Daniël 10
01In t daarde joar van keunenk Cyrus van Perzië wer aan Daniël, dij Beltesassar nuimd wer, n bosschop openboard. Dij tieden was betraauwboar en der wer dikke oorlog mit aankundegd. Deur n vizioun kreeg e bosschop onder t verstand.
02In dij doagen was ik, Daniël, drij volle week in raauw.
03Lekker eten at ik nait, vlaais en wien kwammen mie nait over lippen, en ik verzörgde mie haildaal nait tot dat ter drij week om wazzen.
04Op vaaierntwinnegste dag van eerste moand, dou k aan kaant van grode revier Tigris touhuil,
05keek ik op en zag n manspersoon. Hai haar linnen klaaier aan, mit n raim om zied dij moakt was van gold oet Ufaz.
06Zien liggoam was net turkoois, zien gezicht leek op n weerlicht en zien ogen wazzen net vuurfakkels. Zien aarms en vouten glommen as gladpoetst koper en t geluud van zien woorden klonk zo haard of der n mennegte raip.
07Allenneg ik, Daniël, zag dat vizioun. Manlu dij bie mie wazzen, zagen t vizioun nait, mor ze werden aal kèl van schrik, dat ze trokken aan hakken en kropen bezied,
08ik bleef allenneg over. Dou k dat geweldege vizioun zag, kon k nait meer, k wer zo wit as n liek, k was tou niks of naks meer in stoat.
09Ik heurde t geluud van zien woorden, mor mit dat ik dij heurde, vuil k sevveloos op grond - laankoet.
10 Dou kwam der n haand mie aan en trillend kwam k op handen en vouten omhoog.
11 Man zee tegen mie: "Daniël, beste kerel, luster noar mien woorden dij ik tegen die zeggen zel en kom in t èn, want ik bin noar die toustuurd." Dou hai dat tegen mie zee, kwam ik trillend in t èn.
12 "Wees nait baang, Daniël," zee e, "want van eerste dag òf aan dastoe die der tou zet hest om die in ale nederghaid veur God deel te boegen en zodounde inzicht te kriegen, is dien beden verheurd. Om dij woorden van die bin ik nou kommen.
13 Mor vorst van t keunenkriek van Perzië het mie ainentwinneg doagen tegenholden veurdat Michaël, ain van vernoamste vorsten, mie helpen kwam dou ik ter doar, bie keunenks van Perzië, zo allenneg veur ston.
14 Ik bin kommen om die inzicht te geven in wat dien volk in leste doagen overkommen zel. t Is vannijs n vizioun dat over toukomst gaait."
15 Dou hai dat tegen mie zee, ston ik noar grond te stoaren en kon gain woord oetbrengen.
16 Der kwam ain dij net op n mensk leek, mien lippen aan. k Dee mond open en begunde te proaten. "Meneer," zee k tegen dij veur mie ston, "dit vizioun moakt mie doodsbenaauwd, k heb gain kracht meer over.
17 Hou kin ik, meneer zien knechtje, meneer aantoalen? k Heb nou haildaal gain kracht meer, der is gain oam in mie over."
18 Dou kwam hai dij net op n mensk leek, mie nog ais aan en gaf mie kracht.
19 "Nait baang wezen, beste man!" zee e. "Ik wèns die vree, wees staark nou, joa, wees staark!" Dou e zo tegen mie pruit, vuilde ik mie staarkt en k zee: "Meneer, spreek mor! Ie hebben mie staark moakt."
20 Dou zee e: "Waistoe woarom ik bie die kommen bin? Gaauwachteg mout ik weeromgoan om mit vorst van Perzië te vechten. Zo gaauw as ik kloar mit hom bin, is vorst van Griekenlaand aan beurt.
21 Mor eerst zel ik zeggen wat of ter in t bouk van woarhaid opschreven staait. Gainain dij mie helpt in mien stried tegen dij vorsten, behaalve Michaël, dien vorst.
|
