Openboaren van Johannes 10
01Dou zag k n aander staarke engel tou hemel oet deelkommen. Hai haar n wolk om en n regenboog boven kop. Zien gezicht leek op zun en zien bainen op zoelen van vuur.
02Hai haar n luk boukrolje open in haand. Rechtervout zette hai op zee en linker op t laand.
03Hai luit zien stem doavern, t was net of brolde der n laiw. Dou e dat doan haar, luiten zeuven dundersloagen heuren, wat of zai te zeggen haren.
04Dou dij oetproat wazzen, wol k t opschrieven. Mor doar heurde k n stem oet hemel zeggen: "Zet n zegel op wat dij zeuven dundersloagen zegd hebben. Hol dat achter, schrief t nait op!"
05Engel dij k op zee en laand stoan zain haar, stook dou zien rechterhaand noar hemel omhoog.
06Hai swoor n aid bie hom, dij leeft veur aiweg en aaid, dij hemel, laand en zee moakt het, mit aal wat ter in leeft. Hai raip: "Van nou òf aan gain oetstel meer!
07Nee, as zeuvende engel aan beurt is om op trompet te bloazen, den is t èn ook kommen aan wat God in t gehaaim besloten haar, dat goie nijs dat e zien knechten, de profeten, al deurgeven het."
08Dou begunde stem, dij ik oet hemel vandoan heurd haar, vannijs tegen mie te proaten: "Kom!" zee e, "pak t open boukje dat engel dij op laand en zee staait, in haand het."
09Ik ging noar engel tou en vruig hom om t boukje. "Dè, pak aan!" zee e tegen mie. "Eet hom op. t Zel die bitter op moag liggen, mor zuit as hunneg op tong."
10 Ik pakte t boukje tou engel zien haand oet en at hom op. In mond was t net zo zuit as hunneg, mor dou k hom deursloken haar, lag mie t bitter op moag.
11 Dou wer der mie zegd: "Ie mouten vannijs profetaaiern over n sjène volken, razzen, toalen en keunenks."
|
