Rechters 11
01Nou was ter in dij tied aine Jefta, n dappere kerel, van ofkomst oet Gilead. Zien voader Gilead haar hom kregen bie n hoer.
02Gilead haar ook nog aander kinder, bie zien aigen vraauw. Dou dij jonges wozzen kerels worden wazzen, haren ze Jefta votjagd. "Doe hest hier gain enkel recht op wat," zeden ze. "Bist ja ain van n aander."
03Dat Jefta haar veur zien bruiers de wiek nemen mouten en was wonen goan in Tob. Wat volk van niks haar zok bie hom aansloten en trok ter mit hom op oet.
04n Schòft loater begunden Ammonieten mit Israël te vechten.
05Dou t oorlog worden was, gingen oldsten van Gilead noar Tob tou om Jefta weerom te hoalen.
06"Kom," zeden ze tegen hom, "wees ons aanvoerder. Den kin we der op lös tegen Ammonieten."
07Mor Jefta zee: "Omdat ie mie niks in reken haren, heb ie mie tou mien pa's hoes oet zet. En nou ie in kniep zitten, kom ie bie mie aanschieten?"
08"Joa, dat is zo," antwoordden oldsten van Gilead. "Mor nou wil we t weer mit joe goudmoaken. As ie mit ons goan willen en t gevecht aangoan mit Ammonieten, den krieg ie hail Gilead onder joe."
09Doar zee Jefta op: "As ie mie weeromhoalen om mit Ammonieten te vechten en as de HEER heur in mien macht geft, den wor ik joen veurman, zeg ie?"
10 "Doar kin ie op reken," zeden ze. "t Gaait aan, de HEER is ons getuge."
11 Jefta ging dou mit oldsten van Gilead mit. Hai wer deur t volk as veurman en aanvoerder aansteld. In Mispa herhoalde hai, ten overstoan van de HEER, nog ais ales wat e zegd haar.
12 Jefta stuurde bodes noar keunenk van Ammonieten. Ze zollen vroagen: "Wat heb wie ainlieks mit nkander, dat ie ons laand aanvalen?"
13 Keunenk van Ammon zee tegen Jefta zien bodes: "Dat zol ie nait waiten, zeker! Israël het, dou t tou Egypte oet trok, laand van mie ofnaarsket: van Arnon òf tot aan Jabbok en Jordaan tou. Geef mie dat nou weerom. En wieder gain gezoes!"
14 Dou stuurde Jefta vannijs bodes noar keunenk van Ammonieten.
15 Dizze raais zollen ze zeggen: "Dit zegt Jefta: 'Israël het zok nooit gain laand van Moäbieten of Ammonieten touaigend.
16 t Is zó goan: Dou Isrelieten vottrokken tou Egypte oet, gingen ze deur woestijn hèn noar Raaitzee tou en kwammen bie Kades.
17 Doarvandoan stuurde Israël bodes noar keunenk van Edom tou. Dij zollen vroagen: 'Loat mie toch deur joen laand hèn trekken.' Mor hai wol der niks van waiten. Ook noar keunenk van Moäb stuurden ze bodes, mor dij zee ook van nee. Zodounde bleef Israël in Kades.
18 Op t lest binnen Isrelieten deur woestijn hèn om Edom en Moäb tou trokken. Ze bleven aan oostkaant Moäb en legerden zok aan aanderkaant Arnon. Doarom hebben ze nooit in Moäb west. Arnon is grèns ja van Moäb.
19 Dou stuurde Israël bodes noar Sichon, keunenk van Amorieten in Chesbon: 'Kin ie der mit akkoord goan, dat wie over joen gerechteghaid trekken noar ons aigen laand tou?'
20 Mor Sichon vertraauwde t niks dat Israël deur zien laand hèn trekken zol. Hai brochde zien leger op n bainen, sluig zien kaamp op in Jahas en dee n aanvaal op Israël.
21 Mor de HEER, God van Israël, leverde Sichon mit leger en aal over aan Israël: ze gingen der aan. Zo hebben Isrelieten t haile laand van Amorieten doar veroverd.
22 Van Arnon òf tot aan Jabbok tou, en van woestijn òf tot aan Jordaan veroverden ze t laand van Amorieten.
23 Nou den, de HEER, God van Israël, het Amorieten veur zien volk aan votjagd, en nou main ie dat ie recht hebben op wat heurent is?
24 Nikstervan! Wat ie van joen god Kemos kregen hebben, dat is joenent. Mor wat wie van de HEER, ons God, kriegen, dat is van ons.
25 Bin ie meschain zoveul beter as keunenk Balak van Moäb, Sippor zien zeun? Het dij ooit rebulie moakt mit Israël en mit ons vochten?
26 Isrelieten wonen nou al drijhonderd joar in Chesbon en Aroër en dörpen der omtou en in steden bie Arnon langs. Woarom heb ie in aal dij tied dij steden dou nait bevrijd?
27 Ik heb joe niks misdoan, mor t kwoad ligt bie joe nou ie mit mie vechten. Loat de HEER, hoogste rechter, vandoag oordailen tussen Isrelieten en Ammonieten.'"
28 Mor keunenk van Ammonieten wol niks van Jefta zien veurstel waiten.
29 Dou kwam gaist van de HEER over Jefta. Hai trok deur hail Gilead en Manasse, bie Mispa in Gilead langs en doarvandoan ging e op Ammonieten òf.
30 Hai beloofde de HEER: "As ie Ammonieten in mien macht geven,
31 en as ik vaaileg en wel van Ammonieten weer thoeskom, den zel t eerste dat mie in muit komt veur joe wezen. Dat zel ik as ovver aan joe opdroagen."
32 Dou ging e op Ammonieten lös en begunde mit heur te vechten. En de HEER gaf ze in zien macht.
33 Jefta kreeg heur der onder van Aroër tot Minnit en Abel-Keramim aan tou. Hai veroverde wel twinneg steden en bezörgde Ammonieten n dikke neerloag. Ze mozzen kop boegen veur Isrelieten.
34 Dou Jefta weeromkwam in zien aigen loug, in Mispa, kwammen ze hom in rieg in muit, aal daanzend en mit meziek van rinkelbèllen - zien dochter veurop. Zai was ainegst kind, aander zeuns of dochters haar e nait.
35 Mor naauw zag e heur of hai scheurde zok de klaaier stokkend en raip: "Och mien laive wicht, wat n slag! Aldernoarst! Moakst mie daip ongelokkeg. Ik heb de HEER mien woord geven en doar kin k nou nait veur vot."
36 "Pa het de HEER zien woord geven," zee t wicht. "Nou hai joe vroken het op joen vijanden, dij Ammonieten, mout pa mit mie doun zo as e beloofd het.
37 Mor ain ding wil k pa nog vroagen: dou mie twij moand dat ik mit mien kammeroadskes baargen intrekken kin en der over treuren dat ik nooit ain zien vraauw wezen zel."
38 "Dat is goud," zee Jefta. Hai luit heur veur twij moand baargen in goan. Doar zat ze mit heur kammeroadskes in treur, dat ze nooit ain zien vraauw wezen zol.
39 Dou dij twij moand om wazzen, kwam ze bie heur voader weerom en hai dee wat e beloofd haar. En zai, nooit het ze omgang mit n man had. Van dij tied òf aan is t in Israël moud worden
40 dat jongwichter elk joar vannijs vaaier doagen in treur zitten om Jefta oet Gilead zien dochter.
|
