Jesaja 42
14 Laank heb ik t swiegen der tou doan,
gain woord zegd en mie inholden,
nou goa ik te keer as n vraauw dij n kind krigt,
poestend en stìnnend.
15 Taaistern zel ik baargen en heuvels,
verdreugen loaten aal heur gewas,
van revieren moak ik aailanden,
wotterpoulen leg ik dreug.
16 Blinden laaid ik over n pad, dij ze nait kennen,
onbekende wegen loat ik heur goan.
Veur heur moak ik t duustern licht,
boelen en bulten moak ik slicht.
Dat zel ik altmoal doun,
ik loat heur nait in steek!
17 Ze wieken achteroet, rood van schoamte,
de lu dij zok wis vuilen bie ofgodsbeelden,
dij zeggen tegen n stok brons: "Ie binnen ons god!"
|