Braif aan Romaainen 07
01Bruiers en zusters, ie waiten toch dat wet allenneg wat over ain te zeggen het, zo laank as e leeft. Ie hebben ja verstand van wetten!
02n Traauwde vraauw, om mor wat te nuimen, is deur wet aan heur man bonden, zo laank as dij leeft; mor komt man oet tied, den is ze deur dij wet van heur man òf.
03Ze zol veur n echtbreekster deurgoan as ze zok mit n aander man inlet zo laank as heur aigen man nog leeft. Mor as heur man oet tied is, den is ze van dij wet òf. Van dij gevolgen, dat ze gain echtbreekster is as ze mit n aander gaait.
04Dat paas ik nou, mien beste bruiers en zusters, op joe tou. Ie binnen ook doodmoakt veur wet deur Christus zien staarven, om nou mit n áánder te goan: mit hom, dij oet doden opstoan is. Den kon wie vrucht droagen veur God.
05Dou wie op ons aigen krachten aanwezen wazzen, waarkten in ons liggoam de zundege begeertes dij wet in ons oproupen haar. En dij smeten vrucht op veur dood.
06Mor nou het wet niks meer over ons te zeggen: wie binnen doodgoan veur dij wet dij ons in zien struup haar. Zo bin we vannijs knechten. Mor nou van de Gaist en nait zo as vanolds, letterknechten.
|