Kloaglaiden 04
01Och heden, dof is t gold en zunder glaans dit edele metoal;
op ale houken en hörns van stroat liggen haailege stainen.
02Och heden, zeuns van Sion, zo hoog in reken, meer weerd as kloar gold,
binnen nou bloots diggelgoud, waark van poddebakkers.
03Jakhaals wil zien jongen nog wel drinken geven,
mor mien volk misdragt zok as n struusvogel in woestijn.
04Tong van lutje potje plakt vaast van dörst aan beun van mond,
kinder roupen om brood, mor gainent dij heur t geft.
05Lekkerbekken van weleer teren weg in stroaten,
dij laggen op sangen kuzzens, zitten nou in t voel.
06Schuld van mien volk is groder as zunde van Sodom,
inainen vergraimd, zunder dat mensken zok ter mit bemuiden.
07Wat schitterden zien jongkerels - net snij, wat glaansden ze - net melk,
rood was heur liggoam - net kerlien, heur gezicht stroalde - net saffier.
08Nou zain ze der oet graauw van ellèn, op stroat ken men heur nait meer,
bonken steken heur deur t vèl, oetdreugd binnen ze as branholt.
09Dij sneuvelden deur t sweerd, wazzen beter oet as dij omkwammen van honger,
den kwient men ja langzoam vot, oetmaargeld van verlet om eten.
10 Moekes vol laifdevolle zörg, kookten heur aigen kinder
as eten in heur ellèn, tiedens ondergang van mien volk.
11 De HEER gaf zien kwoadens vrij boan en zien gram luit hai lös,
zien vuur, aanstoken in Sion, het stad aan grond tou verteerd.
12 Keunenks en dij wereld bewonen, konden nait leuven,
dat vijand mit geweld kommen zol binnen Jeruzalems poorten.
13 Aal dizze rampen kwammen deur zunden van profeten
en misdoaden van priesters: ze vergoten rechtveerdeg bloud in stad.
14 As blinden, begleerd mit bloud, swaarven ze nou deur stroaten,
gainain dij t riskaaiert heur klaaier nog aan te kommen.
15 "Oet zied! Onraain!" zo ropt men. "Goa vot, kom niks aan!"
Loaten ze heur haail woaraarns aans zuiken, hier kinnen ze nait blieven.
16 De HEER zulm het heur votjagd, hai kikt nait meer noar heur om.
Der is gain ontzag meer veur priesters, gain omdenken mit olden.
17 Wie blieven oetkieken noar hulp, mor t was aal veur niks.
As wachtposten keek we oet noar n volk dat toch nait helpen kin.
18 Elke stap wer we beloerd, in t openboar kon men ons nait meer velen.
t Is dudelk: ons doagen binnen teld, ons èn is ter heer.
19 Ons achtervolgers kwammen haarder as oarends oet lucht,
ze muiken jacht op ons in baargen, zatten ons op hakken in woestijn.
20 De HEER zien gezaalfde, ons levent, is vongen in heur vangkoel,
wie dochten nog wel: In zien schaar leef we maank de volken.
21 Glunder nou mor, Edom, en bewoners van Us wees mor blied,
beker zel joe ook nait verbiegoan, doen en noakend blief ie liggen.
22 Sion, doan is t mit joen straf, verbannen zel hai joe nooit meer;
mor joen zunden, Edom, legt hai bloot, mit joen misdoaden rekent hai òf.
|
