|
|
Job zien antwoord op t eerste reloas van Elifaz (6:1-7:21)
|
Job 06
01Job zien beschaaid was dou:
02"Och, wer mien verdrait mor wogen,
en mien ellèn der bie op schoal legd:
03t zol der swoarder inwegen as ale zaand van zee.
Gain wonder dat ik zo tekeer goan bin.
04Pielen van Aalmachtege steken mie in hoed,
heur vergif gaait mie deur ales hèn.
God zien verschrikkens stoan veur mie in t gelid.
05Baalkt n ezel as e gras genog het,
of brolt n os bie volle krub?
06Flaauwe kost, et men dat zunder zolt,
zit ter smoak aan t widde van aai?
07Ik steek ter gain vinger noar oet,
ik kin mie der wel veur schudden.
08Loat toch gebeuren doar ik om vroag,
loat God toch geven doar ik op hoop!
09Wol hai mie mor vermorzeln,
zien handen van mie oftrekken, mien levensdroad ofsnieden,
10 dat zol mie troost geven,
k zol daanzen van bliedschop bie mien onverdroaglieke pien en ellèn:
k heb woorden van Haailege ja nait aan kaant schoven.
11 Kracht om t laanger oet te holden, heb k nait meer,
oetzicht om wieder te leven, is ter veur mie nait.
12 k Bin ja nait van iesder en stoal.
13 Is ter woaraarns nog hulp veur mie te vinden?
Is veur mie ale hoop nait vervlogen?
14 Dij zien vrund ontraauw is,
het gain ontzag veur Aalmachtege.
15 Mor mien vrunden binnen net zo min te vertraauwen as n beek,
as n wotterloop dij verbie stroomt en verswint.
16 Swaart van ies binnen ze,
dik onder snij.
17 Bie zummerdag dreugen ze op en verswinnen haildaal,
as t hait wordt, verdampen ze en binnen nait meer te vinden.
18 Karrevoanen op zuik noar wotter,
draaien òf noar t onlaand en kommen om.
19 Karrevoanen van Tema kieken noar heur oet,
raaizegers oet Seba reken op heur wotter,
20 mor ze kommen bedrogen oet:
bie aankomst is ter niks meer te vinden.
21 Nou, krekt zo bin ie ook veur mie worden,
ie zain mien ellèn en schrik vaalt joe op hoed.
22 Heb k joe asmis vroagd: 'Geef mie wat'?
Of: 'Betoal veur mie mit joen geld'?
23 Of: 'Red mie oet greep van vijanden,
koop mie vrij oet macht van geweldenoars'?
24 Vertel mie wat of k misdoan heb,
leg mie t oet en ik zel t swiegen der tou doun.
25 Woorden dij eerlieks maind worden, geven ain moud,
mor joen verwieten, wat mout ik doar mit?
26 Neem ie mie mien woorden meschain kwoalek?
Mien vertwieveld kloagen, is dat veur joe bloots wind?
27 Alderdeegs om n weeskind zol ie dobbeln,
en joen kammeroad zol ie nog verpangeln.
28 Nou den, kiek mie toch ais recht in ogen.
Ik zel joe toch nait liek in t gezicht veurlaigen?
29 Bedenk joe toch, dou mie gain onrecht.
Joa, bedenk joe, aaid nog stoa ik in mien recht.
30 Heb ik wat miszegd?
Zol ik smoak van ellèn nait kennen?
|
Job 07
01Het n mensk gain sloavenlevent op eerde?
Mout e gain doagen moaken as n lös aarbaider?
02Krekt as n sloaf longert noar schaar,
en zo as n lös aarbaider wacht op zien daghuur,
03zo werden mie moanden toupaart dij niks opbrocht hebben,
en kreeg ik nachten vol ellèn te verduren.
04As k aan zied goa, denk ik al: Wanneer kin k ter weer òf?
Aan oavend komt gain èn,
onrust het mie te pakken totdat t licht wordt.
05Mien haile lief zit onder moaden en smerege kòrsten,
mien vèl schilvert en attert.
06Mien doagen goan gaauwer as n weefspoul,
ze vlaigen noar t èn, der is gain oetzicht meer.
07Bedenk toch, o God,f + In brontekst staait "God" ter nait bie (ook in kep. 9,24; 11,4; 13,20; 16,7; 23,2; 30,17 en 30,20). f* mien levent is bloots n zucht,
n gelokkeg ogenblik zel k nooit meer hebben.
08Of speur ie ook noar mie, ie zellen mie nait meer zain,
as ie mie zuiken, bin k ter nait meer.
09Krekt as wolken verwaaien en verswinnen,
zo vergaait t ain dij ofdoalt in t dodenriek:
hai komt nooit weerom.
10 Nooit komt e weer thoes,
op aigen haim zugt men hom nait weer.
11 Toch zel ik mie nait stilholden:
ik zel spreken, in ale benaauwdens van mien haart,
ik zel kloagen, in ale bitterns van mien gemoud.
12 Bin k meschain ain of aander zeedroak,
dat ie mie bewoaken mouten?
13 As k zeg bie miezulm: Op bèr zel k rust vinden,
sloap zel mien zörg lichter moaken,
14 den joag ie mie mit dreumen schrik op hoed,
en moaken mie mit nachtmerries haildaal kèl.
15 Dat k zol nog laiver smoord worden
en dood wezen as aal dizze ellèn.
16 Ik geef t over, t levent is ja nait veur aiweg,
loat mie toch geworden, mien doagen vlaigen ja verbie.
17 Wat is n mensk aigelks, dat ie hom zo hoog hebben,
dat ie hom zoveul aandacht geven?
18 Dat ie hom noagoan, ale mörgens,
hom aal ogenblik oetperbaaiern?
19 Wanneer kiek ie nou ais aander kaant op,
wanneer loat ie mie nou even mit vree?
k Heb ja gain tied om te sloeken.
20 Wat heb k joe misdoan?
Wat heb k joe aandoan, ie beloerder van mensken?
Woarom mout ie mie nou net hebben?
Heb ie echt zo'n last van mie?
21 Woarom verdroag ie mien misstappen nait?
Woarom loat ie mien verkeerde doaden nait verbie goan?
Nog eefkes ja, en k lig onder grond,
ie zellen noar mie zuiken, mor ik bin der nait meer."
|
|
