koormeziek.
04Geef acht op mie, mien volk,
mien noatsie, luster noar mie;
want onderricht in wet gaait van mie oet,
mien recht is n licht veur de volken.
05In ain ogenslag breng ik mien gerechteghaid stoef bie,
mien haail komt ter aan,
staarke aarm van mie brengt volken recht;
aailanden kieken noar mie oet,
zai stellen heur hoop op mien aarm.
06Sloag joen ogen op noar hemel
en kiek noar eerde beneden:
hemel mag om mie vervlaigen as rook,
eerde mag in flaren oetnkander valen as n klaid,
dij der op wonen, maggen doodvalen as muggen,
mor mien haail blift aiweg bestoan
en mien gerechteghaid het gain èn of swet.
07Luster noar mie,
dij wait hebben van gerechteghaid,
volk, dat mien wet in t haart dragt.
Wees nait baang veur n inzeggen van mensken,
roak nait oet stuur as lu joe oetschelden.
08As n klaid opvreten deur mot, zo binnen ze ja,
as wol, verteerd deur luus en pluus;
mor mien gerechteghaid duurt altied deur,
mien haail geldt veur ale geslachten.
09In t èn, in t èn!
Moak joe staark, aarm van de HEER!
In t èn as in doagen van aleer,
as in laankmanstieden.
Was ie t nait dij Rahab in braiten haauwden,
en droak doodstoken hebben?
10 Heb ie t nait west dij zee opdreugen dee,
t wotter van grode, daibe kolk,
dij deur zee n pad boande,
dat verlösten der langs konden?
11 Dij vrijmoakt binnen deur de HEER kommen weerom,
jubelnd zellen ze Sion ingoan,
mit kroon van aiwege bliedschop op kop.
Joa, bliedschop en vreugde kommen over heur,
wieken zellen last en lieden.
12 Ik, ikzulm bin t dij joe bemoudegt.
Wèl bin ie den, dat ie benaauwd binnen
veur n mensk dij oet tied komt,
of veur n menskenkind dij as gras vergaait?
13 Ie vergeten de HEER, dij joe moakt het,
hai het hemel oetspraaid
fonnementen van eerde legd.
Aalaan zol ie benaauwd wezen, haile dag deur,
veur hoagelse kwoadens van tiran
nou dij t aanlegt op joen ondergang!
Woar blift verdrokker nou mit zien grammiedeghaid?
14 Dij vaast zit in boeien wordt gaauw lösloaten,
hai zel nait staarven,
nait in t graf te laande kommen,
zien levenskracht let hom nait in de steek.
15 Want ik bin de HEER, joen God,
dij zee opjagt dat golven der over broezen,
HEER van de machten is zien noam.
16 Ik heb joe mien woorden in mond legd,
in schaar van mien haand heb ik joe burgen,
ik dij hemel oetspraaid heb
en fonnementen van eerde legd,
dij tegen Sion zegt: "Doe bist mien volk!"
17 In t èn, in t èn, wakker worden, Jeruzalem!
Ie hebben oet haand van de HEER,
oet beker van zien kwoadens dronken,
leegdronken heb ie kelk van bedwelmen
aan leste drup tou.
18 Van aal dij zeuns dij zai in wereld brochde,
was ter gainain om heur t pad te wiezen,
gainent pakte heur bie haand,
van aal dij zeuns dij zai grootbrochde.
19 Twij rampen binnen joe overkommen:
vernailen en verdaarf - wèl zol joe bekloagen?
honger en sweerd - wèl zol joe troosten?
20 Sevveloos liggen joen zeuns
op houken en hörns van stroat,
as antilopen in t net.
Overmand deur kwoadens van de HEER,
verlamd deur draaigen van joen God.
21 Luster doarom toch, ie ongelokkege,
dij doen binnen, mor nait van wien.
22 Zo zegt God, de HEER,
de God dij opkomt veur zien volk:
Hier! Ik pak die beker van bedwelmen oet handen,
oet kelk van mien grammiedeghaid
huif ie in t vervolg nait meer drinken.
23 Nee, nou geef ik hom in handen van dij joe der onder holden,
dij tegen joe zeden:
"Goa op grond liggen, den kin we over joe hèn lopen!"
Dou heb ie joen rug as n deel moakt,
as n stroat veur dij der over hèn wollen.
|
