Jesaja 26
01Dij dag zellen ze in Juda dit laid zingen:
"Wie hebben n staarke stad
mit muren en walen,
baauwd veur ons behold.
02Dou poorten open,
loat t volk ter in dat rechtveerdeg is,
t volk dat joen traauw vastholden het.
03Mit standvasteghaid hol ie vree in t èn,
men vertraauwt ja op joe.
04Vertraauw op de HEER veur aaid,
want de HEER is n aiwege rots.
05Dij toornshoog wonen, hoalt e deel;
heur staaile börg brekt e òf,
aan grond tou moakt e dij liek,
in t stof smit e haile boudel.
06Aarme lu heur vouten
en stappen van stumpers,
poazen der over hèn."
07t Pad van rechtveerdege is slicht:
ie boanen n rechte weg veur hom.
08Joa, wie ook, HEER, verwachten t van t pad
dij ie ons der deur boanen zellen in joen gerechteghaid.
Ons haart gaait oet noar joen noam en aandenken.
09Haile nachten verlang ik noar joe,
joa, mit mien haile innerliek, longer ik noar joe.
As joen gerechteghaid deurbrekt op eerde,
den leren bewoners van wereld wat recht is.
10 As minne lu spoard worden,
den leren ze nooit wat rechtveerdeg is:
in n laand doar t recht in eren is,
holden zai t bie onrecht,
blind binnen ze veur heerlekhaid van de HEER.
11 Ie hebben joen voest omhoog stoken, HEER,
mor zai hebben t nait in de goaten.
Beschoamd zellen ze stoan as ze zain
wat ie altmoal veur joen volk over hebben:
t vuur, bestemd veur joen vijanden, verteert heur.
12 HEER, ie geven ons vree,
bie ales wat wie deden, heb ie t waark ja veur ons doan.
13 HEER, ons God,
aander heren as ie hebben boas over ons speuld,
mor joe, joen noam allain, wil wie belieden.
14 Doden leven nait meer, schimmen stoan nait weer op,
ie hebben mit heur ofrekend en heur verdelgd,
niks overloaten van elke herinnern aan heur.
15 Mor joen volk, HEER, heb ie aanwinnen loaten,
groot heb ie t moakt en der eer mit inlegd,
zien gerechteghaid oetbraaid noar ale kanten.
16 HEER, dou ze in nood zatten, zöchten ze joe op;
ze raipen om joe as joen haand heur strafte.
17 Zo as n vraauw in verwachten
kronkelt en kaarmt bie heur vloagen,
zo wazzen wie veur joe, HEER.
18 Wie leken wel in verwachten en krompen van pien,
mor wat brocht wie in wereld? Wind, aans niks!
Mit wat wie aandruigen, was t laand nait hulpen,
gainain wer der geboren om wereld te bewonen.
19 Joen doden zellen weer leven, lieken zellen opstoan.
Dij sloapen in t stof, zellen vol bliedschop wakker worden.
Want daauw over joe hèn, is n daauw dij oplicht:
t laand van schimmen wordt vannijs geboren.
20 Kom mien volk, goa in koamer,
dou deur achter joe dicht,
stop joe nog n pooske bezied tot kwoadens doan is.
21 Want de HEER komt oet zien woonstee vandoan
om misdoaden van bewoners van eerde te stravven.
Eerde brengt aal t vergoten bloud aan t licht
en holdt dij ombrocht werden, nait laanger bezied.
|
