|
Job zien beschaaid op t daarde reloas van Elifaz (23:1-24:25)
|
Job 23
01Mor Job gaf hom beschaaid:
02"Toch blief ik kloagen en kapsie moaken tegen God,
ik kin mien poesten en stìnnen mor zuneg bedwingen.
03O, wos ik mor, woar k hom vinden kon,
kon k hom mor opzuiken, doar woar e touholdt.
04Den zol k mien zoak aan hom veurleggen,
en krachtdoadeg van mie ofproaten.
05k Zol heuren wat of e mie te zeggen haar,
en vernemen wat e tegen mie het.
06Zol e mie vervolgen mit wonder en geweld?
Nee, hai zel zekerwoar noar mie lustern.
07Den kon ik, open en eerlek, mien zoak oetnkanderzetten,
en zol k veur aaid deur mien rechter vrijsproken worden.
08Mor goa k noar t oosten - doar is e nait,
of noar t westen - k verneem hom naargens.
09Zuik ik hom in t noorden - ik wor hom nait gewoar,
of in t zuden - ik zai hom nait.
10 Mor toch zugt e elke stap dij k zet,
as e mie oetperbaaierde, zol k zuver as gold wezen.
11 Zien spoor heb ik aaltied volgd,
zunder n stap opzied te doun, heb k zien pad aanholden.
12 Geboden dij e gaf, heb k mie aan holden,
woorden dij e zee, heb k opburgen in t haart,
13 mor zonent as hai is ter mor ain: wèl kin tegen hom op?
Wat hai wil, dat dut e.
14 Wat hai veur mie onnaaierd het, gaait grif deur,
en zokse dingen het e nog meer in t zin.
15 Doarom bin k juust zo benaauwd veur hom,
as k aan hom denk, is haile hoed mie oetstuur.
16 God het mie ja ale moud ontnomen,
Aalmachtege het mie doodsbenaauwd moakt.
17 Want routduustern omgeft mie,
t is pikkeduuster overaal om mie tou.
|
Job 24
01Woarom zol Aalmachtege áál persies tied van ofreken waiten,
mor waiten zai dij hom kennen nooit wanneer of t zo wied is?
02Der binnen ja lu, dij swetstainen verleggen,
dij koppels vij stelen en in heur aigen laand joagen.
03t Ezeltje van weeskinder pakken ze heur òf,
trekos van wedevraauw nemen ze as paand.
9 Ze scheuren t weeskind van moeke heur bòrst òf,
en t lutje potje van n aarme stumper nemen ze as paand.
04Aarmelu schoeven ze aan kaant,
dij om ales verlet hebben, mouten mor beziedkroepen.
05Kiek mor, as wilde ezels in woestijn
trekken ze der op oet, op zuik noar eten,
t onlaand mout heur brood oplevern veur heur kinder.
06Op aanderman zien laand zuiken ze op wat ter nog ligt,
in droevetoen van rieke lu plokken ze wat ter hangen bleef.
07Noakend en bloot brengen ze naacht deur,
dek tegen kòl is ter nait.
08Kletsdeurnat worden ze van slagregens in baargen,
bie gebrek aan n hènkommen, zuiken ze schoel tegen rotsen aan.
10 Der binnen lu dij der noakend en bloot bie lopen,
dij mit honger in t lief helpen bie t inhoalen van t koorn.
11 Op t haitste van dag stoan ze in droevetoen,
ze treden droeven in wienpaarsbak, mor vergoan van dörst.
12 Overaal in stad roupen mensken in doodsnood,
gewonden roupen en reren om hulp,
mor God let zok aan heur smeken en beden niks gelegen liggen.
13 Der binnen ook gounent dij t licht nait velen kinnen,
ze mouten der niks van hebben
en hebben der n ofkeer van.
14 va 14-15va* Veur dag en daauw gaait moordenoar al op pad:
dij leven in aarmoud en ellèn mouten van kaant.
15 va va* Dij t mit n aander holdt, wacht t twijduustern òf,
hai denkt: Gainent mag mie zain.
14c va va* Daif struunt snaachts rond,
15c va va* hai dekt zien gezicht òf.
16 In t duustern brekt e bie hoezen in;
overdag holden ze zok aalmoal schoel,
ze hebben t mier aan daglicht.
17 t Boare duustern is veur heur as mörgentied,
in t routduustern binnen zai in heur element.
18 Mor ze binnen as schoem op t wotter,
heur grond wordt deur elk in t laand vervlökt;
gainent dut heur droevetoenen meer aan.
19 Zo as snij verswint deur dreugte en hetten,
zo dut t dodenriek heur dij zundegd hebben, verswinnen.
20 In t loug binnen ze vergeten,
heur noam wordt nait meer nuimd -
zo wordt misdoadeghaid omkapt as n boom.
21 Ze tiggeln vraauwlu òf, dij kinnen gain kinder meer kriegen,
veur wedevraauwen nemen ze t nait op.
22 Mor God pakt zokse geweldhebbers aan, zo haard as e kin;
hai komt in t èn - en den binnen ze nait wis van heur levent.
23 Hai stelt heur nog gerust, doar steunen ze op,
mor aal wat ze doun, holdt e stief in de goaten.
24 Mor eefkes zitten ze bovenaan - den is t doan mit heur,
ze zakken in nkander,
as roet worden ze tou grond oetropt,
ze verdreugen as oaren.
25 Is t nait zo? Wèl kin zeggen dat ik laig?
Wèl duurt te zeggen, dat ter niks van woar is?"
|
|