Judit 13
01Dou t oavend worden was, muiken Holofernes zien knechten aanstalten om vot te goan. Bagoäs dee tènt aan boetenkaant dicht en stuurde bedaindes ook vot. Elk zöchte zien sloapstee op, bek òf van aal dat drinken.
02Allenneg Judit bleef in tènt achter, mit Holofernes. Dij lag plat veurover op bèr, smoordoen.
03Ze haar tegen heur sloavin zegd, ze zol boeten tènt wachten tot zai, krekt as elke dag noar boeten tou kommen zol om, zo as ze zee, heur gebed te doun. Ze haar ook zukswat tegen Bagoäs zegd.
04Elkenain was nou vot. Der was haildaal gainent meer overbleven in t sloapvertrek. Judit ston noast Holofernes zien bèr en beedde zachtjes: "Heer God, dij ale macht het, geef in dit uur acht op wat ik mit aigen haand doun zel dat Jeruzalem weer in eren hersteld wordt.
05Nou is t tied, om t volk van joe te helpen deur mie mien plannen oetvoeren te loaten, om zo vijand te vermorzeln dij zok tegen ons keerd het."
06Ze ging noar bèrstiel vlak bie Holofernes zien kop, kreeg doar zien sweerd,
07laip op t bèr òf en pakte hom bie t hoar beet. "Heer, God van Israël," zee ze, "moak mie nou staark!"
08Dou haauwde ze mit ale kracht Holofernes mit twij sloagen kop òf.
09Ze rolde zien liggoam van bèr òf en ropte t gedien van de stiel. Even loater kwam ze noar boeten tou en gaf Holofernes zien kop aan sloavin.
10 Dij dee kop in raaiszak doar heur etendrinken in zeten haar. Dou gingen ze mit zien baaident vot, krekt as aaltied, noar t stee doar ze aaid beden gingen. Ze laipen deur t legerkaamp, gingen om baargkloof tou en begunden klim noar Betulia, kaant op van stadspoorten.
11 Al van vèrren raip Judit aan wachtslu bie poorten: "Open doun! Dou poort open! God, ons God, helpt ons! Nog altied let e ons zien grode kracht zain in t veurdail van Israël en tegen ons vijanden. Vandoag het e dat vannijs weer doan!"
12 Dou manlu van stad heur stem heurden, kwammen ze zo gaauw as ze konden noar beneden, noar poorten, en raipen oldsten van stad.
13 Aalmoal, luddek en groot, kwammen der over tou. Ze konden zuver nait leuven dat ze weerom was. Ze deden poort lös om heur der in te loaten. Mit vuur muiken ze licht en gingen in n kring om heur tou stoan.
14 Haile haard raip Judit: "Joechaai veur God! Joechaai hom tou! Joechaai veur God, dij zien erbaarmen nait aan t volk van Israël ontholden het. Hai het ons vijand vannaacht deur mien toudoun verdoan."
15 Dou huil ze kop veurndag oet raaiszak, luit hom zain en zee: "Kiek, kop van Holofernes, hoogste generoal van t Assyrische leger! En hier: t gedien doar e onder lag te sloapen dou e doen was! Deur toudoun van n vraauw het de Heer hom versloagen.
16 Zo woar as de Heer leeft, dij over mie woakt het op pad dij ik goan bin: mien schoonhaid het hom verlaaid en ten vaal brocht, zunder dat e mie te noa kommen is dat ik besmotjed en onteerd wezen zol."
17 t Haile volk was haildaal verbalderd, zo blied! Ze bogen zok deel om God eer te bewiezen en raipen in koor: "Zegend is ons God, dij dizze dag vijanden van zien volk verdoan het."
18 Uzzia zee tegen Judit: "Zegend bin ie deur alderhoogste God, meer as ale vraauwlu op haile wereld. En zegend is God, de Heer, dij hemel en eerde schoapen het en dij joe zo laaidde dat ie aanvoerder van ons vijanden kop ofsloagen konden.
19 Joen vertraauw op God zel veur aaid in herinnern blieven, zo laank as ter mensken binnen dij aan zien machtege doaden denken.
20 Mag God in goudens op joe deelkieken dat ie veur aiweg mit hoogste eer bekled wezen maggen. Want om vernedern dij ons volk aandoan wer, heb ie joezulm nait ontzain: ie hebben ons ellèn vroken en doarbie in God zien ogen t goie pad bewandeld." En t haile volk raip: "Amen! Amen!"
|
