Predeker 01
01Woorden van Predeker, zeun van David, keunenk in Jeruzalem.
02Ales is lucht, loos en leeg, en van gain betaiken, zegt Predeker,
loos en leeg en van gain betaiken.
03Men schript en knooit aan ain stok deur onder de zun,
wat komt men der wieder mit?
04Geslachten goan en geslachten kommen,
mor wereld blift aaltied bestoan.
05Zun komt op en zun gaait onder
en jagt weer noar t stee woar ze aaltied opkomt.
06Wind waait noar t zuden en draait weer noar t noorden,
zo draait en draait hai aingoal deur.
07Ale daipkes stromen noar zee,
toch wordt zee nait vol.
t Wotter gaait weerom noar de wèl
en t stromen begunt van veuren òf aan.
08t Oog krigt nooit genog van t kieken,
t oor het nooit genog heurd.
Men wordt ter zo aldernoarste muid van,
t is nait te beschrieven.
09Wat ter west het komt weerom,
wat doan is zel vannijs doan worden,
der is niks nijs onder de zun.
10 Is ter wat woar men van zegt: "Kiek ais, dat is wat nijs!"
den het t ter in vrouger tieden ook al west.
11 Aan lu van vrouger wordt nait meer docht,
ook aan lu van loater zellen gain herinnerns overblieven.
12 Ik, Predeker, was keunenk over Israël in Jeruzalem.
13 k Heb mie der op toulegd om noar wieshaid te zuiken in aal wat ter op wereld gebeurt. Min waark! God het ons wel wat te doun moakt.
14 Ik heb goud keken noar aal dat geschrip onder de zun. t Was aalmoal lucht, men is op jacht noar wind.
15 Wat krom is, krigt men nait liek, en wat vot is, kin nait mittèld worden.
16 Ik heb bie miezulm docht: Ik heb nou zoveul wieshaid opdoan, veul meer as wèl ook dij veur mie over Jeruzalem regaaierd het. Nou bezit ik n hail bult kennes en wieshaid.
17 k Heb mien best doan om t verschil tussen wieshaid en dwoashaid, tussen kennes en onverstand kennen te leren. k Heb begrepen dat zukswat windvangerij is.
18 Veul wieshaid betaikent ja n bult verdrait; wèl meer kennes krigt, het ook meer zörgen.
|
