Ruth 01
01t Vuil veur in tied van rechters dat ter ais hongersnood in t laand was. Dou ging n man oet Betlehem in Juda, mit zien vraauw en baaide zeuns, as boetenlander in kontrainen van Moäb wonen.
02Dij man haitte Elimelech, zien vraauw Noömi en zien baaide jonges haitten Machlon en Kiljon, t wazzen Efratieten oet Betlehem in Juda. Aanland in kontrainen van Moäb bleven ze doar.
03Dou sturf Elimelech, Noömi heur man, en zai bleef achter mit heur baaide zeuns.
04Dij traauwden mit Moäbitische vraauwen. De aine haitte Orpa en de aandere Ruth. Zai bleven doar om en bie tien joar.
05En dij twij, Machlon en Kiljon, sturven ook. En zo bleef dij vraauw achter, zunder heur man en heur baaide kinder.
06Dou muik ze zok veerdeg mit heur baaide schoondochters om weerom te goan tou kontrainen van Moäb oet, want in t laand van Moäb haar ze vernomen dat de HEER om zien volk docht haar deur heur brood te geven.
07Ze ging mit heur baaide schoondochters van t stee vot doar ze west haar, en zai gingen op pad, weerom noar t laand van Juda.
08Noömi zee tegen heur baaide schoondochters: "Goa mor weerom, elk noar joen moekes hoes. Ik hoop dat de HEER goud veur joe wezen mag, net as ie goud west hebben veur de manlu dij sturven binnen en veur mie,
09en dat de HEER joe t geven mag, dat ie rust kriegen, elk in t hoes van zien aigen man." Dou smokte zai heur, mor zai begunden haard te schraiven.
10 Ze zeden tegen heur: "Nee, wie willen mit joe weerom noar joen volk."
11 Mor Noömi zee: "Goa toch weerom, mien dochters, woarom zol ie mit mie mitgoan, ik krieg ja toch gain kinder meer dij joen man worden kinnen.
12 Goa toch weerom, mien dochters, ik bin ja te old veur n man. Al zol ik ook zeggen dat ter hoop veur mie was, al zol ik alderdeegs vannaacht nog bie n man sloapen en nog zeuns kriegen,
13 zol ie den nog wachten dat dij groot binnen? Zol ie den zo laank zunder man kinnen? Nee wichter, t is veur mie nog veul stoerder as veur joe, want de haand van de HEER is tegen mie."
14 Mor zai begunden vannijs te schraiven. Orpa smokte heur schoonmoeke, mor Ruth huil zok stief aan heur vaast.
15 "Kiek," zee Noömi, "dien schoonzuster is weeromgoan noar heur volk en goden. Goa dien schoonzuster toch achternoa."
16 Mor Ruth zee: "Ie mouten mie nait zo prezzen joe in steek te loaten en weerom te goan. Doar ie hèngoan, goa ik hèn, doar ie snaachts sloapen, sloap ik; joen volk is mien volk en joen God is mien God.
17 Doar ie staarven, wil ik ook staarven en doar ook begroaven worden. De HEER mag mie k-wait-nait-wat doun as nait dood allenneg mie bie joe vothoalen zel."
18 Dou zai zag dat ze vastbesloten was mit heur mit te goan, huil ze op mit tegen heur te proaten.
19 Zo gingen zai mit heur baaident noar Betlehem tou. Dou zai in Betlehem kwammen, ruik haile stad oetstuur en t vraauwvolk zee: "Is dat nou Noömi?"
20 Mor zai zee tegen heur: "Zeg toch nait Noömi tegen mie, mor nuim mie Mara, want de Aalmachtege het mie t slim bitter moakt.
21 Vol bin ik votgoan, leeg het de HEER mie weeromkommen loaten. Woarom zol ie mie nog Noömi nuimen nou de HEER zok tegen mie verkloard het en de Aalmachtege mie kwoad aandoan het?"
22 Noömi kwam weerom, en heur schoondochter, de Moäbitische Ruth was bie heur, oet de velden van Moäb. Zai kwammen in Betlehem in t begun van gaarst zichten.
|
